ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΣΤΟ ΦΩΣ

Η Νέλη έκανε μερικά ακανόνιστα βήματα προς τα πίσω έχοντας ακόμα το βλέμμα σε εκείνες τις φωτογραφίες.Ο Έρικ σηκώθηκε αργά απο τη θέση του σοκαρισμένος ''Νέλη''της μίλησε ήρεμα.Ο Στηβ με τη Νάντια πλησίασαν και τα μάτια γούρλωσαν στη θέα των εικόνων.Εκείνη έβαλε απότομα τη παλάμη της στο στόμα,το σώμα αντιδρούσε στη σκέψη,στα συναισθήματα και το στομάχι ανακατευόταν.Η ανάσα δε τη βοηθούσε και ο αέρας δεν έφτανε.Το πρόσωπό της άσπρισε και ο Έρικ έτρεμε για κείνη και για το μωρό.''Γι αυτό...γι αυτό με χώρισες?''ρώτησε και το μούδιασμα ξεκίνησε να νικά το σώμα απο τη κορυφή μέχρι κάτω.''ΓΙΑΥΤΟ?''ούρλιαξε καθώς δεν έπαιρνε καμιά απάντηση ''Νέλη μου, μη κάνεις έτσι μωρό μου.Το έχω κανονίσει εγώ αυτό''πάλευε να την ηρεμήσει αλλά τίποτα δεν ήταν ικανό να το καταφέρει.Αυτό που έβλεπε ήταν κάτι παραπάνω απο ένα ψέμμα.Ήταν διαστροφή,αρρώστια.Τα χέρια του πατέρα του πάνω της,τα χείλη του και τότε η Νέλη θυμήθηκε,θυμήθηκε τη νύχτα που είχε ξεχάσει.Το ραντεβού,το κρασί και τα κενά μνήμης.Το κορμί της έσφιξε και φανέρωσε έναν αλλώκοτο πόνο,απο εκείνους που τσακίζουν τη ψυχή,απο εκείνους που δε γιατρεύονται.Ούτε τα δάκρυα δε τολμούσαν να βγουν απο τα μάτια,ούτε τα δάκρυα.

Έπεσε στα γόνατα και τις μάζεψε μια μια.Ο Έρικ δοκίμασε να πλησιάσει αλλά εκείνη τον σταμάτησε άγρια απλώνοντας το χέρι μπροστά του.Ο Στηβ όμως τη τράβηξε και την αγκάλιασε.Τότε αυτή ένιωθε αφόρητα στα χέρια του και το κορμί της σπαρταρούσε απεγνωσμένα ''Νέλη...ΝΕΛΗ ΗΡΕΜΗΣΕ''της φώναξε και εκείνη έσφιξε με μανία μέσα στα χέρια της τη μπλούζα του, βγάζοντας μια κραυγή οργής.Με τα βίας μπόρεσε να χαλαρώσει και αμέσως γύρισε σε εκείνον ''Πήγαινέ με στον πατέρα σου''του είπε.Ο Έρικ κούνησε αρνητικά το κεφάλι του και την έκανε να τον πλησιάσει.Τα χαρακτηριστικά της, σοβαρά και σκληρά ''Πήγαινέ με στο πατέρα σου αλλιώς δε θα με ξαναδεις πότε.Σου τ'ορκίζομαι''δήλωσε χαμηλόφωνα.Σαν ηλεκτρικό ρεύμα τα λόγια της διαπέρασαν το κορμί του και κοιτώντας τη για μερικά λεπτά έγνεψε καταφατικά.

Με βροντερό βήμα η Νέλη περπάτησε έξω απο το γραφείο.Ο Στηβ άρπαξε απο τη μπλούζα τον Έρικ ''Τι είναι αυτά ρε μαλάκα?Γιατί δε μίλησες?Τι σκατά έκανε ο γέρος σου?''τον ρωτούσε αλλά εκείνος δεν άκουγε.Ένιωσε εξαντλημένος,απο τον έναν αγώνα πήγαιναν στον άλλον και ξαφνικά η γαλήνη του είχε λείψει.Να πάρει τη Νέλη αγκαλιά και να μείνει έτσι μέχρι το τέλος,να μη κάνει τίποτα,να μη σκέφτεται,μόνο να τη νιώθει,μόνο αυτό.Πίεσε τον ώμο του ξαδερφού του και όλοι μαζί ξεκίνησαν για το πατρικό του.Η Νέλη κρατούσε γερά εκείνες τις φωτογραφίες στο χέρι της σα να ήταν πολύτιμες,σα να ήταν οτι πιο σημαντικό είχε ανακαλύψει.Μόλις έφτασαν,πετάχτηκε έξω απο το αμάξι και σχεδόν τρέχοντας βρέθηκε να χτυπάει τη πόρτα με μανία.Οι αντιδράσεις της άφηναν τον Έρικ απλό θεατή, να τη παρατηρεί δίχως να κάνει τίποτα.Η μητέρα του άνοιξε και εκείνη τη παραμέρισε φωνάζοντας ''ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?''.