CAPTURING THE DOCTOR'S HEART(COMPLETED)

EPILOGUE

I LOOKED at Nadia's frame for the last time before I decided to go. May kakausapin pa akong pasyente. I fixed my hair before entering the room where my patient stay.

Nadatnan kong may kayakap ang babaeng nakaupo sa hospital bed. I raised my eyebrows when I saw how her lips moved, like she's murmuring something.

The mother's patient instantly talked to me about the condition of her daughter.

"The patient's wound is now okay. She's allow to discharge anytime. Just take the medicine that I give for her fast recovery. And please normalize her movement to avoid bleeding again." I said seriously.

I feel that someone is staring at me kaya tumingin ako sa gawi niya pero hindi naman siya nakatingin sa akin. I caught her talking to to a man and I instantly looked away when she is about to stare a me. I don't fvcking understand my heart why it's beating fast.

"Princess, where are you going?" I heard a late forties man said. Ito yata ang daddy niya. Because of that, tumingin kaagad ako sa kanya.   Kumunot ang noo ko nang bigla siyang gumapang sa sahig. I wanted to stop her baka dumugo ang sugat niya pero hindi ako nakapagsalita. May hawak siyang ruler at parang may sinusukat siya. Bigla siyang nagtatalon sa tuwa.

"Yes! Yes! Yes! Woahoo! Thank you po lord. Thank you po!"

Kunot noo ko lang siyang tinitigan hanggang sa mapatigil siya sa pagtalon. Napangiwi siya, mukhang sumakit ang sugat niya. Bago pa siya matumba ay nahawakan ko na ang bewang niya. Damn it! Paano na lang kong hindi ko siya nasalo.

I watched her habang pinapagalitan siya ng  kaniyang mommy. Para siyang bata dahil nakanguso ang mga labi niya. My face turned into shock when I heard what she said. She called me baby doctor. Pero kaagad ko ring ibinalik sa walang ekspresyon ang mukha ko nang tumingin siya sa akin.

I can't fvcking understand my self why I'm happy after I heard that endermeant. Ginulo ko ang buhok ko para maalis sa isipan ko ang mukha niya kanina habang nakanguso. Why she have to be so cute?

Bigla akong nakarinig ng katok mula sa pinto ng opisina ko.

"Come in," I loudly said. Umayos ako ng upo ng makita si Mr. Del Rama.

"What can I do to you, Sir?" I asked him.

"Hindi na ako mapapaligoy-ligoy pa. Doc. Kinley Montecelio, I want you to be my daughter's personal doctor." I maintain my serious face even if inside of me, I was shock.

"May I know what is the reason?"

Saglit na huminga ng malalim si Mr. Del Rama. "Ang anak kong iyon ang pinakamatigas ang ulo sa tatlong anak ko. Madalas niya'ng pinapabayaan ang kaniyang sarili kaya kapag nagkasakit, hindi pa iyan iinom ng gamot kapag hindi pagsasabihan. Kaya ngayon na nabaril na naman siya, kailangan niya ng doctor na titingin sa kanya."

"Okay po, Sir. Pumapayag na po ako na maging personal doctor ng anak niyo."

Hindi ko alam kong bakit ako sumang ayon. Pero hindi ko na mababawi ang sagot ko, natagpuan ko na lang ang sarili ko sa dining room ng bahay nila. Iniimbita ako ni Mr. Del Ra—I mean ni Tito na dito na kumain.

Ngayon niya ako ipapakilala sa anak niya bilang personal doctor nito. Kaagad kong tiningnan ang babaeng papasok ng dining room. We stare each other like we are the only one here.

""O princess gising ka na pala, come here kumain ka na ng lunch." Naglakad siya patungo sa mesa at umupo sa silyang kaharap sa puwesto ko. Damn, my heart is beating weird again.

"By the way, baby I wanted to introduce to you your new doctor. Doc. Kinley Ohio Montecelio,"   Tito introduced me to her. I composed my self at babatiin na sana siya pero nakatulala lang siya sa akin.