အပိုင်း - ၃၃
{ တိုင်းပြည်တစ်ဝှမ်းလုံးထက်
ချမ်းသာကြွယ်ဝခြင်း }
ဤနှစ်ပေါင်းများစွာအတွင်း တိတ်ဆိတ်ငြိမ်းချမ်းစွာနေလာခဲ့သော နန်နဥ္စံအိမ်တော်ကြီးမှာ နေ့ချင်းညချင်းပင် မွှေးပျံ့ချိုမြိန်သော မုန့်ပူပူလေးတစ်ပွဲ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဤရက်ပိုင်းအတွင်း ဧည့်သည်တော်များ တဖွဲဖွဲရောက်လာကြကာ နန်နဥ်စံအိမ်တံခါးဝမှာ မြင်းလှည်းများဖြင့် ပြည့်သိပ်ကျပ်ညှပ်နေခဲ့၏။ ပြုံးရပါများလွန်းသဖြင့် သူ့မျက်နှာသည်ပင် ခပ်တောင့်တောင့်ကြီးပင်ဖြစ်နေပြီဟု ကျင်ချီးခံစားလိုက်ရကာ ရင်ထဲမှ သက်ပြင်းတစ်ရှိုက်ချလိုက်သည်။ တံခါးဝတွင်ရပ်ကာ ဧည့်သည်တော်များအား ကြိုဆိုဧည့်ခံလိုက် ၊ ပြန်ပြီးလိုက်ပို့လိုက်လုပ်နေရင်း ပျူငှာလှိုက်လှဲစွာ ပြုံးပြနေရသည်မှာ ပင်ပန်းသော အလုပ်တစ်ခုပင်ဖြစ်ပေ၏။
နူအားဟားနှင့်အတူ လမ်းလျှောက်ထွက်ပြီး ကျောက်စိမ်းစံရိပ်မြိုင်မှ ပြန်ရောက်လာပြီးကတည်းက ဝူးရှီးမှာ တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်တော့ချေ။ နူအားဟားပြောသောစကားများမှာ အတော်လေး သမာသမတ်ကျလှကာ ကျိုးကြောင့်သင့်လျော်လှသည်ဟု ဝူးရှီး ခံစားနေရသည်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စိတ်ရင်းအမှန်ဖြင့်သာ ရိုးသားစွာဆက်ဆံခဲ့ပါလျှင် ထိုသူက ယောက်ျားပဲဖြစ်နေပါစေ မိန်းမပဲဖြစ်နေပါစေ၊ ဘာကွာခြားမှုမှ မရှိတော့။ ထို့ကြောင့် ဝူးရှီးမှာ အရာရာတိုင်းကို ကြည်လင်ပြတ်သားစွာ နားလည်သဘောပေါက်သွားခဲ့လေသည်။
မိမိက ထိုယောက်ျားပျိုအကြောင်းအား အမြဲတွေးတောနေခဲ့သည်။ ထိုသူလိုချင်သောအရာများကို အမြဲတစေ ဆောင်ကြဥ်းပေးအပ်ချင်ခဲ့သည်။ တစ်ခဏမျှ မတွေ့ရလျှင်တောင် ထိုသူအား လွမ်းဆွတ်တမ်းတနေခဲ့သည်။ ၎င်းခံစားချက်များမှာ ထိုလူသားအား မိမိကြိုက်နှစ်သက်နေပြီဟု ဆိုလိုခြင်းပင် မဟုတ်ပါလား။
ဤလောကကြီးထဲတွင် တန်ဖိုးဖြတ်မရသော ကျောက်မျက်ရတနာများမှာ ရှာရလွယ်ပါသေးသည်၊ သို့သော် စိတ်ဆန္ဒတစ်ထပ်တည်းကျသောလူကို ရှာတွေ့ဖို့ရန်မှာ ခက်ခဲလှပေ၏။ သို့သော်လည်း အကြင်သူတစ်ယောက်က ဇွဲလုံ့လရှိစွာ အစွမ်းကုန်ကြိုးစားခဲ့မည်ဆိုလျှင် သူ ကြိုက်နှစ်သက်ေသာ အရာဝတ္ထုကိုသော်လည်းကောင်း၊ သူတို့နှလုံးသားမှ တမ်းတမက်မောရသောသူအားလည်းကောင်း ရယူပိုင်ဆိုင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ဝူးရှီး ယုံကြည်ပေ၏။ အကယ်၍များ ထိုလုပ်ဆောင်ချက် မအောင်မြင်ခဲ့ပါလျှင်၊ ထိုသူမှာ အစွမ်းကုန်ကြိုးစားခြင်း မပြုရသေးပါဟု ဆိုလိုရင်းသာ ရောက်ပေမည်။
