Splintered Heart (Eastwood University Series #1) ✔️

Chapter 38

I hurriedly walked out from the scene, hindi pinapansin ang mga tawag ng aking mga pinsan. Ang nasa isip ko lang ngayon ay makaalis sa lugar as its starting to suffocate me that I can't breathe.

There's so many revelations today that it's starting to overwhelm me. Marinig ko pa lang na sinabi nung tatay niya na siya ang Presidente ng Eastwood ay dahilan na iyon para sumakit ang ulo ko.

Then, they freaking dropped the bomb like it was nothing.

She's engaged. How can I not know this?

Sa ngayon, gusto ko muna mapag isa dahil I can't keep up with what's happening.

Nakita ko na rin kasi itong naglalakad papunta sa aking pwesto kanina kaya agad na akong umalis. The least thing that I want to do right now is to talk to her after hearing what just her father announced.

I kept walking hanggang sa hindi ko namalayan na nakarating na pala ako sa parking lot. Naiiyak na napapadyak ako ng makita na wala nga pala si Kuya Carlo.

"Adira!"

Nang marinig ko ang boses na 'yon ay agad kong kinuha ang aking cellphone para tawagin si Kuya Carlo na magpahatid pauwi bago mabilis na maglakad papaalis, makalayo lamang sa kaniya.

Napamura naman ako sa isipan ng maramdaman ko ang paghablot nito sa aking braso bago iharap sa kaniya.

Pagkaharap ko ay nakita ko ang hinihiningal nitong mukha habang ang mata ay nanunubig pa rin. Walang emosyon na tumingin lang ako dito.

"Talk to me first," sabi nito at hinawakan ang dalawa kong braso.

Umiling ako at pilit na tinatanggal ang pagkakahawak nito. Nang hindi ko ito matanggal ay malakas kong tinanggal ko na ito kahit na nanghihina.

I gave her a tight lipped smile at umiling, "I'm fine. There's nothing to talk about, Miss. Bumalik ka na doon," sabi ko ng hindi tumitingin sa mga mata nito.

Kung makikita ko man kasi ang mga mata, paniguradong bibigay na naman ako and that's not what I like to happen.

"M-Miss-" Umiling ito na parang mali sa pandinig niya ng sabihin ko iyon, "Hear my side first, Adi. I'm begging you. I want to clear things muna, hmm-"

That causes the frustration and anger to start to grow in me. It frustrates me big time kasi nanghihina ako sa mga sinasabi niya and how softly she is talking to me right now.

And, it angers me kasi what the fuck! She's totally touching me very gently that it's starting to soothe me.

Bakit ba kasi kailangan humantong sa ganito?

Pinakalma ko ang aking sarili while taking a deep breaths. "Miss, I really can't comprehend anything right now and if you would let me, kailangan ko muna mapag isa."

"I-I just had to e-explain, Adi. Please-"

"I just wanted to be alone, for Christ sake! Can't you see I'm fucking hurting right now dahil sa sinabi ng tatay mo?!

Frustrated at galit na sigaw ko dito. Hindi ko na kasi talaga mapigilan ang sarili dahil sa pinaghalong sakit at galit na nararamdaman.

With what I said, I saw how a tear fell from her eyes before she held her head down. I can say that she looks surprised when I raise my voice.

Sino bang hindi? It's my first time raising my voice at someone and worst? Sa taong mahal ko pa.

Parang nanghina naman ako sa nakita at umiwas ng tingin sa kaniya.

"Please? Iwan mo muna ako," naluhang saad ko habang nagmakakaawa na nakatingin sa kaniya.

Inangat din naman nito ang tingin sa akin matapos nitong punasan ang luha na nasa mata pero talaga lamang natulo ang luha nito kahit anong pigil niya.