ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် ) Book 2

Arc.10.11

ႀကီးမားစြာ ေျခာက္လွန႔္ခံလိုက္ရသၫ့္ ေရွာင္နန္သည္ အဆက္မျပတ္ ျပန္ဖို႔ကိုသာ ေျပာေနၿပီး တျခားသူမ်ားကို စိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္ေစသည္ ။ မည္သူမ်ွ သူမစကားကို အေလးမထားၾကဘဲ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေၾကာင့္ စိတ္ဖိစီးကာ ကေယာင္ေျခာက္ျခား ျဖစ္သည္ဟုသာ ဆိုၾကသည္။

ေရွာင္နန္ မုလ်န္ခဲ့၏ လက္အား မလြတ္ရဲဘဲ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ကိုင္ထားတာကိုၾကၫ့္ရင္း တျခားေက်ာင္းသူမ်ားက မနာလိုဝန္တိုစြာျဖင့္ သူမအား ဇာတ္လမ္းဆင္ေနသည္ဟုပါ ေျပာၾကေတာ့သည္ ။

ေရွာင္နန္ မုလ်န္ခဲ့အား ေခါင္းတစ္ခါခါျဖင့္ သူမ အဲ့လိုမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ရွင္းျပရသည္ ။ မုလ်န္ခဲ့သာ ထြက္သြားလ်ွင္ သူမအနားတြင္ မည္သူမ်ွရိွေတာ့မွာ မဟုတ္ေပ
ထိုေၾကာက္စရာမိန္းမႀကီးက ထပ္ထြက္လာႏိုင္သည္ ..

သူမအသက္ကို လာႏုတ္တာေတာင္ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္

မုလ်န္ခဲ့ အနည္းငယ္တည္ၿငိမ္သၫ့္ ေက်ာင္းသူ ဝမ္စူးစူးအား ေစာင့္ခိုင္းထားခဲ့ၿပီးမွ ေသခ်ာေျဖာင္းျဖကာထြက္လာခဲ့ရသည္ ။ သူက မည္သူမွ မရိွသည္ကို ေသခ်ာေအာင္ တစ္ခ်က္ၾကၫ့္လိုက္ၿပီးမွ ခ်ီတံုခ်တံုျဖစ္စြာျဖင့္ ေရရြတ္လိုက္သည္ ။

" သူမအနားမွာ တကယ္အဲ့လိုအရာမ်ိဳး ရိွေနလား "

ရွန္းေမာ့ယင္း : ရိွတယ္ ..

ရွန္းေမာ့ယင္း၏ အသံမွာ နည္းနည္းေလးေတာင္ စိတ္ပါဝင္စားမႈရိွပံုမေပၚေပ ။

ရွန္းေမာ့ယင္း : ငါမင္းကို အေႂကြးတင္ေနေသးတယ္ .. ဒီကိစၥအတြက္ မင္းငါ့ကို ေတာင္းဆိုႏိုင္တယ္ ..

မုလ်န္ခဲ့ ထိုစကားအား လစ္လ်ဳရႈလိုက္ကာ တည္းခိုေဆာင္တစ္ခုလံုးအား ေမြေနွာက္ရွာေဖျြခင္းကို စတင္လိုက္ေတာ့သည္ ။ ရွန္းေမာ့ယင္း၏ ပံုရိပ္က မုလ်န္ခဲ့ အနီးအနားတြင္ ေပၚထြက္လာကာ အလုပ္ရႈပ္ေနသၫ့္ မုလ်န္ခဲ့အား ၾကၫ့္ရင္း နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္ ။

သူ႔ကို အကူအညီေတာင္းလိုက္ရင္ ျမန္ျမန္ၿပီးမဲ့ကိစၥကို ဘာေၾကာင့္ ျငင္းဆန္လိုက္လည္း မေတြးႏိုင္ခဲ့ေခ် ။