ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ

Την έσπρωξε και με μιας πήγε μέχρι τα ανσασέρ.Δε θα σταματούσε πουθενά,δε θα τη σταματούσε κανείς μα γελάστηκε καθώς δυο άντρες της ασφάλειας του κτηρίου, την γράπωσαν με μιας.''Δεσποινίς δε μπορείτε να περάσετε χωρίς άδεια'' της είπε ο ένας διακριτικά και με μια ελαφριά πίεση του χεριού του στη πλάτη της,την οδήγησε στη ρεσεψιόν.Ο θυμός της είχε φουντώσει και με αγριεμένο βλέμμα είπε στη κοπέλα που βρισκόταν πίσω απο τον πάγκο ''Είμαι η Νέλη Φέντερσον και θέλω να δω τον Έρικ Έμερσον ΤΩΡΑΑΑ!!!!''φώναξε συνοδεύοντας τα λόγια με ένταση και ανυπομονεσία.Το κορίτσι τινάχτηκε και αμέσως σήκωσε το ακουστηκό απο το τηλεφωνικό κέντρο.Πολύ γρήγορα η άδεια που χρειαζόταν είχε δοθεί και αφού της υπέδειξαν τον όροφο, τους προσπέρασε και κατευθύνθηκε και πάλι στο ανσασέρ.Έξω απο το γραφείο του Έρικ υπήρχε η προσωπική βοηθός του μα η Νέλη δε της έδωσε καμια απολύτως σημασία όταν τη παρακαλούσε να περιμένει.Έτσι όρμηξε στη κυριολεξία σε εκείνο το γραφείο που απ'έξω έγραφε με χρυσά γράμματα <ΠΡΟΕΔΡΟΣ>.

Ο Έρικ είχε συνάντηση με έναν κύριο μα δεν έχασε τη ψυχραιμία του βλέποντάς τη να μπαίνει με τόσο θράσσος και αγένια.Βολεύτηκε στη θέση του ''Κύριε Ρόμπερτ θα συνεχίσουμε αργότερα'' είπε και έδειξε την έξοδο σε εκείνον τον άντρα.Η Νέλη στεκόταν όρθια και κοιτούσε τον νεαρό.Ήταν ένας όμορφος άντρας,τα μαλλιά ελαφρως μακρυά,μαύρα στο χρώμα και ανέμελα στην όψη.Μερικές τούφες έπεφταν στα μάτια και τις γωνίες του κάλυπταν τα γένια που συνήθιζε να αφήνει.Αυτό το πρόσωπο δε πέρναγε ποτέ απαρατήρητο σε σύγκριση με τη Νέλη που ήταν μια απλή και καθημερινή κοπέλα.Μέτριο ύψος,μέτριο μήκος μαλλιών,μέτρια όμορφη,μέτρια αδύνατη.Έτσι τουλάχιστον έβλεπε εκείνη τον εαυτό της δίχως να τη πειράζει καθόλου.Η μετριότητα έχει περιθώρια βελτίωσης,έλεγε.Ενώ το τέλειο είτε μένει ίδιο είτε μπορεί και να χαλάσει.

Μπροστά της τον έβλεπε απλά σαν κόκκινο πανί και όχι σαν έναν ωραίο άντρα.Εκείνη ο ταύρος που με τη πρώτη αφορμή ήταν έτοιμη να επιτεθεί χωρίς σκέψη.

''10% στη δική μου επιχείρηση και υπάλληλος στη δική σου?Τι παιχνίδι είναι αυτό?'' τον ρώτησε δίχως καθυστέρηση.Εκείνος της χάρισε ένα λάγνο χαμόγελο ''Καλημέρα'' είπε προσπαθώντας να της θυμήσει πως οι τρόποι είναι αυτοί που κερδίζουν το σεβασμό ''Που την είδες!?'' ειρωνεύτηκε εκείνη και έσφιγγε το σαγόνι της.Ο Έρικ αναστέναξε και έριξε το σώμα του στη πλάτη της καρέκλας ''Αφού έτσι το θες,πολύ καλά λοιπον.Χτες ήσουν έτοιμη να με παρακαλέσεις γονατιστή και τώρα ξαφνικά με κατηγορείς για την ευκαιρία που σου δίνω?''τη ρώτησε ήρεμα περιμένοντας την αντίδρασή της.Εκείνη έκλεισε τα μάτια για λίγο και τα δάχτυλα του δεξιού χεριού της έπαιζαν έναν ρυθμό στο πόδι.Μουσική,έφτιαχνε μουσική μέσα στο μυαλό της για να μπορέσει να συνεχίσει εκείνη τη συζήτηση που την ενοχλούσε.Επανέλλαβε τα λόγια του σιγανά και έπειτα άνοιξε τα μάτια ξανά ''Τι ακριβώς θα κάνω εδώ?''ζήτησε να μάθει με τελείως διαφορετικό τόνο στη φωνή της.Ο Έρικ παραξενεύτηκε αλλά προσπέρασε αυτή τη ξαφνική της αλλαγή ''Προς το παρόν θα μοιράζεις την αλληλογραφία''απάντησε εκείνος. Τα λόγια του σα χαστούκι δυνατό πάνω της και η αναπνοή της πρόδιδε πόσο προσβεβλημένη αισθανόταν.<Μουσική Νέλη,άκου μουσική> είπε στον εαυτό της και έτσι επανήλθε στην ήρεμη κατάσταση που έπρεπε.''Απ'ότι διαπίστωσα μπορεί να ξέρεις να διαβάζεις αλλά δεν έχεις ιδέα πως να διοικείς.Γιαυτό λοιπόν σου δίνω την ευκαιρία να μάθεις ξεκινώντας απο χαμηλά.''της εξήγησε και στο ύφος του φαινόταν οτι το διασκέδαζε.Τα εννοούσε όσα έλεγε και τη προηγούμενη μέρα πράγματι την είχε λυπηθεί αλλά στη ζωή του δεν είχε μάθει να χαρίζει έτσι απλά αυτά που του ζητούσαν.Προκαλούσε τους άλλους να παλέψουν για να τα κερδίσουν και στο τέλος με χαρά τους επιβράβευε.Αυτό το τρόπο του δίδαξε ο πατέρας του απο πιτσιρίκι,οτι ήθελε αγωνιζόταν για να το πάρει και έτσι ακριβώς ζούσε,τα εύκολα απλώς τα πέταγε στα σκουπίδια,είτε άνθρωποι ήταν είτε όχι.