"ေဒါက္...ေဒါက္..."
အဝင္ဝတံခါးပြင့္ဟေနေသာ္ျငား လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အရတံခါးတစ္ခ်ပ္ကိုေရွာင္းက်န႔္သူ႔လက္စြဲေတာ္ဓားျဖင့္တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေခါက္လိုက္သည္။
"တံခါးဖြင့္ထားတယ္..."
အထဲသို႔ေျခမလွမ္းခင္မွာပင္အနံ႔အာ႐ုံထဲသို႔သင္းပ်ံ႕ေနသည့္လက္ဖက္ရည္အနံ႔ကတိုးေဝွ႕ဝင္လာသည္။ပန္းရနံ႔လည္းမဟုတ္၊ရိုးရိုးလက္ဖက္ရြက္အနံ႔လည္းမဟုတ္သည့္ရနံ႔မ်ိဳးကစိတ္ကိုတစ္မ်ိဳးၾကည္လင္ေနေစသည္။ပင္ပန္းေနမွုကိုလုံးဝဥႆုန္ေပ်ာက္သြားေအာင္မစြမ္းေဆာင္နိုင္ေသာ္လည္း အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ေျပေလ်ာ့ေစသည့္ပုံမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။
ေရွာင္းက်န႔္ေရာက္လာေတာ့ ဝမ္ရိေပၚျပဳံးျပကာ ခုံတြင္ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည့္အခါေရွာင္းက်န႔္ကဝင္ထိုင္ျခင္းမရွိမတ္တပ္ရပ္လ်က္ပင္...
"ေန႔ခင္းကေျပာထားတဲ့ စာအုပ္ေတြလာယူတာ..."
"ထိုင္ပါဦး..."
"အခ်ိန္မရဘူး..."
"ကင္းလွည့္လို႔ၿပီးသြားၿပီမဟုတ္ဘူးလား..."
"မနက္အေစာႀကီးထရဦးမယ္..."
"အဲ့တာေၾကာင့္ခဏထိုင္ပါဦးလို႔...တစ္ေယာက္တည္းရွာဖတ္ေနရင္ တစ္ပတ္ေလာက္အခ်ိန္ကုန္သြားလိမ့္မယ္...က်ဳပ္ပါကူရွာဖတ္ေပးရင္ ျမန္ျမန္ၿပီးတာေပါ့..."
ဝမ္ရိေပၚက စားပြဲေပၚရွိသမိုင္းေၾကာင္းစာအုပ္အထူႀကီးကိုစတင္လွန္ေလွာလိုက္ၿပီျဖစ္၏။ထိုသမိုင္းေၾကာင္းစာအုပ္ထဲတြင္ ခန္အင္ပါယာႀကီးစတင္မေပၚေပါက္လာခင္ကတည္းကအေၾကာင္းအရာမ်ားပါဝင္သည္။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးတို႔စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့သည့္ဇစ္ျမစ္ကစ၍ အစိတ္အစိတ္အမႊာမႊာျဖစ္ေနခဲ့သည့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသမိုင္းေၾကာင္းမ်ားစသည္တို႔ပါဝင္သည္။
သမိုင္းစာအုပ္၏ အလယ္ပိုင္းေလာက္ထိလွန္ေလွာၿပီးသြားသည့္အခါတြင္ေတာ့ ထိုစာအုပ္ကိုသူႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာထိုင္ေနသည့္ေရွာင္းက်န႔္ေရွ႕သို႔ခ်ေပးလိုက္သည္။ၿပီးလၽွင္သူေသခ်ာျပင္ဆင္ထားသည့္လက္ဖက္ရည္အိုးေလးထဲမွ လက္ဖက္ရည္မ်ားအားေႂကြခြက္ေလးထဲငွဲ႕လို႔ေနသည္။
YOU ARE READING
Bamboo Forest
Fanfictionအာဃာတနဲ့မေတ္တာ၊ ဦးနှောက်နဲ့ နှလုံးသား။ တိုင်းပြည်နဲ့လူမျိုး ၊ တာဝန်နဲ့ဝတ္တရား။ ဘယ်ကိုဆက်လျှောက် လမ်းပျောက်နေတဲ့အခါ... ဤနေရာမှာခြေစုံရပ်လို့။ အနောက်သို့... တစ်လှမ်း...နှစ်လှမ်း...သုံးလှမ်း။ Cover Photo Crd:
