" လမင္း~~ေမာင့္ကို ဘာစကားမွ မေျပာပဲ တစ္ညလုံး ဒီအတိုင္းထိုင္ေနေတာ့မွာလား !!.."
ခန႔္ေစ ေဘးမွာထိုင္ေနေသာ လမင္းကို ထိုင္ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ။ ဘယ္လက္ဖမိုးေပၚ ညာလက္ဖဝါးေလးနဲ႕ပြတ္တိုက္လိုက္၊ ညာလက္ဖမိုးေပၚ ဘယ္လက္ဖဝါးေလးနဲ႕ ပြတ္တိုက္လိုက္လုပ္ေနတာ လက္ကေလးေတြသာ စကားထေျပာတတ္ရင္ ေျပာေလာက္တယ္ *မီးထပြင့္ေတာ့မယ္*ဆိုၿပီးေတာ့ေလ။ ခန႔္ေစ လမင္းတို႔အိမ္ကို ညေန ၅နာရီခြဲေလာက္ ကတည္းကေရာက္ေနတာ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း အရင္လို ၿခံနားထိ လာႀကိဳတာ သူေလးသာ။
ထမင္းစားၿပီး ေအးေဆးမွ ျပန္ဖို႔ေျပာလာတဲ့ အန္တီခ်ိဳေၾကာင့္လည္း ထမင္းအတူတူထိုင္စားသည္အထိ စကားေျပာေသးသည္မို႔ အေျခအေနမဆိုးလွေပမယ့္ ထမင္းစားၿပီး သေျပပင္ေအာက္ လာထိုင္သည့္အခ်ိန္မွ စ၍ ေတမိလုပ္ေနတာ နာရီဝက္ေလာက္ရွိေနၿပီ။
ခန႔္ေစမွာ မေနနိုင္ေတာ့တဲ့ အဆုံး ထေမးကာမွ အသံေလးက ထြက္လာေတာ့၏။
"ဟို~~ ဟိုေလ "
"အင္း ...ေမာင္နားေထာင္ေနတယ္!"
"မင္းကလည္း~~~ စိတ္မရွည္တဲ့ ေလသံႀကီးနဲ႕ "
"ေဟာ္ ..."
"မင္းက အခုက် စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူးမလား "
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ လမင္း ဘာေျပာမလည္း ေမာင္နားေထာင္ေနပါတယ္လို႔"
"အဲ့တာကေလ ....ေနာက္ေန႕မွ ထပ္လာခဲ့လို႔မရဘူးလား "
"ဘာကိုလည္း ..."
"အ...အေျဖေပးဖို႔ကိုေလ "
" ဘာလို႔လည္း "
" ေနာက္ေန႕မွ ထပ္လာခဲ့ေလေနာ္ "
" ေမာင့္ကို မီတာခ လာေကာက္တယ္မ်ား မွတ္ေနလား
အေျဖလာေတာင္းေနတာ ေန႕ေ႐ြ႕ညေ႐ြ႕ မလုပ္နဲ႕ "
" မင္းက အေျဖေတာင္းတာလား အေႂကြးလာေတာင္းတာလား
လူကို ေလသံမာမာနဲ႕ အေႂကြးရွင္ႀကီးအတိုင္းပဲ "
"ကဲ....ေမာင့္ လမင္းေရ ခင္မ်ားေလး ရွက္ေနတယ္ဆိုတာ ေမာင္
နားလည္တယ္ ဒါေပမယ့္ ေန႕ေ႐ြ႕ညေ႐ြ႕ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ေတာ့ကြာ"
YOU ARE READING
ချစ်ချင်လို့ ချစ်တာ ( Complete)
Romanceခဏခဏ ရည်းစားစကားအပြောခံနေရရင် အဖြေပေးဖို့ စဉ်းစားတော့လေ အကြောင်းပြချက်ပဲ မေးနေတာ မမောဘူးလား ခင်များ ဦးနှောက်သေးသေးလေးထဲ သေချာမှတ်သွား ကျုပ်''ချစ်ချင်လို့ ချစ်တာ'' (ခန့်စေထွဋ်နောင်)
