ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

Η ΒΟΗΘΕΙΑ

Την επόμενη το πρωί η Νέλη έφτασε νωρίς στη δουλειά και έτρεξε αμέσως στη κουζίνα για να φτιάξει έναν καφέ.Πόσο ανάγκη τον είχε μετά τη χθεσινή νύχτα.Λίγο πριν τον νιώσει στα χείλη της η βοηθός του Έρικ πετάχτηκε μπροστά της και την άρπαξε απότομα ''Αντε παιδάκι μου.Είσαι τρελή που θες και καφε?''τη ρώτησε αγχωμένη ''Ορίστε?'' απόρησε η Νέλη με τη συμπεριφορά της ''Ο Έρικ έχει δώσει εντολή μόλις έρθεις να μη κάνεις τίποτα και να πας στο γραφείο του.Ποιος ξέρει τι του έκανες'' εξήγησε και πέταξε το φαρμάκι της στο τέλος.Δε τη συμπαθούσε και η Νέλη δε καταλάβαινε το λόγο.Φτάσανε έξω απο τη πόρτα του γραφείου του και αφού χτύπησε μια φορά,μπήκε μετά το <ναι> που ήρεμα ακούστηκε.Δεν ήταν μόνος και μόλις την είδαν ο Έρικ και εκείνος ο άντρας που χτες χόρευε μαζί του, σηκώθηκαν όρθιοι.Όχι ρε γαμώτο,έβρισε απο μέσα της.Πλησίασε δειλά και σηκώνοντας τα χέρια της λες και παραδινόταν είπε ''Πριν...πριν αρχίσετε και οι δύο θέλω να ξέρετε πως λυπάμαι...''άρχισε να λέει και κοιτούσε μια τον έναν και μια τον άλλον ''...απλώς παρασύρθηκα,λίγο η σαμπάνια που εμφανιζόταν μπροστά μου,λίγο η μουσική...''παραλυρούσε προσπαθώντας να απολογηθεί.Άρχισε να περπατάει ''...δεν ...δεν ήθελα να σας φέρω σε δύσκολη θέση,λυπάμαι.''δήλωσε και τους είδε να χαμογελούν.Έτσι θα την κατσάδιαζαν?χαμογελώντας?αναρωτήθηκε.

Ο άγνωστος άντρας άπλωσε το χέρι του σε εκείνη ''Είμαι ο Κλάιν και χαίρομαι που σε ξαναβλέπω'' της είπε και χαιρετήθηκαν με τη Νέλη να επιμένει να μη καταλαβαίνει τίποτα.Ο Κλάιν χωρίς να χάνει χρόνο μπήκε αμέσως στο θέμα ''Λοιπόν δεσποινις μου,θέλω να σας δω να χορεύεται πάλι,θέλω να ψυθηρίσετε ξανά τα όσα μου είπατε χτες'' δήλωσε και την έκανε να τον κοιτάει σα χαζή ''Αστειέυεστε!''απάντησε αυθόρμητα ''Καθόλου!''της είπε ορθά κοφτά.Η Νέλη έσκυψε το κεφάλι και απομακρύνθηκε λιγάκι ''Μα αυτό δε γίνεται κύριε Κλάιν.Ο χορός δεν είναι έτσι.Είναι συναίσθημα,είναι αυτό που νιώθω.Δε μπορώ να το κάνω όπως χτες.''προσπάθησε να του εξηγήσει.''Και χτες τι ένιωθες?''ρώτησε αμέσως ''Δεν είδατε?''του απάντησε με ερώτηση εκείνη.''Είδα μόνο το χορό'' είπε με τη σειρά του.Η Νέλη χαμογέλασε δαγκώνοντας ελαφρά τα χείλη της ''Ο χορός δεν είναι μόνο η κινήση,είναι το σώμα,τα χέρια,το πρόσωπο.Είναι όλα''περιέγραψε όσο πιο απλά μπορούσε ''Και εγώ?εγώ τι ένιωθα και μου είπες όσα είπες?''τη ρώτησε αμέσως.Σα συνέντευξη το ένιωθε όλο αυτό μα συμμετείχε δίχως να ξέρει το λόγο ''Εσείς είχατε μια εγκλωβισμένη επιθυμία αλλά δε ξέρατε πως να την εκφράσετε.Σας μίλησα για τον έρωτα γιατί αυτόν τον γνωρίζετε,φαντάζομαι''εξήγησε μορφάζοντας χιουμοριστικά.Οι δυό άντρες χαχάνισαν και την άφησαν να συνεχίσει  ''στους ανθρώπους πρέπει να λες αυτό που ξέρουν γιατί αυτό που δε γνωρίζουν,δε το καταλαβαίνουν κιόλας.Σας ζήτησα να κάνετε έρωτα μαζί μου σα να ήταν η τελευταία σας φορά και εσείς χορέψατε.''δήλωσε και ο Έρικ μόλις είχε μάθει τι είχε ψυθηρίσει η Νέλη σε εκείνον τον άντρα. Κατάπιε αργά μα δε μίλησε.''Έχετε χορέψει ποτέ θυμωμένος?Προσπαθήστε το.Την επόμενη φορά που θα θυμώσετε με τη γυναίκα σας,αντί να της φωνάξετε,αντί να χτυπήσετε το χέρι σας στο τραπέζι και να καταλλήξετε να κοιμηθείτε χώρια,απλά χορέψτε το θυμό σας.Τραβήξτε τη πάνω σας και έπειτα διώξτε την πάλι.Σας υπόσχομαι πως στο τέλος θα ξαπλώσετε αγκαλιά.''τα λόγια της ήταν πράγματι μια ιστορία.''Τότε,τότε χόρεψε στον Έρικ αυτό που νιώθεις και άσε με να το δω.Άσε με να καταλάβω'' της ζήτησε και ένιωσε τον Έρικ πρόθυμα να περπατάει και να στέκεται έτοιμος πίσω της.Εκείνη ζάρωσε τα φρύδια και όταν εκείνος άρπαξε το χειρηστήριο βάζοντας ένα κομμάτι,έκλεισε τα μάτια της και με τα δάχτυλα στον αέρα έπαιζε τις νότες.Κούνησε το κεφάλι της αρνητικά ''Όχι,όχι δεν νιώθω έτσι για αυτόν''δήλωσε και πλησίασε τη συσκευή.Διάλεξε το τραγούδι προσεκτικά και πάτησε το κουμπί για να ξεκινήσει.Ήταν έντονο,ζωηρό,γρήγορο,απότομο και έτσι τον πλησίασε.Στην αρχή περπάτησε γύρω του και στο τέλος βρέθηκε μπροστά του.Άρπαξε με τα χέρια της τις άκρες της ζακέτας του και χόρεψε μόνο με τα πόδια της.Τα περνούσε ανάμεσα στα δικά του γρήγορα,γύρω τους και απότομα τράβηξε εκείνη τη ζακέτα βγάζοντάς τη τελείως.Το κορμί της λύγισε απότομα και εκείνος αυθόρμητα την έπιασε με το ένα χέρι απο τη μέση.Έπειτα της κράτησε το καρπό και την προκάλεσε να κάνει μερικές στροφές γύρω απο τον εαυτό της.Πως ήξερε να το κάνει αυτό?ρώτησε μέσα της.Ο Έρικ τη γύρισε γρήγορα πλάτη σε εκείνον και ύστερα απότομα την απομάκρυνε για να τη τραβήξει πάλι πάνω του.Σε εκείνη την επιστροφή τα προσωπά τους ήρθαν τόσο κοντά που σχεδόν αγγίζονταν.Τα μάτια της μέσα στα δικά του.Γκρι ήταν,πρώτη φορά τα πρόσεχε.Μα ποιός άνθρωπος έχει γκρι μάτια?Σα δυο μαγνήτες τη κράτησαν ακίνητη και η Νέλη είχε πάψει να ακούει τη μουσική.Το κορμί της δεν ακολουθούσε κανέναν ρυθμό,ανίκανο τελείως.Μόνο η καρδιά χόρευε,μόνο εκείνη.Άξαφνα τραβήχτηκε κάνοντας μερικά βήματα προς τα πίσω.Με τόσους είχε χορέψει μα ποτέ δεν είχε νιώσει έτσι.Τίποτα δεν ήταν ικανό να τη σταματήσει απο το χορό,εκτός απο εκείνα τα γκρι μάτια.

''Αρκετά!Δε καταλαβαίνω τι κάνουμε''είπε και του γύρισε τη πλάτη.Προσπάθησε να φύγει μα ο Κλάιν τη σταμάτησε ''Επ,επ.Δε θα με ρωτήσεις?Δε θα με ρωτήσεις τι είδα Νέλη?''της είπε και εκείνη σάστισε.Και αν πράγματι είδε?Δεν ήθελε να ακούσει,όχι δεν ήθελε.Έσκυψε στο αφτί της και πολύ σιγά είπε ''Θα είναι το μυστικό μας αρκεί να με βοηθήσεις''.Αυτή τον κοιτούσε ακόμα και περίμενε να της εξηγήσει.

''Το βιβλίο που έχω γράψει μιλάει για μια χορεύτρια.Αυτή η ιστορία έχει ενθουσιάσει όλους τους οίκους που με κυνηγάνε με μανία για να την εκδόσουν.Όπως και ο Έρικ.Όταν σε είδα όμως να χορεύεις,όταν σε άκουσα να μιλάς,η ιστορία μου έγινε ξαφνικά ανούσια, σχεδόν παιδική.Θέλω να με βοηθήσεις να τη κάνω καλύτερη''και έτσι ο λόγος εκείνης της συνέντευξης μόλις είχε αποκαλυφθεί.''Εγώ?''ρώτησε σα να μη το πιστεύει, πως απο εκεί που περίμενε τη κατσάδα ξαφνικά την είχαν ανάγκη ''Ναι εσύ.Απλά πες μου πως θες να γίνει''της δήλωσε ο Κλάιν και με τον Έρικ μαζί κρέμονταν απο τα χείλη της.Η Νέλη έσκυψε το κεφάλι και πήρε λίγο χρόνο για να σκεφτεί.''Θα πρέπει να μου διαβάζετε,θα πρέπει να καταλάβω την ηρωίδα σας και έπειτα να της δώσω λόγο για να χορέψει''του εξήγησε ''Ωραία.Που θες να γίνεται?''τα λόγια του κοφτά με μια μεγάλη δόση σιγουριάς γι αυτό που ζητούσε ''ένας φίλος έχει μια σχολή και μπορεί να μας αφήνει εκεί να δουλεύουμε.Χρειάζομαι χώρο!''είπε και αφού συμφώνησαν, έδωσαν τα χέρια χαμογελώντας.

Ο Έρικ ήταν απόλυτα ικανοποιημένος όμως μέσα του κάτι απροσδιόριστο τον έτρωγε,ένα συναίσθημα τόσο περίεργο και ακαταλαβήστικο που τον ενοχλούσε.

Η Νέλη μετά απο μια ώρα δουλειάς ένιωθε τάσεις φυγής,ήθελε να μείνει μόνη της και έτσι πήγε ξανά στο γραφείο του Έρικ ''Θέλω να με αφήσεις να φύγω νωρίτερα''είπε όρθια μπροστά στο γραφείο του χωρίς να τον κοιτάει ''Ναι'' της απάντησε χωμένος στην οθόνη του υπολογιστή του χωρίς να τη κοιτάει.Περπάτησε μέχρι έξω και σκεφτόταν πως δέχτηκε γρήγορα να την αφήσει να φύγει.Συνήθιζε να της άρνείται κάθε αίτημα κάνοντας της κύρηγμα, μα αυτή τη φορά ήταν τόσο εύκολο.

Πήρε ένα ταξί και ζήτησε να τη πάει στον αγαπημένο της λόφο πάνω απο τη πόλη.Εκεί υπήρχε ένα παγκάκι που καθόταν όταν ήθελε να μείνει μόνη.Έβλεπε τη πόλη και σκεφτόταν,αυτό θα έκανε και τώρα,αυτό ακριβώς, θα σκεφτόταν!