SEVDA ÇİÇEĞİ

23.Bölüm: "Sinir"

23.BÖLÜM: "SİNİR"

Selam, biz geldiik!

74k olmuşuz! İlginize teşekkür ederiz, çok mutlu oluyoruz. Sevda Çiçeği'ni ilk bölümlerden itibaren düzenlemeye başlayacağız ama merak etmeyin, bölümleri kaldırmayacağız.

Ve lütfen kurgunun bir mahalle kurgusu olduğunu unutmadan okuyalım, olur mu? Saflıklar, yanlış anlaşılmalar, aileler, konuşmalar buna göre yazılıyor.

Yorumları göreliiim :(

Keyifli okumalar...

🌸

Ani kararlarla hareket etmezdim ben. Dinlerdim, empati kurardım ve sonuca ulaşmak için acele etmezdim. Küçükken abilerim beni oyuna almadıklarında bile nedenini sakince sorardım. Fakat şimdi öyle bir durumun içindeydim ki önümde duran o kadının saçlarına yapışmamak için kendimi zor tutuyordum.

Çünkü ben görmüştüm. Berna benim geldiğimi görüp onu görmediğimi sanarak aceleyle çıkmıştı benden önce Korkut'un odasına. Amacı belliydi. Ben bu görüntüye delirip Korkut ile büyük bir kavga edecektim ve ortam boş kalacaktı.

Ama ben Gonca'ydım.

"Şovun bittiyse ellerini sevgilimin üzerinden çek," dedim sertçe. Onlara doğru adımlarken Korkut gözlerini kısmış bir şekilde beni izliyordu. Berna'nın bileklerini bırakıp beni izlemeye devam etti. Ne düşündüğümü anlamaya çalışıyor gibiydi. Muhtemelen böyle bir tepki vermemi beklemiyordu.

Sinir damarlarımda yükselirken onlara doğru sakince adımladım.

Adımlarım Korkut'un tam önünde durdu ve sırtımı ona dönerek burnumun dibindeki kadına baktım. Berna sahte bir mahcubiyetle suratıma bakıyordu. "Günlerce bunu düşündün değil mi?" dedim rahatça. "Amacını bilmediğimi sanıyorsun. Beni görüp bu odaya koşarak geldiğini görmediğimi, bu görüntüyü görüp delireceğimi sanıyorsun."

Korkut'un ellerini belimin kenarlarında hissederek Berna'nın dümdüz duran suratına alayla güldüm. Berna bir adım gerileyip arkamdaki adama baktığında yüzümdeki alaylı ifadeyi silmemeye çok uğraştım.

"N-ne diyorsun?" dedi hala masum kız tavırlarını sürdürerek. "Yanlışlıkla düşüyordum ama Korkut sağ olsun yardım etti bana."

"Komutanım diyeceksin," dedi Korkut sertçe çenesini başımın üzerine yaslayarak. Elleri belimden karnıma dolanıp beni kendi bedenine yasladı. "Benimle resmiyeti aşma, Berna. Senin karşında komutanın var. Arkadaşın yok."

"Bu kadın yüzünden değil mi?" dedi Berna bir anda parlayarak. Bir eliyle beni işaret ederek Korkut'u muhatap almaya devam etti. "Eskiden böyle değildik."

"Eskiden de, şimdi de ve gelecekte de. Ben her zaman böyleydim sana." Korkut'un bir demir kadar sert sesi yankılandı odada. "Yapmaya çalıştığın şeyi anlıyorum ama buna izin vermem. Şimdi odamdan derhal çık. Bir daha bu odaya kapıyı çalmadan girersen bunun hesabını sana sorarım."

Berna dişlerini sıkarak bir süre bize baktı. Ardından odadan çıktı ve kapıyı da sertçe arkasından kapattı. Kapanan kapıyla yüzümdeki alaylı ifade silindi ve anında Korkut'un kollarının arasından çıktım. Çantamı sinirle deri koltuğun üzerine atarak ellerimi belime yasladım ve ona döndüm.

"İyilik meleklerin mi tuttu anlamıyorum ki!" dedim bana kaşlarını çatarak bakan adama. Bir elimi saçlarımın içinden geçirdim. "Kadın benimle oyun oynuyor resmen ya!"