ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

Η ΠΡΩΤΗ ΝΥΧΤΑ

Ο Κλάιν την πήγε σπίτι της και λίγο πριν τη χαιρετήσει είπε ''Μη κάνεις το ίδιο λάθος με εμένα κόρη μου''χάιδεψε το πρόσωπό της και τη φίλησε στο μάγουλο.Εκείνη τον ευχαρίστησε και μπήκε μέσα.Ανέβηκε αμέσως στο δωμάτιο και αφού πέταξε τα ρούχα απο πάνω της,ξάπλωσε.Πίστευε πως θα κοιμόταν,η κουβέντα με τον Κλάιν την είχε χαλαρώσει αλλά έκανε λάθος.Τα μάτια, όση ώρα και αν ήταν κλειστά, δε την οδηγούσαν στον ύπνο με τίποτα.Χτύπησε τα δυό χέρια στο κρεβάτι ξεφυσώντας και αφού γύρισε αρκετές φορές, στο τέλος το πήρε απόφασει πως δεν υπήρχε καμιά έλπίδα να κλείσει μάτι.Ανακάθησε στο κρεβάτι και λες πως αυτό περίμεναν,οι σκέψεις έπεφταν βροχή.Εικόνες, λέξεις,το πρόσωπό του,η φωνή του και εκείνο το <φύγε> στο τέλος έσφιξε τη καρδιά της.''Γαμώτο''αναφώνισε και σηκώθηκε.Δε της έμενε τίποτε άλλο να κάνει απο το να κάτσει στη κουζίνα και να δεχτεί ότι το μυαλό της έδινε.Και το έκανε μέχρι που ο ήλιος ζέστανε το πρόσωπό της.Δυο σκιές κάτω απο τα μάτια πρόδιδαν την αυπνία μα μέσα ένιωθε ακόμα υπερένταση.Ούτε που είχε καταλάβει τις ώρες που πέρασαν.Θα ορκιζόταν πως μόλις πριν απο λίγο είχε κατέβει απο το δωμάτιο.

Έκανε γρήγορα ένα κρύο μπάνιο και ετοιμάστηκε για τη δουλειά.Στο γραφείο έμαθε πως ο Έρικ δεν είχε πάει,''έδωσε ρεπό στον εαυτό του'' της είπε η βοηθός του και η Νέλη απογοητευμένη που δε θα τον έβλεπε συνέχισε τη δουλειά της.Της φάνηκε αιώνας,η ώρα δε περνούσε με τίποτα και η κούραση της έβγαινε όλο και περισσότερο.

Στο σχόλασμα δε γύρισε σπίτι παρά κατέλληξε στη σχολή του Φίλιπ.Χόρεψε όσο άντεχε,έκλεινε τα μάτια και τον σκεφτόταν,η μορφή του της έδινε ρυθμό,κίνηση και στο τέλος ο Φίλιπ τη πλησίασε.Έκατσε στο πάτωμα μπροστά της ''Νέλη είσαι ερωτευμένη''της είπε σίγουρος.Δεν ήταν ερώτηση,ήταν διαπίστωση.Όλοι το έβλεπαν,το φώναζε με κάθε τρόπο αφού έτσι ένιωθε ακριβώς.Εκείνη τη στιγμή η Νέλη μίλησε στο φίλο της,όλα βγήκαν απο μέσα της εύκολα,γρήγορα και ενώ συνήθιζε να μη το κανει, ξαφνικά το είχε τόση ανάγκη.''Τι είναι αυτά που κάνεις?''τη μάλωσε με το ανάλογο ύφος ''τι εννοείς?''τον ρώτησε παραξενεμένη ''το οτι δε καταλαβαίνεις κάτι Νέλη, δε σημαίνει πως δεν υπάρχει.Σταμάτα να απομονώνεσαι,σταμάτα να απορρήπτεις οτι σου δίνεται λες και είσαι ένας μικρός θεός που όλα τα καταφέρνεις μόνη σου.''της απάντησε και φαινόταν σχεδόν θυμωμένος.Ζάρωσε τα φρύδια της και τον κοίταξε πηγαίνοντας το κεφάλι της λίγο πίσω.''Μη με κοιτάς έτσι.Σου λέει κάποιος οτι είναι ερωτευμένος,οτι θέλει να σε προστατέψει απο το μαλάκα και εσύ ρωτάς <γιατί>.Τι γιατί μωρέ?Τι γιατί?ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ!Φαίρεσαι σα να μη σου αξίζει,πάντα κουβαλάς ενοχές και κρύβεσαι.Καλά σου κάνει και εγώ στη θέση του δε θα σε δεχόμουν πίσω!''το ξέσπασμα του Φίλιπ ήταν πρωτόγνωρο,ποτέ δε της είχε μιλήσει έτσι και το κορμί του χτυπιόταν μαζί με κάθε λέξη.Εκείνη έριξε το βλέμμα κάτω ''τι πρέπει να κάνω?''ψυθήρισε και τότε ο φίλος της την αγκάλιασε ''Αφέσου μάτια μου,άσε τον εαυτό σου όπως κάνεις με το χορό.Πάντα δεν έλεγες οτι ο χορός είναι ο ίδιος ο έρωτας?Χόρεψέ τον λοιπόν,χόρεψέ τον μαζί του!''της είπε και τη κράταγε σφιχτά,ήθελε να τη κάνει να καταλάβει τι της έλεγε ''Άλλες φορές πάει αρμονικά και άλλες όχι Νέλη,κάποιες φορές θα χάνεις τα βήματά σου όπως τώρα και άλλες πάλι θα τα βρίσκεις.Πότε θα σε οδηγεί αυτός και πότε εσύ εκείνον.Μερικές φορές θα χρειαστεί να χορέψεις δίχως μουσική,μόνο με τη καρδιά και μερικές η καρδιά θα σου παίζει τη μελωδία που θες.''ο Φίλιπ την άγγιξε βαθυά,της μίλησε στη γλώσσα που καταλάβαινε,αυτή που ήξερε γιατί στους ανθρώπους πρέπει να λέμε οτι ξέρουν και εκείνος μόλις το έκανε με τη Νέλη.