မေကုန်းချင်

640 62 0
                                    

Chapter 75

ပင်ကိုအရည်အသွေး

ရထားလုံးများသည် နောက်ဆုံးတွင်တော့ နန်ယန်မြို့အရှေ့ဘက်ရှိ ရေကန်ဆီသို့ ဆိုက်ရောက်လာတော့သည်။

ရေကန်ထဲ၌ လှေအသေးလေး တစ်ဒါဇင်ခန့်ရှိနေ၍ ဆောင်းရာသီနေရောင်အောက်တွင် ရေများသည် စက်ဝိုင်းသဏ္ဍာန်လှိုင်းများ ထနေလေသည်။

လှေတစ်စင်းထံမှ ဗျပ်စောင်းတီးသံက ပျံ့လွင့်နေသည်။ ဗျပ်စောင်းသံသည် ကောင်းကင်ဘုံမှ ဆင်းသက်လာသကဲ့သို့  ကြည်လင်၍ အိပ်မက်ဆန်နေလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ရထားလုံးတစ်စီးထဲမှ လူငယ်တစ်ဦးသည် လိုက်ကာကို လှစ်ဟ၍ မေးလိုက်သည်။

"မင်းက ချန်အိမ်တော်ရဲ့ အားရုံလား..."

"ဟုတ်ပါတယ်..."

"ကောင်းတယ်...အရမ်းကောင်းတယ်..."

လူငယ်က ရယ်၍ ညာဘက်လက်ကို ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။

ဝှစ်...

ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ရထားလုံးငါးစီးက စီတန်း၍ ချန်ရုံရှေ့မှပိတ်ကာရပ်လိုက်သည်။ အကြီးဆုံးရထားလုံးက ကာထားသောကြောင့် ချန်ရုံသည် ရေကန်ကိုပင် မမြင်ရတော့ချေ။

"ငါတို့အတွက် သီချင်းတစ်ပုဒ် တီးပြပါ ချန်အိမ်တော်ရဲ့ အားရုံ..."

လူငယ်က အံ့ဩသင့်နေသော ချန်ရုံ့အား ပြောလိုက်သည်။

"ငါကြိုက်တယ်ဆိုရင် မင်းကို ဖြတ်သွားခွင့်ပြုမယ်...ငါမကြိုက်ရင်တော့ စိတ်မကောင်းပေမယ့် မင်း ဒီနေ့ မင်းရဲ့ ချီလန်ကို တွေ့ရတော့မှာမဟုတ်ဘူး..."

ထိုလူငယ်သည် ချန်ရုံ့အား ထိုကဲ့သို့ အမိန့်ပေးရလောက်အောင် အလွန်ပင် သတ္တိကောင်းနေသူဖြစ်ပေမည်။

ချန်ရုံက မနေနိုင်ပဲ ရယ်လိုက်မိသည်။

ချန်ရုံသည် လိုက်ကာက မ၍ အရှေ့မှစီတန်းရပ်ထားသော ရထားလုံးများကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ကောင်းပြီလေ..."

ချန်ရုံက ပြုံး၍ ပြောလိုက်သည်။

ထို့နောက် ချန်ရုံသည် ဗျပ်‌စောင်းကိုလှမ်းယူ၍ ကြိုးများကိုညှိကာ တေးသွားကို စတင်တီးခတ်လိုက်သည်။

မေကုန်းချင်Where stories live. Discover now