Your BOYFRIEND is my HUSBAND!

14th

Serene's pov

I shudder as I look in the mirror.

"This is not me, this is so plain." bulong ko.

White dress, pink lipstick, and plain black long hair.

"Refreshing, para kang si Maria clara, isa kang dalagang pilipina. Haha, hindi naman ganyan ang fashion ng kambal mo bago ako umalis, ah. Anong nangyari?" sabi  ni Tanya sa akin kaya hinarap ko siya.

"You don't have to go with me, You are not Serenity's friend-"

"But I'm your best friend-"

"Gezzzz, Tanya. I will pretend to be Serenity," inis na sabi ko.

"Bakit ka kasi pumayag? Nilalaban ka na nga ni bossing sa mommy mo."

Umupo ako sa kama ko at humiga.

"It was the first time Mommy knelt down, I couldn't refuse."

"Mommy won't beg just for something, she won't kneel down to anyone. Pero nagawa niyang lumuhod sa akin para kay Serenity, sino ako para tumanggi?"

Nuon pa man may nararamdaman na akong selos kay Serenity pero binabaliwala ko. Dahil alam kong kailangan ni Serenity ng aruga ni mommy.

Ngayon? sobra ang selos na nararamdaman ko. She's willing to sacrifice me and my freedom for Serenity.

Tanya asked me once, bakit daw sa kabila ng ginagawa sa kin ng kamal ko, hindi ko magawang gantihan ito. Bakit hindi ako nagtatanim ng galit kay Mommy dahil sa daming events sa buhay ko na hindi niya napuntahan. My answer was, "they are my family."

Pagbaba ko nakita ko si mommy . Namumula pa rin ang mata ni Mommy kaya nilapitan ko ito at niyakap. Akala ko nasa hospital pa sila ni Daddy. Hindi ko eneexpect na madadatnan ko siya dito ngayon.

"I'm sorry," umiiyak na sabi ni Mommy.

"It's fine, Mom. Pag gising niya babalik din naman ako sa buhay ko." sabi ko.

"I love you, architect Serene Evans. I am so proud of you anak. You are strong like mommy, please don't hate me." 

Yumakap ako kay mommy at pinunasan ang luha ko. "I will never hate you, Mom. I will always thank you for giving me a good life. "

HIndi ako manhid. I just know my mother's story. Alam ko ang pinagdaanan niya nuon, alam ko lahat dahil sinabi sa akin ni Uncle. Mukha lang kontrabida si Uncle Shawn kay mommy pero si uncle shawn ang nagsabi sa akin na lagi kong intindihin si Mommy.

Pagdating ko sa boutique kung saan mamimili ako ng gown ay agad kong nakita ang isang lalaki na nakasandal sa isang.... shit, that car. The Bugatti La Voiture Noire, that is my dream car.  $18.7 million, I can't afford it now. I need to work hard to have it. Uncle Shawn offered me but I said no, gusto ko sarili kong pera ang ipambili ko.

Agad akong lumabas at tinignan ang kotse. 

"Wow, this is amazing." bulong ko.

"You're wasting my time, Serenity. Let's go in to finish this shit, I still need to be in the office." sabi ng isang Jhester Laurence.

What the hell, he is rude.

Inis akong pumasok at umupo sa isang couch malayo rito. Hindi ko siya pinansin na may kausap.

"Good morning, ma'am Serenity. Your gown just arrived this morning, and miss de Michelle sent four more gowns for you." sabi ng babae.

Umalis muna ang babae para daw kunin ang mga gowns.

Busy ako sa phone ko ng maramdaman kong may nakatitig sa akin.

"What?" nakataas kilay kong tanong rito.

"Are you sick?" he asked.

"No, why?" sabi ko na binalik ulit ang attention ko sa phone ko. Ashton email me.

"You are acting strange," rinig kong sabi nito kaya napaayos ako ng upo. Gracious, nakalimutan ko. Nagpapanggap pala akong si Serenity. Hindi ko alam kung paano siya umasta.

"I'm sorry, I'm tired." mahinang sabi ko.

"Tired? That's funny, the slut is tired." sabi nito kaya tinignan ko siya ng masama.

"Slut? is that how you call your future wife?" galit na sabi ko pero nginisihan lang ako nito at hindi na umimik.

Bakit ganito siya magsalita? nag-away ba sila ni Serenity bago ito maaksidente.

Napatingin ako rito ng may tumawag sa phone nito at agad na umalis.

"Ang gwapo talaga ng mapapangasawa niyo Ma'am. Bagay na bagay kayo," sabi ng babae sa akin.

Pagkatapos kong isukat ang gowns ay agad akong lumabas. Nakita ko ruon si Jhester na nakatayo na. Halatang naiinip ang gago.

"Stop the act, I know you very well." sabi nito sa akin paglabas namin ng boutique.

"What is your problem, Laurence?" galit na sabi ko rito at hinarap siya.

"Laurence huh. Not baby?" nakangising sabi nito. Bahala na kung malaman niya na hindi ako si Serenity, I won't let this guy insult me.

"Ayaw mo naman di ba? oh di Laurence na lang, and stop calling me names baka maging baby kita- babygwasan kita!"galit na sabi ko. Never akong nasabihan slut, kanina pa ako nagtitimpi sa lalaking ito.

Papasok na sana ako sa kotse ko ng hawakan niya ang braso ko.

"Ano ba!? "galit na sabi ko tinulak siya.

Mariin itong nakatitig sa mukha ko. Shit, 1st day ko nahalata na kaya niya ako.

"Stop staring," mahinang sabi ko. "Distance, please."

Sa sobrang lapit ng mukha niya sa akin naaamoy ko na ang hininga nito. Ang ganda ng mata, pati ang labi. Tanya is right. He is handsome. DRop dead gorgeous creation of God.

"You're drooling. Tsk, still unchanged." sabi nito kaya naitulak ko siya. "Stop acting like you are not obsessed with me. You plan this marriage, bratty slut."

Hindi ko na kinaya ang pang iinsulto nito sa akin kaya sinampal ko ito ng malakas.

"If you keep insulting me, let's stop this bullshit marriage!" galit na sabi ko pero hinawakan ulit nito ang braso ko. mas mahigpit at ramdam ko ang galit sa hawak niya.

"After ruining my long-time relationship with Amor? I will ruin you. You will marry me and I'll make your life miserable. This is what you want, right? me!" galit na sabi nito at padarang binitawan ang braso ko bago ito sumakay sa saakyan nito at umalis.

Anong nangyari?

Bakit ganun na lang ang galit niya kay Serenity?

You are in trouble, Serene! I am in trouble.