ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΜΑΝΑ ΜΟΥ

Χιλιάδες τύμπανα στα αφτιά της Νέλης τη πονάνε.Δυνατά χτυπούν και τη τρελαίνουν.Πόσα μπορούν να δουν τα μάτια ενός παιδιού και πόσα στο μυαλό να φυλακίσουν?Ένας άνθρωπος, μια σκιά.Να πίνει να καπνίζει και άντρες να αγγίζει.Η μάνα της, εκείνη που της έδωσε ζωή,αυτή που μέσα της τη φύλαξε σα πολύτιμο θησαυρό.Και η Νέλη ξέχασε την εγκατάλληψη και έγινε μωρό.Τη φωνή της θυμάται,το χάδι και την αγκαλιά.Εκείνη τη μυρωδιά και το νανούρισμά της.Οι σκέψεις την τρελαίνουν μα στέκει στα πόδια της χωρίς να το διαλέξει.Γιατί ποιο παιδί θέλει τη μάνα του να δει να σβήνει στα χαλάσματα ενός κόσμου σκοτεινού?Ποιό παιδί?

Αδύνατη και γερασμένη,ντυμένη φτηνά και πρόστυχα.Το κραγιόν στα χείλη και η σκιά στα μάτια έφερναν στη Νέλη εμετό.Ρε μάνα,γι αυτό με άφησες?θέλει να της πει μα δε το αντέχει.Η ανάσα της φτάνει μέχρι το λαιμό,αρνείται να βοηθήσει το σώμα και εκείνη πνίγεται.Τόσα χρόνια είχε να τη δει και κατάλαβε πως κάποιος τη μισούσε,την έστειλε εκεί εκδίκηση να πάρει.Τη φανταζόταν σε μια σκηνή, σαν άγγελος να χορεύει και ας ήταν μακρυά της.Ο χορός είναι έρωτας αλλά όχι τέτοιος,όχι τέτοιος μανα μου,μανούλα μου!Όχι τέτοιος!

Τα δάκρυα έφυγαν απο τα μάτια και της έκαψαν το πρόσωπο.Λες και την είχε συγχωρέσει και οι ρόλοι άλλαξαν.Η Νέλη ήταν η μάνα και εκείνη το παιδί της.Έκανε ένα βήμα παρα πίσω και κρύφτηκε στο σκοτάδι μα δεν έπαιρνε τα μάτια της απο εκείνη.Κάθε που την άγγιζαν η Νέλη σπάραζε βουβά.Σε συγχωρώ,σε συγχωρώ μανούλα μου,έλεγε απο μέσα της και θύμωνε με τον εαυτό της.Έπρεπε να τη ψάξει,έπρεπε να την είχε βρει.

Η μάνα είναι η ελπίδα,η δύναμη,η αγάπη και η ζωή.Ακόμα και ελάχιστο απ'όλα να έχει δώσει στο παιδί της και πάλι είναι τόσο πολύ που θα ριζώσει μέσα του βαθυά μέχρι να πεθάνει.Μη τη πιάνετε έτσι ήθελε να φωνάξει...είναι η μάνα μου.Μη τη κοιτάτε έτσι...είναι η μάνα μου.Μη της μιλάτε έτσι...είναι η μάνα μου.Ο θυμός είχε πικρή γεύση και η θλίψη τη γερνούσε.Ένιωθε τα χρόνια να φεύγουν νερό,μπορούσε να καταλάβει το πρόσωπο να κρεμάει και τη καρδιά να αργοπεθαίνει.Και έπειτα η Νέλη έκλεισε τα μάτια.Είδε τον πατέρα της και τσακώθηκε μαζί του.Γιατί την άφησες να φύγει?Γιατί?Κοίτα τη,κοίτα τη πατέρα!Τα μάτια της μου έλεγες πως έχω,τα χείλη και τα μαλλιά της.Κοίτα τη και πες μου, είναι η μάνα μου αυτη?Και έπειτα τα άνοιξε και πάλι,στο φως περπάτησε, στο φως για να τη δει.Έλα μάνα κοίτα με,κοίτα με, η κόρη σου είμαι,παρακαλούσε μέσα της.Την έβλεπε να παραπατάει,να ζαλίζετε να είναι μαστουρωμένη και να ζητιανεύει τα βρώμικα χέρια των αντρών, αλλά η Νέλη έμεινε στο φως.Έλα μάνα μου,μανούλα μου κοίτα με!Και έτσι απλά η καρδιά της μάνας της χτυπησε δυνατά δίχως να ξέρει το γιατί.Το πρόσωπο άλλαξε και το κεφάλι της έψαχνε το λόγο τριγύρω.Και η Νέλη παρέμενε στο φως.Έλα μάνα μου,εδώ είμαι μανούλα μου,κοίτα με!Και την είδε!