မေကုန်းချင်

858 79 0
                                    

Chapter-30

ဦးရီးတော်ချန်စူး

" ပြောစရာရှိတယ်ဆိုတော့လည်း နားထောင်ရတာပေါ့ ... " ဦးရီးတော်ချန်စူးကရယ်မောလျက် အေးအေးလူလူပြောလိုက်သည်။

ထိုအခါ ချန်ရုံမှာ ထိတ်လန့်သွားပုံရပြီး သူမက ဘယ်ညာလှည့်ကြည့်ကာ " ပြောစရာမရှိတော့ပါဘူး " ဟု ခပ်တိုးတိုးဖြေလာ၏။

ဦးရီးတော်ချန်စူးမှာ တစ်ဖက်လူက သူနှင့် သီးသန့်စကားပြောဆိုချင်နေချင်ကြောင်းကို နားလည်သွားသဖြင့် " နောက်ကလိုက်ခဲ့ ... " ဟုပြောလိုက်ပြီး ထိုင်နေရာမှ ထထွက်သွားလေ၏။

ထိုအချိန်တွင် ချန်ရုံ၏လှပလွန်းသောအသွင်အပြင်၌ နစ်မျောသွားသော လူငယ်တစ်ဦးက နောက်လိုက်တစ်ယောက်အား မေးမြန်းနေသည်။

" အဲ့ဒီမိန်းကလေးက ဘယ်သူလဲ "

"ချန်အိမ်တော်က အားရုံတဲ့ ... လက်အောက်ခံအနွယ်တော်ခွဲက အငယ်အနှောင်းဖွားသမီးလေ "

ထိုအခါ မေးမြန်းသူလူငယ်က အားလိုအားမရဖြစ်သွားဟန်ဖြင့် ခေါင်းကိုတွင်တွင်ခါယမ်းကာ နေရာ၌ ပြန်ထိုင်သွားလေ၏။

ချန်စူးသည် ချန်ရုံ့အား ဧည့်ခန်းထဲသို့ ခေါ်ဆောင်သွားခဲ့ပြီး သူက အိမ်ရှင်ထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်ကာ တစ်ဖက်လူအား ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် ကြည့်လျက် စကားပုလ္လင်ခံလိုက်သည်။

"ဘာကိစ္စလဲ ... အခုပြောပြလို့ရပြီလား "

ထိုအခါအားရုံက ရှေ့သို့ ခြေတစ်လှမ်းတိုးပြီး ဒူးထောက်ချလျက် ‌ဆိုလာတော့၏။

“ကိုယ်လုပ်တော်အဖြစ် ဘယ်သူ့ဆီကိုမှ အပေးမခံချင်လို့ ဦးရီးတော်ကိုလာတွေ့တာပါ ”

ချန်စူးကမျက်ခုံးကိုပင့်တင့်ကာ ချန်ရုံအားစိုက်ကြည့်လျက် အတွေးများနေခဲ့လေသည်။သူမသည် နန်ယန်မြို့သို့ လောလောလတ်လတ်ရောက်ရှိလာသော မိန်းမငယ်ကလေးတစ်ဦးသာဖြစ်ပြီး မျိုးနွယ်စုမှပူပူနွေးနွေးဆုံးဖြတ်ထားသော သဘောတူညီမှု‌အကြောင်းကို မည်သို့သိနိုင်မည်နည်း။တစ်ဆင့်ကြားလာရခြင်းမဟုတ်လျှင်လည်း သူမကိုယ်သူမ တွေးတော၍မှန်းဆခဲ့ခြင်းလော။သို့သော်လည်း သူမသည်အသက်၁၅နှစ်သာရှိသေး၏။

မေကုန်းချင်Where stories live. Discover now