Echoes Of The Heart (Silvero Series #03)

17

Chapter 17: No more games

Warning: R18

"Why didn't you tell me you know each other?!" umiiyak kong tanong at hinampas pa si Ynigo sa kaniyang balikat nang sabihin niya sa akin ang lahat.

"It wasn't a surprise anymore if I told you." he chuckled.

"Surprise? Fuck you, Suarez!" I cried more.

"Language," he warned me but I ignored it. I don't fucking care!

Hindi ko inaasahan na malapit na kaibigan niya pala ang Aya na iyon! And that Aya really invited me here dahil alam niya ang plano ni Ynigo. Alam nilang lahat!

Kaya pala ganoon na lang ang tuwa niya nang makita ako dahil may nag aabang na pa lang patibong sa akin! Nahiya pa ako dahil ang akala ko ay walang may interesado na isayaw ako, iyon pala ay sinabihan niya ang lahat bago ako makarating na walang mag-yayaya sa aking sumayaw dahil sa pinaplano niya!

Pinag kaisahan nila akong lahat!

"I hate you, you beast!" I hit him again pero mabilis niyang nahuli ang mga kamay ko.

Sobrang naiinis ako sa kaniya ngayon! I hate him so much!

"Come on, stop crying. Baka isipin nila na inaapi kita. Masira pa ang pangalan ko dahil masamang asawa ako sayo." ngumiwi siya at pinunasan ang mga luha ko.

"Asawa? We're not even married yet! We almost broke up!" I yelled.

"Baby, please, calm down." he hushed me.

Natigilan ako at natikom ang bibig dahil sa narinig. Nilingon niya ang mga naagrabiyado kong tao at humingi ng paumanhin bago ulit ako nililingon.

Paano kasi ay dinala niya ako sa parking spot kung nasaan nakaabang ang sasakyan niya at kanina pa walang tigil ang pag-iyak ko kakareklamo sa kaniya.

"We're not breaking up. This is the last time I will let you leave my side and it won't happen ever again. Let's go home." he kissed the back of my hand.

"A-Aren't you mad at me because I leave you for three weeks?" nakokonsensya kong tanong.

"I'm not mad. You need time and space. Kung iyon ang gusto mo, hindi ko iyon ipagdadamot sayo." ngumiti siya sa akin. "Well, I get drunk for straight two days nung ibinalik mo sa akin ang singsing." he chuckled.

"Still--"

"Let's just go home." he cut me off. "Hinihintay ka na ni Oliver. He feels so weak because his Mom wasn't there to take care of him."

Ngumuso ako. Hindi niya ba ako na miss? Gusto ko sana siyang tanungin pero nahihiya ako.

"Of course, I miss you too." sabi niya na tila ba nabasa niya ang iniisip ko.

Naapapikit pa ako nang hipan niya ang mga mata ko.

"Your dress looks good on you. Don't wear it again. It makes me want to tie you on my bed." kinilabutan ako sa ibinulong niya.

Namula ang pisngi ko. Pakiramdam ko ay nag aapoy na ang mukha ko dahil sa kahihiyan.

Hinayaan ko siyang hilahin ako hanggang sa maisakay na niya ako sa sasakyan niya. Hindi na tuloy ako nakapag paalam sa mga kaibigan ko. Ni hindi ko nga alam kung nakita ba nila ang pag alis ko dahil basta na lang akong hinila ng lalaking ito paalis sa dance floor!

Napahawak ako sa blazer na isinuot niya sa akin dahil malamig sa loob ng sasakyan. Pakiramdam ko ay yakap ko siya dahil doon ko lang nakilala ang amoy niyang hindi ko natandaan kanina habang nagsasayaw kaming dalawa.