Chapter 4

1.1K 42 1
                                    

Akhirnya hujung minggu yang dinanti-nantikan telah tiba. Aku lihat ada keluar aiskrim perasa baru di Family Mart. Nak kena cuba ni. Tapi sebelum tu aku kena teman mak aku beli barang dapur dulu.

"Piqa. Tolong ambilkan Milo kat atas tu," pinta ibuku menudingkan jarinya ke rak paling atas.

Boleh tahan jugak mak ni. Dia buat macam aku tinggi dari dia. Memang lah tinggi dari ibuku tapi beza 3cm je kot. Aku mendongak tengok ke atas. Tak sampai pulak. Takkan nak cari tangga?

Aku menjengketkan kaki. Ughh.. Tak sampai. Aku melompat-lompat cuba mencapai. Mak aku pula dah merayap entah ke mana. Eeeyyaahh..

"Pfft.."

Tiba-tiba terdengar seseorang ketawa dibelakangku. "Let me..." kata suara misteri itu. Dia menghulurkan tangannya dan mencapai bungkusan Milo yang mak aku nak tadi. Aku dapat rasa badannya yang tinggi lampai tu melanggar sedikit belakangku.

Aku pusing ke belakang dan tunduk untuk berterima kasih. "Terima kasih encik..." aku mendongak ke atas dan ternyata jejaka yang berdiri di depan aku orang yang tak asing lagi. "Tuan Aaron!" nada suaraku naik satu oktaf.

"Tuan buat apa kat sini?" soalku.

"Cari barang sikit," dia menggaru keningnya. "Here." Tuan Aaron menyerahkan paket Milo tadi kepadaku.

"Terima kasih."

Tuan Aaron ni setiap masa memang kacak bergaya ke? Untunglah siapa jadi kekasih dia. Hari-hari boleh jamu mata. Aku pun memasukkan Milo ke dalam troli. Banyak juga barang yang mak aku borong hari ni. Dah macam nak buat kenduri.

"Ehem.. You sorang ke?" soalnya. Dia berdiri disebelahku melihat-lihat barang di atas para. Aku pun tak pasti dia nak membeli atau sahaja mencuri masa untuk berbual denganku. Kerana tangannya tidak memegang apa-apa barang pun.

"Saya teman mak saya ni Tuan," aku cuba mencapai paket Cadbury pula. Ish kenapa la kedai ni tak mesra orang pendek macam aku? Terloncat-loncat aku nak menggapainya. Tapi apakan daya. Aku berputus asa.

Aku lihat Tuan Aaron sudah ketawa mengekek-ngekek disebelahku. Aku memuncungkan bibirku. Sampai hati dia ketawakan aku. Bantulah aku insan yang lemah ini.

"Haha. Sorry. Let me help you. You nak yang mana?" soalnya ingin menolongku.

Aku pun menuding jariku ke arah paket berwarna ungu. Dia mengambilnya dan menyerahkan kepadaku.

"Thanks again. Kalau Tuan takde tadi tak tahulah macam mana. Nak kena cari tangga la jawabnya."

Aku lihat Tuan Aaron menutup mukanya dengan tapak tangan menahan ketawa. Sebelah tangan lagi menekan perutnya.

Dia ni mudah terhiburlah. Sejak aku kenal dia ni tak pernah lekang lagi mulutnya dari ketawa. Apa yang kelakar sangat pun aku tak tahu. Tapi kira baguslah. Good vibes.

"Hahaha.. OK lah Piqa. I gerak dulu," dia pun beredar dari situ. Aku pun dah tiada apa yang nak dicari disitu. Aku berjalan mencari ibuku.

Ibuku kalau shopping terlepas pandang sikit sahaja dah hilang merayau entah kemana. Penat jugalah nak mencarinya. Pasaraya ni pula boleh tahan besarnya. Banyak sangat lorong.

Aku rasa aku tahu mak aku di mana. Kebiasaannya ibuku suka cuci mata di bahagian pinggan mangkuk. Dan ternyata benar sangkaan ku.

"Maaakkk..." aku memeluk ibuku dari belakang. "Dah la tu mak. Marilah kita pulang ke jalan yang benarrr... Piqa lapar lah. Jom la kita gi makan."

DIA MILIKKU (C)Where stories live. Discover now