Splintered Heart (Eastwood University Series #1) ✔️

Chapter 2

It was our lunch time. Hindi ko kasama ‘yung dalawang maligalig dahil nag kaniya kaniya kami today. May pupuntahan daw sila and hindi naman ako chismosa para alamin pa kung saan sila pupunta.

Nasa canteen ako ngayon kahit ayaw ko. Madaming tao, maingay at makalat. Gusto ko ng umalis pero dahil gutom na ako wala akong choice. Ang layo ng mga binibilhan ko ng pagkain. Titiisin ko na lang ‘to.

Kaya mo ‘to, Adira.

Nang makalapit ako sa counter ay nginitian ko ang tindera doon at tinuro ang isang turkey sandwich para ayon ang bilhin.

“Turkey sandwich, how much po?”

“70 pesos, neng.” Sabi ng tindera kaya naghanap pa ako ng 100 pesos na buo sa wallet ko. Puro na kasi siya bente.

Kinuha ko ang sandwich kay ate at binayaran na ito bago umalis. Mabilis akong umalis sa lugar na iyon ay dumiretso sa place na lagi kong tinatambayan. Ako lang ang may alam noon, hindi ko sasabihin sa dalawa kong kaibigan dahil iingay lang sa tahimik na lugar na iyon.

I was on my way to that place when I was pushed aside and had my sandwich thrown at the floor. Everything was on the floor at kahit ‘yung phone ko ay nasa sahig. Hawak ko kasi iyon.

Umangat ang tingin ko sa may gawa noon at hindi mapigilan na mapairap sa nakita.

Serena.

“What now?” Pagod kong tanong at unti unting tumayo. I got cheese on my shirt, great!

“Nothing, just wanna push you.” Ngisi nito kaya umayos ako ng upo.

“So mature of you.” Sarkastiko kong usal.

Umirap lang ito bago umalis sa aking harapan na parang wala nangyari. I guess she’s still bitter about what happened during senior high. Gosh, hindi niya pa ba kakalimutan ‘yon? And doing this? That was very unfortunate.

I was stunned on my spot when someone dropped a coat on my back. I swiftly turn on my back but mabilis na umalis ang tao at naglakad papalayo. Muli akong lumingon sa direksyon kanina.

I saw Miss Ferrucci’s figure walking away while one of her hands was in her pocket. Hindi na ito lumingon pa kaya wala na akong naging panahon para maibalik at magpasalamat sa coat na pinahiram nito.

I already ate dinner. Now, I'm currently in my room, reading some novels when I suddenly crave ice cream.

Ngumuso ako at unang tiningnan ang mini ref sa aking kwarto. Wala akong nakita doon kaya bumaba ako para pumunta sa kusina to check if mayroon pa.

Pagkabukas ko ay wala akong nakita na ice cream. I pouted. I really want some ice cream.

Well, I really want some ice cream kaya nagpaalam ako kay Dad na lalabas muna at pupuntang convenience store. I cheered when he let me.

I just wore some hoodie and pajama pants then I'm off to go. I grab my wallet. I decided to walk since I still don't have a car.

Hindi pa rin nila ako pinapayagan mag drive ng car for I don’t know why. Sinabi ko na sa kanila na gusto kong mag drive so Kuya Carlo won’t feel hassle sa paghatid-sundo sa akin.

I was in senior high when Pops gave me a car as a birthday gift but I didn’t have the chance to drive it kasi nga hindi naman nila pinapayagan. Kainis.

A few minutes of walking, I'm already here at the convenience store. I went straight to the ice cream section and got cookies and cream and strawberry flavor. Those are my favorite, that's why. Also, I'm hungry so deal with it.