ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΝΕΑ ΠΟΡΤΑ

Η Λιάνα έχασε το χρώμα της και ο πατέρας του ξαφνικά χτύπησε με τη παλάμη του το μέρος της καρδιάς.Η Νέλη φώναξε ''ΝΕΡΟ!''και έπεσε πάνω του.Ήταν κίτρινος και ανάσαινε με δυσκολία.Του ξεκούμπωσε το πουκάμισο και του έδωσε να πιει λίγο απο το νερό που έφερε η Άννα.Ο Έρικ ξέφυγε απο τον Στηβ και άρπαξε άγρια τη Νέλη απο το μπράτσο.''Φεύγουμε''της είπε και τη τράβηξε μέχρι έξω ''Περίμενε''του ζήτησε αλλά δε την άκουγε ''ΠΕΡΙΜΕΝΕ''φώναξε και τον έκανε να σταματήσει ''ΤΙ?''τη ρώτησε αγριεμένος ''Η μητέρα σου.Θα πάρουμε και τη μητέρα σου''του απάντησε και σε πολύ λίγο εκείνη στεκόταν στη πόρτα με μια βαλίτσα στο χέρι.Ο Έρικ τη πλησίασε και εκείνη άπλωσε τα χέρια της στο πρόσωπό του.Τον χάιδεψε και τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι ''Συγνώμη παιδί μου.Συγνώμη γιε μου''του έλεγε και ο Έρικ την έκλεισε στην αγκαλιά του.Είχε φάει τόσο ξύλο εκείνη η γυναίκα μπροστά στα μάτια του, που οτι και να έκανε ο Έρικ πάντα θα την αγκάλιαζε,πάντα θα τη συγχωρούσε.

Έτσι σε εκείνο το μεγάλο σπίτι έμεινε μόνο ο πατέρας του με τη Λιάνα και το παιδί.Η Νέλη πήγε αμέσως στους δικηγόρους της και κατέθεσε μήνυση.Η δίκη ορίστηκε μέσα σε δέκα μέρες και μαζί με το ξυλοδαρμό εκείνος ο άντρας καταδικάστηκε για την απαγωγή της Νέλης και τις φωτογραφίες.Ο πατέρας της είχε μαζέψει όλα τα στοιχεία και μόλις τα κατέθεσαν, ο δικαστής δε χρειαζόταν τίποτε άλλο.Σε όλη τη διαδικασία ο Έρικ δε του έριξε ούτε μια ματιά και εκείνος έμενε αμίλητος,ανέκφραστος,σα πεθαμένος.Τελικά η ζωή του είχε δώσει ένα πολύ καλό μάθημα.Ένα μάθημα που δε θα το ξέχναγε, καθώς θα πέρναγε αρκετό καιρό μόνος σε ένα μικρό κελί να θυμάται τα λάθη και το κακό που είχε κάνει.Απο τη μέρα που τον έκλεισαν μέσα δε τον επισκέφτηκε κανείς,μόνο η κόρη του,μια και μοναδική φορά.Ούτε τη κοίταξε,ούτε της μίλησε και εκείνη απλώς του δήλωσε ''Δε θα συγχωρέσω για όσο ζω''.Σε δυό μήνες μέσα τον βρήκαν κρεμασμένο στο κελί του.Όταν το ανακοίνωσαν στον Έρικ έμεινε ανέκφραστος και το μόνο που έκανε ήταν να κινήσει τις διαδικασίες για τη κηδεία του.Ούτε πολύ κόσμο,ούτε τιμές για τον μεγάλο Έμερσον.Μόνο μερικοί συγγενείς και τίποτε άλλο.Η Νέλη παρατηρούσε τον Έρικ και ήξερε πως μέσα του πονούσε αλλά στεκόταν σκληρός,όπως σκληρά του είχε φερθεί και ο πατέρας του.Η μητέρα του άφησε την ανακούφιση να φανεί στο πρόσωπό της και η Άννα έμεινε μόνη στο τάφο του ψιθυρίζοντας ''Τώρα σε συγχωρώ''.Τη Λιάνα εύκολα την ανάγκασαν να παραχωρήσει και το υπόλοιπο ποσοστό στη Νέλη,ο εκδοτικός οίκος είχε περάσει εξ ολοκλήρου στα χέρια της πια.Τον μικρό με συνοπτικές διαδικασίες τον υιθέτησε η μητέρα του Έρικ που με την Άννα επέστρεψαν στο σπίτι.Η Λιάνα αμέσως μετά τη κηδεία και την υιοθεσία γύρισε στην Αγγλία μόνη και άφραγκη.

Και έτσι η ζωή άνοιγε σε όλους μια νέα πόρτα.

Η Νέλη είχε φτάσει οκτώ μηνών και τις μέρες που μπορούσε πήγαινε στο γραφείο.Κοντά της πήρε και τη Νάντια που συζούσε με τον Στηβ.Της είχε δώσει μια καλή θέση και σιγά σιγά απέδειξε πως ήταν παραπάνω απο ικανή.Οι δυό τους αρκετές φορές τρύπωναν στη σχολή του Φίλιπ και χόρευαν,έκλειναν τα μάτια και χόρευαν ολόκληρες ιστορίες.Όλες χαρούμενες,όλες γεμάτες αγάπη αφού και οι δυό ήταν ευτυχισμένες.

Ένα πρωινό που η Νέλη είχε μείνει σπίτι, την επισκέφτηκε η Άννα.Απο την αρχή που της άνοιξε την είδε αγχωμένη''Τι συμβαίνει?''τη ρώτησε και εκείνη έριξε τα μάτια κάτω ''Θέλω να σου πω κάτι''απάντησε και μαζί έκατσαν στο καναπέ.''Λέγε με κάνεις και ανησυχώ''της εξέφρασε η Νέλη και η Άννα σήκωσε το βλέμμα της.Ήταν τόσο γλυκιά,το πρόσωπό της σα ζωγραφιά και τα μάτια φωτεινά όσο ποτέ,ένα όνειρο,έτσι έμοιαζε και η Νέλη χαμογέλασε πριν εκείνη μιλήσει ''Είσαι ερωτευμένη''της δήλωσε και η Άννα έμεινε έκπληκτη ''Τόσο...τόσο πολύ φαίνεται?''αναρωτήθηκε και είδε τη φίλη της να κουνάει το κεφάλι.''Αλλά και αγχωμένη.Γιατί?''συμπλήρωσε αμέσως μετά.Αυτή αναστέναξε βαθυά και πήρε παραπονιάρικο ύφος ''Πλάκα κάνεις.Τι θα κάνω με τους αγροίκους?''απάντησε εννοώντας τον αδερφό της και τον Στηβ.Η Νέλη την αγκάλιασε γελώντας ''Άντε βρε χαζή,είμαι εγώ εδώ.Λοιπόν απόψε το βράδυ θα τον πάρεις και θα έρθετε για φαγητό.Σύμφωνοί?''της δήλωσε προσκαλώντας την σε ένα δείπνο γνωριμίας όπου δέχτηκε κατευθείαν.

Η Νέλη ενημέρωσε τον Έρικ ''Μωρό μου ήρεμα έτσι?Μη τον τρομάξετε τον άνθρωπο''του ζήτησε και εκείνος πήρε το σοβαρό του λέγοντας ''Αν είναι αυτός ήρεμος θα είμαστε και εμείς''.Έτσι λοιπόν γύρω στις εννιά ήρθε η Νάντια με τον Στηβ.Η Νέλη πλησίασε και αυτόν πέφτοντας στην αγκαλιά του ''Να χαμογελάς''την άκουσε να λέει και αφού απομακρύνθηκε τη κοίταξε αυστηρά ''Αν χαμογελάει και αυτός''.Τα κορίτσια έστρεψαν το βλέμμα στον ουρανό αναστενάζοντας.Αυτοί οι δύο ήταν προετοιμασμένοι για καψόνια και έπρεπε να βρουν τρόπο να τους σταματήσουν.

Το τραπέζι έτοιμο,το φαγητό μοσχομύριζε και το κουδούνι δεν άργησε να χτυπήσει.Ο Έρικ ήταν εκείνος που βρέθηκε στη πόρτα ανοίγοντάς την.Η Άννα φαινόταν μαζεμένη και ο άντρας δίπλα της φαινόταν άνετος.Ψηλός,μελαχρινός,αθλητικός με ένα χαμόγελο που σε κέρδιζε.Πέρασαν μέσα και οι πρώτες συστάσεις έγιναν.Τότε ήταν που η Νέλη βγήκε απο τη κουζίνα και τον αντίκρυσε

''Κέβιν''

''Νέλη''

Όλα τα μάτια πάνω τους,όλα τα στόματα κλειστά και ο χρόνος κύλησε αργά.