Chapter 45

20.9K 558 197
                                    

Author's Note

Warning! R18+ This chapter contains mature content. It is not suitable for anyone under the age of 18 and may not be suitable for all adult readers. Reader discretion is advised.
















Adira's POV

Napaangat ang aking tingin kung nasaan naroon si Aspen, na ngayon ay may masamang tingin na binibigay sa kung sino.

Bumaling ako sa pinto kung nasaan ang bagong dating at ganon na lamang ang panlalamig ng aking sistema ng makita ang mukha nito na takot man ay may makikita pa rin na determinasyon.

Kinuyom ko ang aking kamao sa galit bago magsalita.

"Why are you here?" Malamig kong saad na nagpabaling ng tingin nito sa akin.

He just stood there, looking at me with his mouth agape before closing it again. He started to shift his gaze all around the room, avoiding to meet our gazes, kasama si Aspen dahil hanggang ngayon ay masama pa rin itong nakatingin dito.

Kuya took a step forward but Aspen said something that made his steps halt.

"Stay where you are. Don't even think of getting close to her," saad nito sa malamig na boses.

Napayuko naman ako at hindi mapigilan na lumuha nang maisip ulit na kasama siya nina Chase para kidnapped-in ako.

"Why is that?"

Napaangat ang aking tingin ng marinig ang boses ni Lolo na nasa likod pala nito habang nakakunot ang noo na nakatingin kay Miss.

Aspen stiffened but remained her eyes on my brother. She took a step back bago ako tingnan ng may pag aalala sa mukha.

Ngumiti naman ako kay Pops ng tingnan ko siya, na kanina pa ata may naguguluhan na tingin sa aming dalawa ni Aspen.

"It's nothing, Lo." I said bago bigyan ng isang hindi maipaliwanag na ekspresyon sa mukha nito. Umiwas na ako ng tingin sa kaniya at bumaling kay Aspen.

Lumapit ito sa akin at hinalikan ako sa noo, "I'm going outside. Just call me when he does something, which I doubt since your Pops is here," she murmurs while her lips are still on my forehead.

I nodded and smiled at her.

Ngumiti muna ito sa akin bago lumabas na ng kwarto. Hindi rin naman nawala sa aking paningin ang pagbibigay ng masamang tingin nito kay Kuya.

I leaned my upper body on the headboard while my head is held down while playing with my fingers. Umupo naman ito sa sofa, medyo malapit lang sa amin at doon umupo.

Kuya cleared his throat and made me look at him, "H-how are you, Adi?"

Tumingin ako dito saglit at nakita na he's a mess right now. He's not his usual self. His appearance is not the usual cool as his only wearing a pants and a crumpled shirt na para bang hindi pa napapa-plantsa ng ilang taon. Parang hindi siya nagtatrabaho ng ilang araw sa lagay niya.

An unbelievable scoffed leave my lips after hearing what he asked before looking at him, sarcastically, "Oh, fine. Never been this better after being shot by someone. Yeah, so fine," I sarcastically said and rolled my eyes at nowhere.

The audacity to ask me how I am when it's their fault while I'm here in this goddamn hospital.

"What's with you, Adira?" Tanong ni Pops ng naguguluhan kaya tumingin ako dito ng walang emosyon na nagpagulat dito.

Right. They still didn't know.

Bumaling naman ako kay Kuya at muling napangiti ng sarkastiko dahil sa kalagayan niya ngayon. Para siyang maamong tupa na akala ay napaka mabuting tao pero nasa ilalim naman ang kulo.

Splintered Heart (Eastwood University Series #1) ✔️Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon