မေန႔ညက အေအးဒဏ္ေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွခရီးဆက္လို႔မရေတာ့သည့္အခါ ေတာတြင္းတစ္ေနရာတြင္သာ မီးပုံဖိုစတည္းခ်ခဲ့ရသည္ျဖစ္၍ ဝမ္ရိေပၚတို႔ႏွစ္ဦးသား သူတို႔သြားလိုသည့္ေနရာကို မနက္မိုးစင္စင္လင္းမွေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။
ေတာအုပ္တစ္ခုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ဝါး႐ုံေတာအဆင့္ဆင့္ကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ေရာက္ရွိလာေသာေနရာသည္ ခန႔္မွန္းေၿခ လူေနအိမ္ ငါးရာခန႔္ရွိေသာ နယ္ေျမေဒသတစ္ခုျဖစ္သည္။
ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္အင္မတန္အလွမ္းေဝးသည့္ေနရာ ၊ လူအဆက္အသြယ္ေတြနဲ႔ အလြန္ကင္းရွင္းလြန္းသည့္ေနရာတြင္ ထိုသို႔ေသာ အိမ္ေျခရာမ်ားရွိမွန္း ေရွာင္းက်န႔္မသိခဲ့။ ေရွာင္းက်န႔္တင္မက ဒီနယ္ေျမမွာေနသည့္ လူမ်ားမွလြဲ၍ ဒီေနရာ၏ တည္ရွိမွုကို မည္သူမွမသိေအာင္ သိုသိပ္လြန္းတာျဖစ္သည္။
"ဝမ္ေလး ေရာက္လာတယ္...!! "
ျမင္းကို တစ္ေနရာမွာႀကိဳးခ်ည္၍ ထိုအိမ္ေျခရာစုဝန္းအတြင္းသို႔ ေရွာင္းက်န္တို႔ႏွစ္ဦးသားေျခခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ခပ္စူးစူးဝမ္းသာအားရေအာ္သံတခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ လူဆယ္ေယာက္ခန႔္သည္ ဝမ္ရိေပၚရွိရာသို႔ေျပးလာၾကသည္။ ဝမ္ရိေပၚကိုသာဝိုင္းအုံ၍ ေပြ႕ဖက္ၾကသည္ျဖစ္၍ဝမ္ရိေပၚေဘးနားကပ္ေနသည့္ေရွာင္းက်န႔္သည္အလိုလို အေဝးသို႔ေရာက္လို႔သြားသည္။
တစ္စထက္တစ္စလူမ်ား ဝိုင္းအုံလာၾကသည္ျဖစ္ရာ ေရွာင္းက်န႔္ ထိုေနရာႏွင့္ အေဝးတြင္သြားရပ္ေနသည္။ အားလုံး၏မ်က္ႏွာထက္တြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ရိပ္မ်ားလႊမ္းျခဳံေနၾကတာျဖစ္ၿပီး ဝမ္းသာအားရႀကိဳဆိုေနၾကတာျဖစ္သည္။ ဝိုင္းအုံေနသည့္လူအုပ္ထဲတြင္ ဝမ္ရိေပၚကိုပင္ရွာ၍မရေတာ့။
ဝမ္ရိေပၚကို ႏွုတ္ဆက္ၾကေသာသူမ်ားတြင္ လူအခ်ိဳ႕သာ"ဝမ္ေလး"ဟုသုံးႏွုန္း၍ ဖက္လွဲတကင္းတရင္းတႏွီးဆက္ဆံၾကတာျဖစ္ၿပီး အမ်ားစုကေတာ့ ေလးစားသည့္အမူအရာမ်ားျဖင့္ အရိုအေသေပးၾကတာျဖစ္တာေၾကာင့္ ထိုလူေတြနဲ႔ ဝမ္ရိေပၚ၏ပတ္သက္မွုကို ေရွာင္းက်န႔္ေတြးလို႔ေနမိသည္။တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ဘယ္အခ်ိန္ ဒီလူအုပ္ႀကီးျပန္ကြဲသြားမလဲဟု ေရွာင္းက်န႔္ေတြးကာ လက္ထဲက ဝါးဓားကိုကိုင္၍လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
YOU ARE READING
Bamboo Forest
Fanfictionအာဃာတနဲ့မေတ္တာ၊ ဦးနှောက်နဲ့ နှလုံးသား။ တိုင်းပြည်နဲ့လူမျိုး ၊ တာဝန်နဲ့ဝတ္တရား။ ဘယ်ကိုဆက်လျှောက် လမ်းပျောက်နေတဲ့အခါ... ဤနေရာမှာခြေစုံရပ်လို့။ အနောက်သို့... တစ်လှမ်း...နှစ်လှမ်း...သုံးလှမ်း။ Cover Photo Crd:
