မေကုန်းချင်

Chapter 60

စိတ်ဝင်စားမှုရရှိခြင်း

ချန်ရုံသည် ရှေ့သို့ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ထပ်တိုးလိုက်သောအခါ ချောမောလှပသော မိန်းကလေးများကြားသို့ရောက်သွားသည်။ မည်သူကမှ ချန်ရုံ့အား စိတ်ဝင်တစားဂရုစိုက်မနေသည်ကို မြင်သောအခါ ချန်ရုံစိတ်ထဲ၌ အတွေးတစ်ခုပေါ်သွားသည်။

ချန်ရုံသည် အရှိန်ကိုလျှော့လိုက်၍ ဘာမှမဖြစ်သလိုလုပ်ကာ အနောက်သို့ ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်။

ထိုအချိန်၌ ခန်းမဆောင်ထဲရှိ အမျိုးသမီးများအားလုံးသည် စုရုံးနေကြ၍ မည်သူကမှ ချန်ရုံထွက်သွားသည်ကို သတိမထားလိုက်မိကြချေ။ ထို့အပြင် ချန်ရုံသည် ခန်းမဆောင်ထဲသို့ ဝင်ကာစဖြစ်သောကြောင့် တံခါးနှင့် ခြေလှမ်းအနည်းငယ်သာ ကွာသေးသည်။ ချန်ရုံသည် ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြင့် အပြင်သို့ ပြန်ထွက်သွားသည်။

အပြင်၌ စောင့်ဆိုင်းနေသော အစေခံနှစ်ဦးသည် ချန်ရုံပြန်ထွက်လာသည်ကို မြင်သောအခါ တုန်လှုပ်သွားကြသည်။ သူတို့သည် ချန်ရုံ့နောက်သို့ အမြန်လိုက်၍ ချန်ရုံ၏ အင်္ကျီဝတ်ရုံလက်ကို ဆွဲလိုက်သည်။ ချန်ရုံက အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်မရဲ့ ဗျပ်စောင်းကို ဒီကိုယူခဲ့ပေးပါ..."

ချန်ရုံသည် ထိုစကားကို အနောက်သို့မလှည့်ပဲပြောလိုက်၍ မျက်နှာကလည်း ပြုံးနေလေသည်။

အစေခံနှစ်ဦးက အကြည့်ချင်းဖလှယ်လိုက်ကြကာ အစေခံအငယ်လေးက မျက်မှောင်ကြုတ်၍ ချန်ရုံ့အား သတိပေးလိုက်သည်။

"သခင်မလေး...ပြဿနာရှာ‌တာတွေ ရပ်ပါတော့..."

အစေခံငယ်လေး၏အသံထဲ၌ စိတ်မရှည်မှုက အတိုင်းသား ပေါ်လွင်နေသည်။

အသက်ကြီးသည့် အစေခံကလည်း ပင်ပန်းနေသည့် အသံဖြင့် ဝင်ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်မတို့ ဘယ်နေရာရောက်နေတယ်လို့ သခင်မလေး ထင်လို့ပါလဲ...ဒီလိုနေရာမျိုးမှာသခင်မလေးက ဗျပ်စောင်းက ဘာဖြစ်လို့ လိုမှာပါလဲ..."

ချန်ရုံက အနောက်သို့ ခပ်ဖြည်းဖြည်း လှည့်လိုက်၍ အစေခံနှစ်ယောက်အား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။