မေကုန်းချင်

773 60 0
                                    

Chapter 46

  ဆယ်ကျော်သက်လူငယ်တပ်မှူးလေး

လောယန်မြို့က အသိမ်းပိုက်ခံနေရသည်တဲ့လား။

မကြာသေးမီအချိန်ကပင် ထိုမြို့သည် ဂုဏ်ရှိန်ကြီးမားသော မျိုးနွယ်များအားလုံးနေထိုင်လိုသော၊ ပြောင်းရွှေ့လာကြသော ဟန်လူမျိုးများအားလုံး ခေါင်းချချင်သော ကျင်းနိုင်ငံတော်၏ မြို့တော်ဖြစ်ခဲ့သည်။

ယခုတော့ ထိုမြို့သည် ရန်သူများလက်အောက်သို့ ကျဆင်းခဲ့ရလေပြီ။

ချက်ချင်းပင် နန်ယန်တစ်မြို့လုံး ဝမ်းနည်းမှုများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွားတော့သည်။

ငိုသံများကြား၌ ကြောက်လန့်မှုများလည်း ပါဝင်နေကာ ရန်မင်းသည်လည်း ချက်ချင်းပင် အလွန်နာမည်ကြီးသွားလေသည်။ အိမ်တော်အကြီးစားများအားလုံးနီးပါးကပင် ရန်မင်းအား သူတို့၏ စားပွဲတော်များသို့ အထူးဧည့်သည်တော်အဖြစ် တက်ရောက်ရန် ဖိတ်ကြားကုန်ကြသည်။

သို့သော် ထိုအချိန်မှပင် ရန်မင်းကလည်း ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားလေသည်။

စိတ်ရှုပ်စွာဖြင့် အိမ်တော်များသည် နန်ယန်မြို့၏မင်းသားအားမေးမြန်းရန် လူများလွှတ်လိုက်ကြသည်။ ရန်မင်းနှင့် ဆွေမျိုးတော်စပ်လာမည့် ချန်အိမ်တော်သည်လည်း လူအများ၏ စုံစမ်းမေးမြန်းရာဗဟိုဌာန ဖြစ်လာသည်။

သို့တိုင်အောင်လည်း မည်သူကမှ ပေးစရာအဖြေမရှိခဲ့ပေ။

ထိတ်လန့်မှုက တစ်နေ့တစ်ခြားကြီးထွားလာသည်။ အချို့မိသားစုများဆိုလျှင် ပစ္စည်းများထုပ်ပိုးသိမ်းဆည်းကာ ကျန့်ခန်းမြို့ဆီသို့ပင် ထပ်၍ပြောင်းရွှေ့သွားကြသည်။

ထိုရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်မှုများကြားတွင် မြင်းစီးလာသူတစ်ဦးသည် အိမ်တော်တစ်ခုချင်းစီသို့ဝင်၍ အော်ဟစ်ပြောသွားသည်။

"အရှင် မြို့ပြင်မှာ နန်ယန်မင်းသားကို ကာကွယ်ပေးဖို့ တပ်မှူးရန် လွှတ်လိုက်တဲ့ စစ်သားနှစ်ထောင် ရောက်နေပါတယ်..."

"တပ်မှူးရန် ဟုတ်လား...သူဘယ်မှာလဲ..."

"ကျွန်တော်မသိပါဘူး...တပ်မှူးလေးပြောတာကတော့ တပ်မှူးရန်ရဲ့ စစ်သားတစ်ယောက်က လူရိုင်းဆယ်ယောက်ကို အသာလေး အလဲထိုးနိုင်တယ်လို့ပြောပါတယ်...အဲ့ဒီစစ်သားတွေ ရှိနေမယ်ဆိုရင် နန်ယန်မြို့ဟာ ဘာဘေးရန်မှရှိလာမှာမဟုတ်ပါဘူး..."

မေကုန်းချင်Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora