Kaybolan Yıllar| Asker & Savcı

Kaybolan Yıllar| 1

🖇️Herkese selamlar, nasılsınız?

🖇️Bismillah diyerekten başlıyoruz bakalım. Umarım severek okuduğunuz bir bölüm olur, keyifli okumalar dilerim..

🖇️Satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen..

Bu bölümü 1najeulli ithaf ediyorum..:)

🌟Okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz..

1.Bölüm

Ocak 2019...

Genç kız final haftasının vermiş olduğu yorgunlukla önündeki kağıtlara bakıyordu. Artık son ve en önemli derslerin sınavları kalmıştı. Ankara'nın soğuğunda fakülteye gitmeden önce evinin yakınındaki kafeye uğramıştı. Sabah erkenden geldiği için kafede tek tük insan vardı ve bu Devrim'in işine gelmişti. Sınavdan önce son kez notlarını tekrar etmek için iyi bir fırsattı bu.

Sınavı öğleden sonraydı ama o tüm gece çalışmış şimdide başını masanın üzerindeki koluna yaslayarak uykulu gözlerle notlarını okuyordu. Daha fazla böyle okuyamayacağını anlayarak eşyalarını toplamaya başladı. En azından okula gidip orada arkadaşlarıyla soru cevap şeklinde çalışmasının daha iyi olduğunu karar verdi.

Kafeden çıkmadan evvel kendine filtre kahve aldı. Kafeden çıktıktan sonra kahvesini içerek elindeki notlara bakmaya devam etti. Köşeden döneceği sırada çarpıştığı adamla birlikte elindeki kitaplar ve notları yere düştü, elindeki kahve de onların üzerine dökülürken Devrim içinden küfür etti.

"İnanamıyorum ya, gitti tüm emeklerim." ağlamaklı bir sesle yere doğru eğilirken kahveyle ıslanmış kağıdı eline aldı, tüm mürekkep dağılmıştı. Kağıtta kahvenin vermiş olduğu kahverengilik vardı. 

Hırsla diğer kağıtları almak isterken aynı anda çarpıştığı kişide elini kağıtlara doğru uzattı. Elleri birbirine çarparken Devrim başını kaldırarak çarpıştığı kişiye doğru baktı. Göz göze geldiklerinde Devrim gördüğü ela gözlerle şaşırdı, daha önce bu gözleri görmüş gibi hissediyordu. Yine de hızla bakışlarını kaçırarak eşyalarını toplamaya devam etti.

"Özür dilerim."  Genç adam mahcup bir şekilde kıza doğru baktı. Kızın neredeyse ağlamak üzere olduğunu görünce ne yapacağını bilemedi. "Gitti tüm notlarım, ben ne yapacağım şimdi." Devrim sinirden akan gözyaşını hızla temizledi. Hem uykusuzdu, hem de bu notları çıkarmak için günlerini vermişti. Şimdi kitaptan çalışmaya kalksa saatlerce başından kalkamazdı. Arkadaşlarının notlarına da güvenmiyordu. 

Pamir kızın ağladığını gördüğünde kendini daha da kötü hissetti. Köşeyi dönmeden önce eline telefonunu almış arkadaşının yazdığı mesaja cevap vermekle meşguldü. O yüzden kızın geldiğini görememiş çarpmıştı.  

"Özür mahiyetinde tekrar kahve almama izin verin lütfen." Pamir kafeye yöneleceği sırada Devrim burnunu çekerek konuştu. "Önemli değil, kahve notlarımı geri getirmeyecek. Bende dikkatsiz davrandım." kız hem kendi kendine konuşup hem de açıklama yaparken çöktüğü yerden kalktı. Ardından ekledi. "İyi günler size."

Başka hiçbir şey söylemeden yürümeye başladığında Pamir kızın arkasından bakakaldı. Mürekkep dağılmadan gördüğü isimi mırıldandı. "Devrim." İlk defa duyduğu isim karşısında etkilenmişti, bunu inkar edemezdi. Kızın kahverengi harelerinin kendi ela gözleriyle buluştuğu anı düşündü. Sanki bu gözleri daha önce görmüş gibiydi. Kumral saçları dağınık bir topuz halinde olsa da kıza ne kadar yakıştığını zihninden geçirdi. Ardından başını iki yana sallayarak düşüncelerinden sıyrılarak kafeye doğru ilerledi.