3.BÖLÜM: "ÇELİŞKİ"
Selam!
Keyifli okumalar 🤍
🌸
Deve kuşlarının kafalarını bir tehlike gördüklerinde toprağın altına gömdükleri gibi kafamı yere gömmek ve gözlerimi sıkıca kapatmak istiyordum.
Gözlerim biraz şaşkınlık, biraz korku ve birazcıkta utançla irileşti. İki elimle birden hortumu tutmaya çalışarak Korkut'a baktım. Koyu kahve gözlerinin odağı önce sırılsıklam olan kıyafetlerine, ardından elimde sıkıca tuttuğum hortuma kaydı. İki elini beline yerleştirerek gözlerini bana çevirdiğinde istemsizce bir adım geriledim.
Neden bu adama sürekli rezil olup duruyordum ki?
Korkut'un gözleri yavaşça aşağı doğru kaydı. Islanan askılıma ve şortuma kısa bir bakış attığında bakışlarından utanarak bir adım daha geriledim. Bu hareketimle birlikte yeniden gözlerime tırmanan bakışlarında yatan alay sinir kat sayımın yükselmesi için yeterliydi.
Resmen alay ediyordu.
Elimdeki hortumu hızlıca ayaklarımın dibine atarak arkamı döndüm. Utancım ve sinirim bir araya geldiğinde kaçmak artık tek çıkış yolu gibi gözüküyordu.
Hızlıca mutfak kapısına doğru koşmaya başladığımda Korkut'un sorgu dolu bakışlarını hisseder gibi olmuştum. Ne yaptığımı merak ettiğine emindim fakat onunla uğraşacak bir halde değildim. Rezillik üzerine rezillik yaşarken yüzüne bakmak sandığım kadar kolay olmuyordu.
Çıplak ayaklarım kalın bir yüzeye bastığında aniden dengemi kaybettim. Dudaklarım arasından yüksek sesli bir çığlık firar ederken dengesini kaybeden bedenim öne doğru savruldu. Ellerim ve dizlerimin üzerine sertçe düştüğümde acıyla inledim.
Lânet hortum!
Gözlerimi acıyla kapatarak derin nefes aldım. Bacaklarımda ve avuç içlerimde hafif bir yanma hissederken saçlarım yüzümün üzerine dökülmüştü. Korkut'un gitmiş olmasını umuyordum fakat bunun mümkün olmadığını da biliyordum.
Aldığım nefesi sertçe bıraktım. Yerle bütünleşen avuç içlerimden destek alarak bedenimi hareket ettirdim ve yan dönerek ıslak çimenlerin üzerine oturdum. Zeminden kaldırdığım avuç içlerime baktığımda hafifçe yüzülmüş olduklarını görmüştüm. Yüzümü sıkıntıyla buruşturdum. Sakarlığım cidden başa belaydı.
Gözlerim korkuyla diz kapaklarıma kaydığında korktuğum başıma geldi. İki diz kapağımın derisi de soyulmuş, hatta çoktan kanamaya başlamıştı. Acısını şu anda çok fazla hissetmiyordum fakat zamanla artacağını biliyordum.
Üzerime düşen büyük bir gölge aynı saniye içinde kayboldu. Diz kapaklarıma odaklanan bakışlarımı kaldırdığımda Korkut'un iri bedeni yanımdan geçerek kapıya doğru yöneldi. Başımı çevirip merakla ne yaptığına bakmaya çalıştım, hızlıca çeşmeye uzanan iri elleriyle suyu kapatarak uzandığı yerden doğruldu. Heybetli bedeni yeniden olduğum tarafa doğru döndüğünde göz göze geldik, koyu kahveler tam gözlerimin içine bakarak içime bir sıkıntı düşürdü. Neden bana bakarken gözlerinin kahvesi daha da koyulaşıyordu?
Bedeni hareket etmeye başladı, uzun bacaklarının attığı büyük adımlarla hızlıca yanıma gelirken bakışlarımı bir saniyeliğine olsa bile gözlerinden ayıramıyordum. O da aynı bakışlarla karşılık verdiği için saçma sapan bir döngünün içine giriyorduk.
YOU ARE READING
SEVDA ÇİÇEĞİ
General Fiction"Anlatayım mı sana? Anlayacak mısın anlatırsam?" Dedi bir anda ateş gibi bir sesle. Elleri kollarımı kavradı. "Neyi?" Dedim titrek bir nefesle. "Anlatamadıklarımı." Sesi dümdüzdü, ama gözleri... Söylediklerim onda bir alev çıkarmıştı ve şimdi beni...
