ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် ) Book 2

Arc.12.37 End

တန္ဖိုးထား ထိန္းသိမ္းခဲ့တဲ့ မွတ္ဉာဏ္ေတြ ...

ပံုရိပ္ေတြထဲတြင္ တစ္ေယာက္ဟာ ခ်စ္ရတဲ့သူ ကိုယ္တိုင္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ခဲ့တာကို ခံစားခဲ့ရတယ္ ။

ေနာက္တစ္ေယာက္ဟာ အလင္းမႈန္ေလးေတြကို အရူးတစ္ေယာက္ကို ဖမ္းဆုပ္ေနခဲ့တယ္ ..

ခ်င္းရွီရိႈ႔ ေမွာင္မိုက္တဲ့ တြင္းနက္ထဲ ျပဳတ္က်သြားသၫ့္ႏွယ္ စိတ္အစံုဟာ အေမွာင္ထုထဲ ႏွစ္ျမဳပ္သြားခဲ့၏ ။ သူဟာ တြယ္တက္ဖို႔ ႀကိဳးမ်ွင္ေလးတစ္စကိုပင္ ရွာမေတြ ့ခဲ့ေခ် ။ အေမွာင္ထုအား ၾကၫ့္ရင္း သူ႔ရဲ့ မသိစိတ္ထဲတြင္ တံဆိပ္ခံထားသၫ့္ နာက်င္မႈက ယခုမွသာ ထြက္ေပၚလာသၫ့္ႏွယ္ သူ႔ ေျခေထာက္မ်ား အားအင္ခ်ိနဲ ့ လာခဲ့ၿပီး အလြန္အမင္း အသက္ရႈၾကပ္လာေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ျဖင့္ အသက္ရႈထုတ္လာရသည္ ။ သူ႔ ဦးေခါင္းမွာ ေလဖိအားေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းေဝဝါးလာခဲ့ၿပီး ေနာက္တစ္စကၠန႔္တြင္ သူ႔ အသိစိတ္မ်ွင္ေလးကိုပင္ ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့ဘဲ အေမွာင္ထုထဲ လဲက်သြားခဲ့ေတာ့သည္ ။

တခ်ိန္တည္းတြင္ အျပင္ကမ႓ာရိွဖန္သားျပင္မွာလည္း အေမွာင္အတိက်သြားခဲ့ေလသည္ ။

" ဘာလဲ ? ဘာျဖစ္တာလဲ ? ငါ သူ႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ ရေတာ့မွာ‌ကို " သူသည္ အလြန္ယံုၾကည္မႈရိွကာ ထိန္းခ်ဳပ္ေရး ကိရိယာကိုပင္ တပ္ဆင္ဖို႔ ျပဳလုပ္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္မိနစ္အနည္းငယ္ေစာင့္ၿပီးတာနဲ႔ ခ်င္းရွီရိႈ႔ ၏ ခႏၶာကိုယ္မွာ သူ႔ လက္ထဲေရာက္လာေတာ့မွာပင္ ။

တဆက္တည္းဆိုသလိုပင္ အဓိကစနစ္၏ ေအာက္ တစ္ဆင့္သာ နိမ့္ေသာ သူ၏ စနစ္မွာ တဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္လာကာ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈမ်ား အထပ္ထပ္ေပၚလာေတာ့သည္ ။ error အသိေပးခ်က္မ်ား အထပ္ထပ္တက္လာပံုက ဤစနစ္မွာ ထပ္ၿပီး ဘာမွလုပ္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့သည္အထိပင္ ။

သည္အခ်ိန္တြင္ error မ်ားမွာ ရုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားခဲ့ၿပီး ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္အသိေပးခ်က္ေတြေၾကာင့္ နီရဲေနေသာ ဖန္သားျပင္သာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္ ။ ထိုဖန္သားျပင္ထက္တြင္ ၾကက္သီးထဖြယ္ လက္ေရးျဖင့္ ေရးထားေသာ စာသားတစ္ခု ေပၚလာခဲ့၏ ။