A Gangster's Lover: Series Book 9; Gord Lyndon

KABANATA 54

Kabanata 54

       "GOOD EVENING, SIRE." pagbati ng bodyguard ni Gord sa kaniya matapos niyang marating ang private house niya.

"Ilabas mo ang saging sa loob ng kotse ko." malamig at walang gana niyang turan sa tauhan na mabilis namang kumilos at sinunod ang kaniyang gusto.

"Saan kopo ito ilalagay, Sire?" tanong sa kaniya ng bodyguard.

"Throw it!" madigin niyang sagot na nagpapakita ng inis ng kaniyang nararamdaman. Matapos ay tuluyan na siyang pumasok sa loob.

Hindi alam ni Gord kung saan siya tutungo. Ginugulo siya ng mga alaala at nakaraan nilang dalawa ng binata sa loob ng bahay na ito. Ginugulo din siya ng mga katanungang napag-iwanang walang kasagutan.

Instead of staying in his house, he immediately went outside. Sumakay siya sa sasakyan niya't nagpasiyang lisanin ang lugar.

Maya-maya'y natagpuan niya ang kaniyang sarili sa isang bar. At doo'y puspos niyang sinayang ang kaniyang oras. Nilango ang sarili sa pag-asang panandalian niyang malilimutan ang binatang nakapag-pabaliw sa kaniya ng ganito.

The fact is, NOT! Mas lalo lang siyang ginugulo ng alaala at nakaraan ng nila ng binata. Mas lalo lang tila bombang sasabog ang kaniyang ulo sa kakaisip. Hindi niya alam kung anong gagawin.

It feels like he went blank, parang nag back to zero ang lahat. He's so down longing for the man he truly love.

Bakit naman kasi ganon? Bakit sa isang iglap ay nawala na ito sa kaniya. He didn't do anything wrong. Wala siyang natatandaang nagkamali siya sa binata. He treat him well—He treat him more than well, how come he leaved him without even a nice goodbye. Sa halip masakit na salita ang natanggap niya.

Treat it as if we've never met! What the fuck?!

       MATAPOS ang mahabang biyahe ni Brix, sa wakas narating na rin niya ang kaniyang isinumpang sinilangan. Tila ang isang presong tulad niyang saglit na nakalaya'y ngayo'y nahuli't magbabalik muli sa bilangguan.

Sa ospital siya dumiretso upang makita at malaman ang lagay ng kaniyang ama. Iyon ay sa pamamagitan ng mga bodyguard ng kaniyang mga magulang na sumundo sa kaniya sa airport.

He's looking right at the window, looking for nothing. Malayo ang lakbay ng kaniyang isipan, wala sa lugar kung nasaan man siya ngayon. Nasa Pilipinas.

Ilang minutong biyahe matapos marating ang ospital. Bumaba si Brix kasama ang mga tauhang bumubuntot sa kaniya. Like what the hell? Sa tingin ba ng mga 'to tatakas na naman siya? Not this time. He need to see his father, and his condition.

Pinihit niya pabukas ang pinto ng ospital sa naturang kinalalagyan ng nakahimlay niyang ama.

Naamoy ni Brix ang aircon sa loob ng ospital. Una niyang nasilayan ay ang amang nakahimlay sa malambot na higaan. Sunod tumuon ang kaniyang mga mata sa ina niyang ngayo'y nakatingin na rin sa kaniya matapos nitong malamang nagbukas ang pinto.

They look at each other for a moment. Mangiyak-ngiyak ang makikita sa mga mata ng kaniyang ina. Mabilis itong tumayo at lumapit sa kaniya.

"S-Son," she hugged him so tight, so warm and longed for.

Kay bilis na habag ng kaniyang puso, tila natutunaw ang kaniyang damdamin.

Niyakap ni Brix ang kaniyang ina dala na rin ng pananabik niya rito. Of course, may inis at galit parin siya sa kaniyang ina, but the moment she hugged him sad and feeling down. Lahat ng inis at galit niya dito ay natunaw.

He missed her. He missed her mom so much. He love her very much.

"It's okay mom. I'm here and i'm sorry.." sambit niyang pinipigilan mapunit ang sariling puso. "I'm sorry for leaving you, i'm sorry for everything.."