Your BOYFRIEND is my HUSBAND!

82

Serene's pov

"I'm the happiest man on earth, wife. Having you and Sierra back in my life is the best thing that happened to me," malambing na sabi ni Laurence. "Salamat sa pagtanggap muli sa akin. I love you."

"Asus, drama. Gusto mo na namang umisa," natatawang Sabi ko atginantihan ng yakap Ang Asawa ko. "I'm happy to be with you-"

" So Dito muna tayo-awwww!"

Natigil ito ng pabiro Kong hinampas Ang balikat niya.

"Uwi na tayo, tama na Ang 10 days. Miss ko na rin si Sierra, halos Wala tayong Balita duon. Nag-aalala ako."

"Wag kang mag-isip ng kung ano, binibigyan lang nila tayo ng oras na sa atin lang kaya ayaw nilang umistorbo," Saad nito.

Hindi ko mapigilang mag-alala kahit nakakausap ko naman si Sierra. Simula ng gabing tinawagan ko si Zhaika di na ako natahimik, alam kong umiiyak siya at alam kong may problema ayaw niya lang sabihin. Isa pa Wala akong Balita kay Raya, Hindi pa rin tumatawag sa akin Ang bruha.

"I love you so much, wife. I bought a new house for us, let's build a new memories together with our daughter."

Isang mapusok na halik Ang ginawad niya sa akin, ako na Ang kusang lumayo dahil kailangan na talaga naming umuwi.

4 ng madaling araw lumapag Ang private plane na sinasakyan namin.

Kababa lang namin ng eroplano ng mamataan ko si Zhaika na patakbo sa pwesto ko.

"Ops," nabigla ako sa pagyakap nito kaya muntik na akong matumba Buti na lang nakaalala sa likod ko ang Asawa ko. "Sobra mo naman akong namiss."

Hindi ito nagsalita at ilang sandali pa ay narinig ko na Ang pag-iyak nito kaya hinigpitan ko Ang pagyakap sa kanya.

" What happened? You okay?" Nag-aalalang tanong ko.

Si Zhaika lang Ang nakakaalam ng pag-uwi namin ni Laurence dahil gusto Kong isurprise Ang anak ko

"Zhaika, you are scaring me. Anong nangyari? Bakit ka umiiyak? May masama bang nangyari sa anak ko?" Sunod sunod na tanong ko at pinaharap siya sa akin.

Kita ko Ang pagod sa mukha nito at pati na rin Ang pamumula ng mata niya na animoy ilang oras or araw ng umiiyak.

"I-im sorry," mahinang Sabi nito at muli akong niyakap.

Pero marahan ko siyang inilayo sa akin.

"What happened?" Ulit na tanong ko. "Sagutin mo ako Zhaika."

"W-wala na siya," rinig kong Sabi nito at muling nagpatuloy sa pag-iyak.

Kinabahan ako sa sinabi niya kaya Mariin kong hinawakan Ang magkabilang braso niya.

" Sinong Wala na? Ano ba?! Sagutin mo ako?!" Mariing Sabi ko.

"Si- si Raya-"

"Hindi magandanh biro yan," mahinang Sabi ko at tumawa pa ako kahit ramdam ko na Ang panginginig ng tuhod ko. "May kalokohan na naman kayo. Tara na at sigurado ako na siya Ang nagbabantay sa anak ko."

Nilampasan ko siya.

Kinagat ko Ang labi ko para pigilan Ang pag-iyak.

Pagdating namin sa kotse katabi ko si Laurence sa likod habang si Zhaika ay Wala pa ring tigil sa pag-iyak sa tabi ng driver's sit.

"Saan tayo, Ma'am."

"Sa Armani village," Saad ko dahil duon nakatira Ngayon si Uncle Shawn at sigurado ako na nanduon ai Raya at inaalagaan Ang anak ko.