Bamboo Forest

အပိုင္း(၅၁) Zawgyi

"ေဒါက္...ေဒါက္..."

ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္လုံးေတာင့္တဲ့အထိမတ္တပ္ရပ္ၿပီးတစ္ခ်ိန္လုံးတံခါးကိုေခါက္ေနေသာ္လည္း အထဲမွအရိပ္အေယာင္ နည္းနည္းေလးပင္ထြက္မလာ။

ေဇာတစ္ခုတည္းနဲ႔ တစ္ညလုံးခရီးႏွင္လာခဲ့ရတာေၾကာင့္ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးလည္း ႏြမ္းနယ္ေနၿပီျဖစ္​၏။ထြက္ကာစ ငုတ္တိုဝါးပင္ေလးတို႔​၏အရိပ္သည္မြန္းတည့္ရွိန္ရွိန္ေနမင္းကိုကာကြယ္ေပးနိုင္စြမ္းမရွိသည့္အခါ ပူျပင္းေသာေနရွိန္သည္ ဦးေခါင္းမွစ၍တစ္ကိုယ္လုံးဆီသို႔တိုက္ရိုက္က်ေရာက္လို႔ေန​၏။ အပူဒဏ္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးလည္းနီရဲလို႔ေနသလို တံခါးကိုထုရိုက္ဒဏ္ေၾကာင့္ ဆုပ္ထားေသာလက္သီးတို႔သည္လည္း နီရဲတြတ္လို႔ေနၿပီျဖစ္​၏။

ျဖတ္တိုက္သြားေသာ ေလပူတစ္ခ်က္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ထက္ရွိေခၽြးစက္တို႔ေပါင္းစည္းမွုေၾကာင့္ ေအးျမျခင္းကိုေခတၱမၽွခံစားလိုက္ရေသာ္လည္း ၾကာရွည္မခံ။ေရဓာတ္လိုအပ္ခ်က္အရ ေျခာက္ကပ္လာေသာ လည္ေခ်ာင္းတစ္ေလၽွာက္ေၾကာင့္ တံခါးကိုထုရိုက္ေနမိသည့္ လက္မ်ားကို ႐ုတ္သိမ္းလိုက္သည္။

လက္ေလၽွာ့လိုက္ျခင္းေတာ့မဟုတ္။ ထြက္လာမည့္အခ်ိန္အထိ ေစာင့္နိုင္ေရးအတြက္ အရိပ္ရွိရာတစ္ေနရာတြင္ သြားေနဖို႔ႀကံရြယ္လိုက္ျခင္းျဖစ္​၏။

အရိပ္နည္းနည္းေကာင္းသည့္ ဝါးပင္စုမ်ားရွိရာသို႔ ေရွာင္းက်န႔္ေလၽွာက္သြားကာ ေျမျပင္ေပၚမွာပင္ေျခဆင္း၍ထိုင္ခ်လိုက္သည္။လက္ထဲကဝါးဓားေလးကို ဓားအိမ္မွဆြဲထုတ္ကာ ဓားထိပ္ဖ်ားျဖင့္ ေျမျပင္ေပၚဟိုျခစ္ဒီျခစ္လုပ္ရင္း ပိတ္ထားသည့္တံခါးရွိရာဘက္သို႔သာမ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။သို႔ေပမယ့္ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိသည့္အခါ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီးဝါးဓားေလးက္ိုဓားအိမ္ထဲျပန္ထည့္လိုက္သည္။

အတန္ၾကာေတာ့ သူထိုင္ေနရာေဘးတြင္ရွိေသာ ခဲလုံးေလးတစ္ခုကို ေကာက္ယူကာ တံခါးရွိရာဘက္သို႔ လွမ္းပစ္လိုက္​၏။ဝါးလုံးမ်ားစီ၍ျပဳလုပ္ထားေသာ တံခါးေလးႏွင့္ ခဲလုံးေလးတို႔ထိေတြ႕သြားခ်ိန္တြင္ ေထာက္ကနဲ အသံသာသာေလးျမည္သည္။ တံခါးကိုလက္နဲ႔ေခါက္တာထက္ပို၍ထိေရာက္မွုရွိသည့္အခါ ေနာက္ထပ္ခဲတစ္လုံးကို ေရွာင္းက်န႔္ေကာက္၍ တံခါးရွိရာဘက္သို႔ လွမ္းပစ္လိုက္ျပန္သည္။