မေကုန်းချင်

Chapter 20

လက်ရှိအခြေအနေ

ရန်မင်းထွက်ခွာသွားသောအခါ စစ်သားများကလည်း ချီတက်ကာ ထွက်ခွာသွားကြသည်။ ဝမ်ဟုန်၏ခေါင်းဆောင်မှုအောက်တွင် အထက်တန်းလွှာများသည်လည်း နောက်မှ လိုက်သွားကြသည်။

အားလုံးသည် ချန်ရုံအား အံ့ဩစွာကြည့်နေကြသည်။ ဝမ်ချီလန်က ဤကဲ့သို့သော မိန်းမငယ်လေး၏ ထင်မြင်ချက်ကို အဘယ်ကြောင့် အရေးတယူမေးနေရလဲကို သူတို့ နားမလည်နိုင်ကြချေ။ ထို့နောက် ထိုမိန်းမပျိုလေးက ရန်မင်းကို ယုံကြည်ရပါသည်ဟုပြောသောအခါတွင်လည်း ဝမ်ချီလန်က အဘယ်‌ကြောင့် စိတ်ပေါ့ပါးသွားသည့်ပုံ ပေါက်သွားရသနည်း။

အချိန်တိုအတွင်းမှာပင် အဖွဲ့သည် ပင်မလမ်းမကြီးပေါ်သို့ ရောက်သွားကြသည်။

လမ်းမသည် နက်ရှိုင်းသော လှည်းလမ်းကြောင်းများဖြင့် ပြည့်နေသည်။ ဝမ်ဟုန်က မျက်မှောင်ကျုံ့၍ ရထားလုံးကို ရန်မင်းနားသို့ မောင်းခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်များကို ယှက်တင်၍ ရန်မင်းအား မေးလိုက်သည်။

"အရှင်...ဘာဖြစ်လို့ လမ်းပေါ်မှာ လှည်းစွပ်ကြောင်းတွေ ဒီလောက် များနေရတာပါလဲ..."

ဝမ်ဟုန်၏ လေသံထဲတွင် ထိတ်လန့်မှုက ပေါ်လွင်နေသည်။

ရန်မင်းက လှည့်၍ ဝမ်ဟုန်အား ခပ်ဖျော့ဖျော့ပြုံးပြလိုက်သည်။

ရန်မင်း၏ ချောမောမှုထဲတွင် ပြင်းထန်သော သွေးဆာမှုတစ်ခုလည်းရှိ‌နေ၍ မျက်လုံးများမှ မီးတောက်များထွက်‌လာတော့မည်သကဲ့သို့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကလည်း မီးတောက်များဖြင့် လွှမ်းခြုံထားသကဲ့သို့ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ရန်မင်းက လှည့်ကြည့်လိုက်လျှင်ချင်းပဲ လူငယ်များက ခေါင်းများကိုငုံ့ကာ ရန်မင်းနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံမည်ကို ရှောင်လိုက်ကြသည်။ ဝမ်ဟုန်၏ ပညာရှိအဖွဲ့ပင်လျှင် အနည်းငယ် ကြောက်လန့်သွားကြသည်။

ရန်မင်းက ဘာမှမထူးခြားသလိုပြောလိုက်သည်။

"လူတိုင်းက တောင်ပိုင်းကို ရွှေ့နေကြတာပဲလေ...လှည်းစွပ်ကြောင်းတွေ အများကြီးရှိနေတာ မထူးဆန်းပါဘူး..."