"ဧကရာဇ္ ႂကြခ်ီလာပါတယ္ မင္းသမီး..."
အိပ္ေဆာင္အျပင္ဘက္မွ အထိန္းေတာ္တစ္ေယာက္၏အသံေပးမွုေၾကာင့္နာရာခန္ မနက္စာသုံးေဆာင္ေနျခင္းကိုရပ္တန႔္လိုက္သည္။ ထမင္းဝိုင္းကိုလည္းေဘးတစ္ေနရာသို႔ဖယ္ခိုင္းလိုက္ၿပီးထိုင္ေနသည့္ေနရာမွခ်က္ခ်င္းထကာ ဧကရာဇ္ျဖစ္သည့္သူ႔ခမည္းေတာ္ကိုေနရာေပးလိုက္သည္။
ဧကရာဇ္ကိုယ္တိုင္ႂကြလာသည္ဆိုသည့္ကိစၥမွာအေရးႀကီးသည့္ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္းနာရာခန္သေဘာေပါက္လိုက္ပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အေရွ႕တြင္ေနရာယူၿပီးသားျဖစ္ေနေသာ ဧကရာဇ္အားအရိုအေသျပဳလိုက္ၿပီး...
"ဘာအေၾကာင္းရွိလို႔ပါလဲ ခမည္းေတာ္..."
ဆူရာခန္က လာရင္းအေၾကာင္းအရင္းကိုခ်က္ခ်င္းမမိန႔္ဆိုဘဲလက္ဖက္ရည္တစ္ဝက္ကုန္ေအာင္သုံးေဆာင္လိုက္ၿပီးေနာက္...
"သမီးေတာ္..."
"မိန႔္ေတာ္မူပါ..."
"နန္းျပင္ဘက္မွာလူေတြေျပာဆိုေနၾကတဲ့အသံေတြၾကားၿပီးသားေနမွာေပါ့...နန္းတြင္းနဲ႔ဆာမူရိုင္းေတြအခ်င္းခ်င္းတိုက္ခိုက္ေနၾကတယ္ဆိုတဲ့ေကာလဟလေတြ..."
"ၾကားမိပါတယ္ ခမည္းေတာ္..."
"ဒီေကာလဟလေတြကိုအျမန္ဆုံးၿပီးဆုံးသြားေစမယ့္ ေျဖရွင္းခ်က္တစ္ခုက သမီးေတာ္အေပၚမူတည္တယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုတုံ႔ျပန္မလဲ..."
နာရာခန္ႏွုတ္ဆိတ္၍သာေနမိသည္။ ကိုယ္တိုင္ကေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္သည့္အသိဉာဏ္တို႔ကိုပိုင္ဆိုင္သည္ျဖစ္၍သူ႔ခမည္းေတာ္၏စကားအသြားအလာကိုရိပ္မိသည္။ပထမတစ္ခါကအေၾကာင္းျပခ်က္ေရေရရာရာမေပးခဲ့ဘဲေရွာင္လႊဲလို႔ရခဲ့ေပမယ့္ အခုတစ္ေခါက္မွာေတာ့ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ေပးရမလဲ။
"ဒီ တစ္လအတြင္းမွာ ေရွာင္းက်န႔္နဲ႔ လက္ဆက္ဖို႔ျပင္ပါ..."
"ခမည္းေတာ္..."
"ဒါဟာ နန္းျပင္မွာျဖစ္ေနတဲ့ေကာလဟလေတြကို တိကနဲၿငိမ္းသတ္ဖို႔နည္းလမ္းပဲ..."
"နာရာ့မွာ စဥ္းစားခြင့္ရွိလား ခမည္းေတာ္...တကယ္လို႔ေမတၱာသက္ဝင္ေနတဲ့သူရွိေနပါတယ္ဆိုရင္ေရာ..."
YOU ARE READING
Bamboo Forest
Fanfictionအာဃာတနဲ့မေတ္တာ၊ ဦးနှောက်နဲ့ နှလုံးသား။ တိုင်းပြည်နဲ့လူမျိုး ၊ တာဝန်နဲ့ဝတ္တရား။ ဘယ်ကိုဆက်လျှောက် လမ်းပျောက်နေတဲ့အခါ... ဤနေရာမှာခြေစုံရပ်လို့။ အနောက်သို့... တစ်လှမ်း...နှစ်လှမ်း...သုံးလှမ်း။ Cover Photo Crd:
