ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΜΙΑ ΣΤΡΟΦΗ Η ΖΩΗ

Την επόμενη μέρα η ατμόσφαιρα παρέμενε ίδια.Αμίλητοι έπιναν καφέ και καθένας σκεφτόταν όσα είχαν γίνει το προηγούμενο βράδυ, απο τη δική του σκοπιά.Το κουδούνι δεν άργησε να χτυπήσει και ξύπνησε τη Νέλη που πετάχτηκε να ανοίξει.Ο Κλάιν μόλις την είδε αμέσως κατάλαβε πως κάτι είχε συμβεί και έτσι πιάνοντας τη απο τους ώμους ρώτησε τρυφερά ''Τι έγινε παιδί μου?''.Εκείνη λες και αυτό χρειαζόταν για να πνιγεί απο τα συναισθήματα και αμέσως ένας κόμπος στο λαιμό τη πόνεσε.Γύρισε τη πλάτη της και έτρεξε πάνω για να χωθεί στο δωμάτιο ακόμα μια φορά.Ο Κλάιν τη κοίταζε να φεύγει και κλείνοντας τη πόρτα ήσυχα,μπήκε στη κουζίνα.Ο Έρικ του έβαλε καφέ και έκατσε μαζί του.''Τι έγινε αγόρι μου?Γιατί είναι έτσι?''ρώτησε ξανά.Εκείνος έριξε το κεφάλι του κάτω και το έτριψε μερικές φορές ανακατεύοντας τα άστατα μαλλιά του''Ζήλεια''απάντησε με μια λέξη και ο Κλάιν κατάλαβε.''Τσακωθήκατε?''ήθελε να μάθει αμέσως μετά ''Περίπου.Η κολλητή της αδερφής μου και πρώην μου, γύρισε.''προσπάθησε να εξηγήσει ''Δε με εμπιστεύεται γαμώτο?''αναρωτήθηκε φωναχτά στη συνέχεια και σηκώθηκε όρθιος.Ο Κλάιν χαμογέλασε αχνά και έκανε το ίδιο.Στάθηκε μπροστά του ''Αγόρι μου αυτή η λέξη δεν υπάρχει στις σχέσης όπως η δική σας''του μίλησε θέλοντας να τον κάνει να καταλάβει ''τη μέρα που θα αρχίσει να σε εμπιστεύεται όπως λες και να είναι σίγουρη για σένα,τότε να ξέρεις πως η φλόγα θα τρεμοσβήνει μέσα της.Μέχρι το τέλος θα φοβάται.Θα σκέφτεται κάθε μέρα αν τη θελεις το ίδιο,θα ζει με την αμφιβολία αν σου αρέσει ακόμα, με το τρόμο μη ρίξεις τα μάτια σου αλλού.Έτσι είναι ο έρωτας σας και σ'αυτόν, η λέξη εμπιστοσύνη χάνει την έννοια της.Δες μέσα σου και πες μου αν κάνω λάθος''του είπε και στα μάτια του Έρικ φάνηκε να νιώθει ακριβως τι εννοούσε ο Κλάιν.

Η Νέλη κατέβηκε πάλι και δειλά μπήκε στη κουζίνα.Έκατσε θλιμένη στη καρέκλα βάζοντας το ένα πόδι της πάνω.Δαγκωνόταν και πίεζε τα χείλη σα κάτι να προσπαθούσε να ξεφύγει και εκείνη πάλευε να το κρατήσει.Και ενώ εκείνος ο τσακωμός είχε καταλλήξει σε παθιασμένα φιλιά και αγκαλιές, η αιτία υπήρχε ακόμα.''Γιατί δε μιλάς?''τη ρώτησε ο Κλάιν και αυτή ανασήκωσε τους ώμους ''δε καταλαβαίνω παιδί μου''της είπε αμέσως μετά την αντίδρασή της ''τον έχεις απέναντί σου.Αν δε ρωτήσεις καθαρά,με θάρρος αυτό που θες δε θα μάθεις ποτέ και μέσα σου ίσως γίνεις άδικη παιδεύοντας και εκείνον και εσένα''εξήγησε και τα λόγια του Κλάιν την επιρέζαν όπως πάντα.Ακούμπησε το κεφάλι της στο γόνατο και έβγαλε έναν καταπιεσμένο ήχο απο μέσα της ''Πόσο καιρό ήσασταν μαζί?''τον ρώτησε τελικά και έπειτα αργά έριξε το βλέμμα της πάνω του ''Τρία χρόνια''απάντησε ο Έρικ αμέσως.Ο αριθμός της φάνηκε μεγάλος, σα να τον είδε απο μακρυά και ξαφνικά να πλησιάζει στα μάτια της, γίγαντας έτοιμος να τη πλακώσει.''Πόσο καιρό έχετε χωρίσει?''συνέχισε με βαρυά καρδιά για τις απαντήσεις που θα έπαιρνε ''Πριν δυο χρόνια''είπε εκείνος.Και αυτός ο αριθμός της φάνταζε μια σταλιά ''Γιατί?''μια λέξη,μια μόνο και περίμενε να μάθει τις υπόλοιπες λεπτομέρειες.Ο Έρικ πήρε βαθυά ανάσα και έπεσε πίσω στη καρέκλα του.Θα της τα έλεγε ακριβώς όπως ήταν και η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα ''η σχέση μας πήγαινε καλά.Περνούσα ωραία.Όταν η Λιάνα μου ανακοίνωσε πως ήταν έγκυος χωρίς δεύτερη σκέψη αποφάσισα να παντρευτούμε.Έτσι της έκανα πρόταση που τη δέχτηκε αμέσως...''ο Έρικ έκανε μια παύση καθώς βλέπωντας τη Νέλη, ένιωσε πως πνιγόταν και το ύφος της τον τσάκιζε.Εκείνη σηκώθηκε απο τη θέση της και περπάτησε παραπέρα,ένα κορμί τυλιγμένο με ένα πέπλο συναισθημάτων,βαρύ,ασήκωτο.Όταν σταμάτησε, ακούμπησε το πάγκο και αποφάσισε να φτάσει μέχρι το πάτωμα.Έκατσε κάτω με τη πλάτη σε ένα ντουλάπι και περίμενε τη συνέχεια.Ο Έρικ προσπάθησε να πάει κοντά της αλλά ο Κλάιν τον κράτησε κάνοντάς του νόημα.Σα να το ήξερε εκείνο το κορίτσι,σα να γνώριζε τι χρειαζόταν και για ποιο λόγο αντιδρούσε έτσι.Και ο Έρικ την άφησε στο κρύο πάτωμα ''...μετά απο μερικούς μήνες...τυχαία ανακάλυψα πως εκείνη η εγκυμοσύνη...ήταν απλά ένα ψέμμα!Ένα ψέμμα που στην αρχή δε κατάλαβα γιατί μου είχε πει.Τα πάντα μέσα μου έσβησαν σε μια στιγμή,οτι ένιωθα χάθηκε και χωρίσαμε.''αυτή η ιστορία, της ακουγόταν τόσο απλή,φρικτά εύκολη.Μια σχέση,ένας αρραβώνας,ένα ψέμμα και ένας χωρισμός και ενώ της είχε πει τη δική του αλήθεια, η Νέλη ένιωσε πως στη πραγματικότητα ούτε εκείνος γνώριζε τις προθέσεις αυτής της γυναίκας.Το μυαλό της έλεγε να χωρίσει και η καρδιά το χαστούκιζε δυνατά για να πάψει.Η ανασφάλεια και το βλέμμα της Λιάνας ήταν πολύ για τη Νέλη και ενώ αναζητούσε την ηρεμία ξαφνικά της τη κλεβανε μέσα απο τα χέρια.Ούτε το τρόπο να παλέψει δεν ήξερε,ούτε το τρόπο να σταθεί στα πόδια της.Ήθελε χρόνο μα όχι μακρυά του και βασάνιζε τον εαυτό της.Ποτέ δε πίστευε πως ο αλιθηνός έρωτας θα ήταν τόσο δύσκολος,πάντα τον σκεφτόταν με λουλούδια,χρώματα,χαμόγελα και ήλιο.Αλλά το οτι καμιά φορά τον κρύβουν τα σύννεφα, δε σημαίνει πως σβήνει!