Bamboo Forest

အပိုင်း (၂၂) Unicode

ပြာမှိုင်းမှိုင်းကောင်းကင်ထက် တက်ဝန်းနေ​၏အနီရောင်ဖျော့ဖျော့ခြယ်မှုန်းချိန်သည် နေ့တစ်နေ့​၏မင်္ဂလာအရှိဆုံးချိန်ဖြစ်​၏။ မင်္ဂလာရှိသောအခမ်းအနားတစ်ခုစတင်မည့်အချိန်လည်းဖြစ်သည်။

အခမ်းအနားစတင်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်းအချက်ပေးမြည်ဟီးလာသည့် မင်္ဂလာစည်တော်သည်မိုးထိညံသည်။ နန်းတွင်းတစ်ဝန်းလုံးသာမက မြို့တော်သူမြို့တော်သားများအားလုံး ကြားစိမ့်ရာ​၏။

"ဒီနေရာမှာ နေရာယူပေးပါ မင်းသမီး...မကြာခင်ကြင်ယာတော်ရောက်လာပါလိမ့်မယ်..."

နန်းရင်ပြင်သို့ရောက်လာပြီဖြစ်သော နာရာခန်သည် အထိန်းတော်တစ်ယောက်ညွှန်ပြပေးသောနေရာတွင်နေ​၏။

မင်္ဂလာလျှောက်လမ်းကျယ်နှင့်ဘေးဘီဝဲရာတွင် တော်ဝင်မိသားစုများနှင့် အတူ ဆာမူရိုင်းအဖွဲ့အစည်းအကြီးအကဲများအပြင် နန်းတွင်းသူ နန်းတွင်းသားတချို့လည်းတက်ရောက်ကြတာဖြစ်သည်။

ဇာပုဝါအောက်၌ ပုန်းလျှိုးနေသော မျက်ဝန်းတို့သည့် ဧည့်ပရိသတ်တို့ရှိရာသို့ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်ရင်း ဧည့်ပရိတ်သတ်များကြား ထင်လင်းစွာရှိနေသည့်သူအပေါ်သို့အကြည့်များရောက်သွားခိုက် မျက်ရည်များဝဲတက်မိသည်။

ဘာကြောင့်များ နာရာ့ကိုလှမ်းကြည့်နေတဲ့မျက်ဝန်းအိမ်တို့ကညှိုးငယ်နေရတာလဲ။ ဆွေးမြေ့နေတဲ့အကြည့်တွေက်ိုပြန်လည်ရုတ်သိမ်းပေးပါဝမ်။ နာရာလည်းပျော်မနေဘူးဆိုတာဝမ်သိစေချင်တယ်။ ပြုံးပါ...နာရာ့ကိုအတ္တကြီးတယ်လို့ဆိုလည်း ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာတောင်ဝမ့်ရဲ့အပြုံးအေးအေးလေးတွေကိုပဲ နာရာမြင်နေချင်မိတယ်။

မခိုင်မခံ့ယိုင်နဲ့ချင်သလိုလိုဖြစ်လာသည့် စိတ်အစဉ်ကြောင့် နာရာခန် သူ့အကြည့်များကို မည်သည့်ဘက်မှ မကျရောက်စေတော့ဘဲ အရှေ့တည့်တည့်သာရှုလိုက်​၏။ မကြာမီမှာပင် တည်ငြိမ်သောခြေလှမ်းများဖြင့်​ လျှောက်လှမ်းလာသည့်ရှောင်းကျန့်သည်နာရာခန်​၏ဘေးသို့ရောက်ရှိလာ​၏။ နှစ်ဦးသားမျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည့်အခါ အပြုံးနွေးနွေးတစ်ခုစီဖြင့် အချင်းချင်းအသိအမှတ်ပြုလိုက်​၏။