The Night in Tierra Fima | Acuzar Empire Series 1 | COMPLETED

Kabanata 20

Kabanata 20

Died

"Hindi raw ba talaga uuwi, Jax? What if I go there instead? Samahan mo 'ko," I pleaded to him.

I even went to his cubicle. I just saw how he looks at me in disbelief.

"What? No," seryoso niyang sambit sa'kin.

Sa pangalawang pagkakataon ay nalaglag ang balikat ko dahil sa sinabi niya. Nanatili ang tingin ko sa kaniya na nakikipagtitigan din sa akin.

"Stop insisting, Rae. I can't let you travel alone just to see him. Are you out of your mind?" dagdag pa nito kaya mas lalo akong nawalan ng pag-asa.

I really want to see him. I need to. Kahit na sinabi niyang huwag na dahil uuwi naman kaagad siya once na makarating ang parents ni Mari doon. Hindi ko na kaya ito. I feel like I'm suffocating in this urge to see him. Hindi ko alam kung dahil ba ito sa pagbubuntis ko o ano.

"But I'm fine! Really. Kung ayaw mo, e 'di 'wag," pinal na sinabi ko sa kaniya saka inalisan na siya roon.

Dinig ko pa ang pag tawag niya sa pangalan ko ngunit hindi ko na pinansin 'yon. Bago ko pa marating ang table ko ay ramdam ko na ang paghablot niya sa kamay ko at marahas na hinarap sa kaniya.

"If he wants to see you, kahit ano pa o sino pang maging sagabal, uuwi siya, Rae. Hindi mo na kailangang sumunod pa roon," mariin niyang sinabi sa'kin.

Ramdam ko na ang paninikip ng dibdib ko dahil sa iritasyon. Hindi ko alam kung saan nanggagaling ito pero pakiramdam ko ay kaya kong puntahan siya kahit saan basta makita lang siya.

Marahas na pinasadahan ko ang buhok ko saka mariing pumikit.

"Ano ba kasing nangyari kay Mari? I told him that I really need him here dahil hindi ko na alam kung sino pa ang pagsasabihan ko ng nararamdaman ko! Bakit hindi niya ako magawang sundin? Bakit laging ang babaeng 'yon na lang? Gusto ko siyang makita!" I blubbered.

I could feel the tears welling up as my heart seemed to be squeezing. I tried to calm myself and stop myself from crying but I failed. I firmly wiped away my tears before turning my back on him.

The idea that until now they were together, and I didn't know what was going on was slowly destroying my sanity. I know, I should trust him. I trust him! Pero bakit hindi niya ako magawang pagbigyan sa gusto ko?

"Rae, please, calm down. Alam ko kung anong nararamdaman mo—"

"Hindi mo alam, Jax! My god, I just lost my younger brother and I am fucking..." six weeks pregnant.

I trailed off and look away from him. Saglit pa akong huminto bago tuluyang pumasok sa lift at doon umiyak nang umiyak. Jaxon is still there. He doesn't even know what to do to me because I feel it. Ayaw niya akong pasunurin doon dahil alam ko ang iniisip niya, even Yerim and Rafa. They didn't want me to let go because of my condition, but this Jaxon, ayaw niya kasi alam niyang masasaktan lang ako kapag pumunta ako roon! Bakit ako masasaktan? Ano bang mayroon doon ngayon?!

"Fine. I'll take you to your house para makapaghanda ka. Sasamahan kitang pumunta sa Tierra Fima."

Nang marinig ko 'yon ay agad akong nabuhayan ng loob. Mabilis kong pinalis ang mga luha ko at tumingin sa kaniya.

"R-really?" I asked him stuttering.

Nakita ko ang pagtigas ng ekspresyon niya saka umiwas ng tingin sa'kin. "Just stop crying."

Iyon na ang huling sinabi niya bago kami bumalik sa working office para kunin ang bag ko. He drove my to our house and wait for me outside. Nang matapos akong mag-impake ay nadatnan ko si mama sa sala na hawak-hawak ang portrait ni Arthur habang tahimik na umiiyak.