မေကုန်းချင်

Chapter 127
Imperial MeowJune 16, 2023
Chapter 127

ကူကယ်ရာမဲ့သော ယုန်ငယ်‌လေးအား စောင့်နေကြခြင်း

ထိုဆူညံသံများကြားမှ သခင်မလီ၏ အသံစူးစူးက ‌ထွက်ပေါ်လာသည်။

"အားရုံ အိမ်မှာရှိလား..."

ချန်ရုံက ဘာမှမဖြစ်သော်လည်း အထိန်းတော်ဖျင်ကတော့ မျက်နှာက သွေးဆုတ်ဖြူလျော်သွားကာ ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်မ သိ‌တယ်...ကျွန်မ သိနေတယ်...မနေ့ညကလည်း သူတို့တွေ ဒီကိုနှစ်ခါ‌တောင်လာပြီး မမလေးကိုမေးနေတာ...ဒီနေ့မနက် အရုဏ်တက်တုန်းကလည်း ရောက်လာပြီး မမလေးရဲ့အဒေါ်က အခေါ်လွှတ်လိုက်တယ်လို့ပြောတယ်...အခုလည်း မမလေး အိမ်တောင်ပြန်ရောက်မယ်မကြံဘူး သူတို့ရောက်လာကြပြန်ပြီ...သူတို့တွေ ဒီကိစ္စကို ဒီတိုင်းလွှတ်မထားဘူးဆိုတာ ကျွန် သိနေတယ်..."

ထိုအကြောင်းကိုကြားသောအခါ ချန်ရုံစိတ်ညစ်သွားမိသည်။ ချန်ရုံ့အား ဒုက္ခရောက်စေခဲ့သော ဖိတ်စာကို ချန်ရုံ ပြန်စဉ်းစားလိုက်မိသည်။

"မမလေး အိမ်မှာရှိပါတယ် သခင်မ..."

အစေခံတစ်ယောက်က ပြန်ဖြေလိုက်သံကို ချန်ရုံ‌ကြားလိုက်သည်။

"အိုး အိမ်ကိုပြန်ရောက်နေပြီလား..."

သခင်မလီက ရယ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အစေခံ လေးဦးခြံရံ၍ အိမ်ထဲသို့ဝင်လာကာ အထဲရောက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ချန်ရုံ့အား စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေလေသည်။

ချန်ရုံ၏တွန့်ကြေနေသော ဝတ်စုံနှင့် ရှုပ်ပွနေသောဆံပင်များကိုကြည့်၍ သခင်မလီက ရယ်မောလိုက်ကာ မျက်လုံးများကိုမှေးစင်း၍ စူးရှစွာပြောလိုက်သည်။

"အင်း ဒါက‌ ချစ်သူနဲ့အတူသေဖို့ မောယန်ကိုသွားခဲ့တဲ့ သတ္တိခဲလေး အားရုံမှဟုတ်ရဲ့လား..."

ထို့နောက် သခင်မလီက ချန်ရုံ့နားသို့လျှောက်လာ၍ ချန်ရုံ့ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ကာ လျှာဖြင့်စုတ်သပ်လိုက်သည်။

"မင်းက တော်တော်လေးလည်း သတ္တိရှိတာပဲနော်...အရင်တစ်ခေါက်ကကျတော့ ရက်တွေအကြာကြီးပျောက်သွားပြီး ပြန်ရောက်လာတော့ အလိမ်အညာတွေနဲ့ လူကြီးတွေကို အရူးလုပ်ခဲ့တယ်...ဒီတစ်ခေါက်ကျတော့လည်း အခုလိုမနက်အစောကြီးမှာ အဝတ်အစားတွေလည်း မလဲရသေးပဲ ဆံပင်ကိုလည်း မဖြီးသင်ရသေးဘူး...ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ် မင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ဆီကလည်း ယောင်္ကျားသားတစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်နံ့တွေရနေတယ်..."