chapter 137

372 40 1
                                    

Chapter 137
Imperial MeowJune 18, 2023
Chapter 137

: ပွင့်လင်းခြင်း



ချန်ရုံသည် ရန်မင်းအားတိတ်ဆိတ်စွာ ကြည့်နေကာ ရန်မင်း၏အနောက်မှ ကျယ်ပြန့်သောတောင်တန်းများကိုလည်း လှမ်းကြည့်ရင်းက ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

"လူ့ဘဝဆိုတာ မြက်တစ်ပင်နဲ့ ဘာမှမခြားပါဘူး...လေက ကျွန်မတို့ အသက်ရှင်သန်ဖို့လုံးဝမဖြစ်နိုင်တဲ့ ရေပွက်တစ်ခုစီကို ဘယ်အချိန်သယ်ဆောင်သွားမလဲဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ဘူး...ဒါပေမယ့် ရှင်သိလား...ကျွန်မ ရှင့်ကို ကျွန်မထင်ထားခဲ့သလောက် ချစ်မနေဘူးလို့ သိလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ ကျွန်မ တော်တော်ပျော်သွားမိတယ်...အခုအချိန်မှာကိုပဲ ဒီလိုစကားတွေပြောနေရတာ ကျွန်မ ပျော်နေမိတယ်..."

ထိုပျော်ရွှင်မှုသည် တစ်ခဏသာ သာယာမှုပေး၍ ဆိုးကျိုးကိုသာပေးသော ညမှပေါက်သည့် အဆိပ်ပန်းကဲ့သို့ ယခုအချိန်မှစ၍ ထိုပျော်ရွှင်မှုကြောင့် ဖြစ်လာရမည့် နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးများကိုခံစားရတော့မည်ဖြစ်သော်လည်း ချန်ရုံကတော့ ပျော်နေမိသည်။ ဤပျော်ရွှင်မှုသည် ချန်ရုံ နှစ်ပေါင်းများစွာ စောင့်မျှော်ခဲ့ရသည့် ပျော်ရွှင်မှုမဟုတ်လား။

ရန်မင်းကတော့ မျက်တောင်ပင်မခတ်ပဲ ချန်ရုံ့အား စိုက်ကြည့်နေလေသည်။

"ငါမင်းကို ဘယ်လိုများ မကောင်းမြင်အောင်လုပ်မိခဲ့လို့လဲ..."

ရန်မင်းက ရုတ်တရက်မေးလိုက်သည်။

"မင်း ဘယ်အချိန်တုန်းက ငါ့ကို ချစ်မိသွားတာလဲ..."

ခဏရပ်ပြီးမှ ရန်မင်းက ထပ်မေးလိုက်သည်။

ချန်ရုံက ခေါင်းခါ၍ အကြည့်လွှဲလိုက်ကာ သစ်သားရုပ်ကဲ့သို့ အသက်မပါပဲပြုံးလိုက်၍ မရေရာသောအဖြေကိုပေးလိုက်သည်။

"ကျွန်မ ပြောလို့မရဘူး..."

ရန်မင်းက အသက်မပါသောအသံဖြင့် ရယ်လိုက်သည်။

နှစ်ခါမျှ ရယ်ပြီးသောအခါမှ ရန်မင်းသည် တစ်ဖက်သို့လှည့်၍ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။

မေကုန်းချင်Where stories live. Discover now