Echoes Of The Heart (Silvero Series #03)

37

Chapter 37: Finally

The smile on my lips never leave me as I watched my daughter and father. Nakaupo si Alistair sa hita ni daddy habang sabay silang nagtatawanan.

Ako ay nasa kusina at tinutulungan si mommy na ligpitin ang mga pinagkainan namin kanina matapos ang iyakan.

Kung noon ay sobrang bigat ng nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko si daddy, ngayon ay sobrang gaan na nito. Because I let go all of the hatred and pain I was feeling for him after giving him forgiveness.

Iba pala talaga ang sarap sa pakiramdam kapag nagawa mong patawarin ang isang tao na akala mo ay habang buhay mo na kamumuhian.

"Masaya ako na nagkapatawaran na kayo ng ama mo."

Nag baba ako ng tingin kay mommy sa biglaan niyang pag imik.

"I failed to be a perfect mother. I was afraid that I might lost your father if I disobey him that I forget to protect you as my daughter. Malaki rin ang naging kasalanan ko sa iyo, sana mapatawad mo pa ako at mabigyan ng pagkakataon na itama lahat ng pagkukulang ko sa iyo bilang isang ina." nilingon niya ako at matipid na ngumiti.

"It's all in the past now, Mom. I do not want to live forever holding a grudge against you either. Even if I do have everything in my arms now, kung may natitira pa ring galit sa puso ko ay hinding hindi pa rin ako magiging masaya." ngumiti rin ako sa kaniya.

"You've grown." tinititigan niya ako na para bang ipinagmamalaki niya ako sa buong mundo. "You have a good heart. My granddaughter is so lucky to have a mother like you. Nagpapasalamat pa rin ako na hindi ka lumaking katulad ko."

Hindi ako sumagot pero hindi rin nawala ang ngiti sa aking labi.

I couldn't remember when is the last time I talked to her like this. Pero sobrang gaan ng pakiramdam ko ngayon na nagawa kong mag patawad sa kabila ng lahat ng ginawa nila sa akin noon.

"Hindi ko lang siguro mapapatawad ang sarili ko dahil sa nangyari noon. Iyong ginawa mong pag sasakripisyo." aniya.

Natigilan ako at mukhang alam na kung saan patungo ang usapan kaya nag iwas ako ng tingin at nag patuloy sa pag pupunas ng mga tapos na hugasang baso at plato.

She stayed by my side, wiping the spoons and forks using the table napkin. Sandali kaming natahimik bago siya mag patuloy.

"I know how much you love Ynigo and yet you sacrifice your own happiness just so you could make him happy to someone else. Because you see yourself as a threat. You see yourself as if you are the fire that would burn him into ashes if you stick to him. You were forced to let him go even though you wanted to be with him."

"Mom, I did all of it because I will destroy him if I stayed. I can't afford him to lose everything just to choose me. Alam ko una pa lang na wala na siyang balak pa na bitawan ako. Kaya kung hindi siya gagawa ng paraan, ako ang kailangan bumitaw." paliwanag ko.

"Still, you loved him."

"I cheated on him." I cut her off. Pain and guilt filled my chest.

"You think you can't fool me, Catalina?"

Natigilan ako nang mahimigan ko ang tuwa sa kaniyang tono. Hindi nga ako nagkamali. Nang muli ko siyang lingunin ay nakangisi na siya na para bang alam niya kung ano ang tumatakbo sa isipan ko.

"You are my daughter. Ako ang nag palaki at nag luwal sa iyo. I know how you think. I know how you act. You never be in a relationship before aside from Easton and Ynigo. I know how much you despise cheaters kaya alam kong hinding hindi mo iyon masisikmurang gawin. Lalo na kay Ynigo."