မေကုန်းချင်

မေကုန်းရှင်

Chapter 120
Sue Xing NwayJune 13, 2023
Chapter 120

အဖိုးစွင်းက အနည်းငယ်တည်ငြိမ်သွား၍ပဲလား၊ ကံကြောင့်ပဲလား မသိသော်လည်း ဤတစ်ခေါက်တွင်တော့ မြင်းကအတင်းရုန်းလိုက်ကာ ရထားလုံးက ညွှံထဲမှလွတ်သွား၍ မြေမာပေါ်သို့ ရောက်သွားတော့သည်။

ချန်ရုံ၏ရထားလုံး ထွက်သွားသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် အရှေ့မှလူက ဒေါသတကြီးအော်လိုက်သည်။

"သူ့ကိုဖမ်းစမ်း...သေပါတော့...သူ့ကိုဖမ်းစမ်း..."

အခြားလူဆိုးများသည်လည်း အခုမှပင် အသိစိတ်ဝင်လာကြတော့သည်။

လူဆိုးများသည် ပြိုင်တူအော်လိုက်ကြ၍ ချန်ရုံ၏ရထားလုံးဆီသို့ ပြေးသွားကြသည်။

အဖိုးစွင်းကတော့ ချွေးများဘူးသီးလုံးလောက်ကျနေသော်လည်း မသုတ်အားပေ။ မြင်းကို တစ်ချိန်လုံးကြာပွတ်နှင့်ရိုက်၍ မောင်းနေရသည်။

ချန်ရုံက အနောက်သို့လှည့်၍ လူဆိုးများနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။ ရှေ့သို့တိုးလာသူများကို ချန်ရုံသည် ညှာတာမှုမရှိပဲ ကြာပွတ်နှင့် လှမ်းရိုက်နေသည်။

ချန်ရုံ၏သွေးများပေနေသောကြာပွတ်က နေရောင်ထဲတွင် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းနေသည်။ ကြာပွတ်က မြေပေါ်သို့တစ်ချက်ကျလာတိုင်း လူဆိုးများက ပြေး၍ရှောင်နေရသည်။

ထိုသို့ရှောင်နေသောကြောင့် လူဆိုးများ၏ခြေလှမ်းများက နှောင့်နှေးကုန်ကြသည်။

တတိယအကြိမ် ကြာပွတ်ကိုရိုက်လိုက်ချိန်တွင် ချန်ရုံ၏ရထားလုံးက ခြေလှမ်းငါးလှမ်းစာမျှ ရှေ့ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။

ထိုအချိန်၌ လူဆိုးများထဲမှတစ်ယောက်က အော်လိုက်သည်။

"ကောင်မလေးကိုလွတ်သွားလို့မဖြစ်ဘူး...သူ့နောက်ကိုလိုက်...သူ့ကိုအမိဖမ်းရမယ်..."

ထိုလူ၏သတိ‌ပေးချက်နှင့်အတူ ရှေ့ဆုံး၌ဦးဆောင်နေသူက အော်လိုက်သည်။

"မြင်းတွေ...ငါတို့မှာလည်း မြင်းတွေရှိတယ်လေ စောက်ငထုံတွေရဲ့..."