ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

Η Νέλη έφτασε σπίτι της και μόλις μπήκε έτρεξε στις σκάλες με προορισμό το δωμάτιο.Η μητέρα της όταν την είδε έτσι, ξαφνιάστηκε ''ΝΕΛΗ!''φώναξε και άρχισε να ανεβαίνει και εκείνη.Μπήκε στο δωμάτιο και τη παρατηρούσε να φτιάχνει δήθεν κάποια ρούχα γεμάτη νεύρα.Αντί να τα διπλώνει τα πέταγε με δύναμη στα συρτάρια σα πατσαβούρια ''Τι έγινε παιδί μου?''ρώτησε η μητέρα της ''Το κατάλαβε''απάντησε εκείνη κλαψουρίζοντας ''Τι λες?''ξαναρώτησε η Έρικα και πλησίασε λιγάκι πιο κοντά ''ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ!''της φώναξε η Νέλη και σταμάτησε απότομα οτι έκανε.Η μητέρα της τη κράτησε απο τους ώμους ''Αυτό δε γίνεται''της δήλωσε και αυτή τη προσπέρασε θυμωμένα ''Άκου που σου λέω.Με έσυρε μέχρι το γραφείο του και μου ζητούσε να σηκώσω τη μπλούζα μου.Όταν αρνήθηκα με πίεσε,με πίεσε και ύ...ύστερα με άγγιξε,με άγγιξε εκεί''περιέγραψε η Νέλη με μια συγκίνηση που έπνιγε τις λέξεις.Η Έρικα χαμογέλασε και η κόρη της τη κοίταξε με ζαρωμένα φρύδια ''Γελάς?''της πέταξε έντονα ''Φυσικά παιδί μου.Είναι ο πατέρας''της δήλωσε με ήρεμη φωνή ''ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.ΜΟΝΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ''ούρλιαξε κλαίγοντας πια.Οι δυο τους αγκαλιάστηκαν και η Έρικα προσπαθούσε να την ηρεμήσει ''Νέλη μου,δε μπορείς να του το στερήσεις και δε νομίζω να σε αφήσει''είπε και την έκανε χειρότερα.Η Νέλη τη κοίταξε θλιμμένα ''Δε τον θέλω,δε θέλω να τον ξαναδω''έλεγε με τρεμάμενη φωνή και η αντίδρασή της μόνο αληθινή δεν ήταν ''Τότε γιατί κλαις μωρό μου?''ρώτησε η Έρικα δίχως να πάρει καμιά απολύτως απάντηση.Μετά απο δυο ολόκληρους μήνες τον είδε,μετά απο δυο ολόκληρους μήνες την άγγιξε και αυτή η επαφή ξύπνησε στην Νέλη όλα τα συναισθήματα,εκείνα που πάλευε τόσο καιρό να θάψει.Της είχε λείψει,τον είχε ανάγκη,τον ήθελε μα δε μπορούσε να ξεχάσει.Ακόμα δεν καταλάβαινε γιατί τη χώρισε και εκείνα τα λόγια πονούσαν ,πονούσαν πολύ.

Ο Έρικ όταν έμεινε μόνος στο γραφείο του,κάθησε προσπαθώντας να σκεφτεί.Η Νέλη έγκυος, έγκυος στο παιδί του.Γι αυτό ήταν απόλυτα σίγουρος αλλά τα πράγματα δυσκόλευαν ακόμα πιο πολύ.Μέσα του υπήρχαν δυο στρατόπεδα και εκείνος έστεκε στη μέση.Απο τη μια οι φωτογραφίες που τον κυνηγούσαν και απο την άλλη να πεθαίνει ακόμα γι'αυτήν.Η ιδέα ενός παιδιού τον έστελνε στο παράδεισο και τα χέρια του πατέρα του πάνω της,στη κόλαση.Στη μέση βρισκόταν, τη μια να ζει και την άλλη να πεθαίνει.Και στις σκέψεις αυτές χτύπησε τα χέρια του στο γραφείο άγρια βγάζοντας μια θυμωμένη κραυγή.Σηκώθηκε και πήγε στη σχολή.Ήθελε να μιλήσει κάπου και έτσι κατέληξε στον Στηβ.Μπήκε τρελαμένος μέσα και ο ξάδερφός του πετάχτηκε απότομα ''Τι έγινε ρε?''ρώτησε βλέποντάς τον μέσα στην ένταση να μη στέκει πουθενά ''Η Νέλη...η Νέλη γαμώτο''σχεδόν μονολογούσε και έτσι ο Στηβ που δε καταλάβαινε μπήκε μπροστά του για να τον σταματήσει ''Η Νέλη τι?''είπε ζητώντας εξηγήσεις και ο Έρικ στήριξε τα χέρια στους ώμους του Στηβ ρίχνοντας το κεφάλι κάτω ''Είναι...είναι έγκυος ρε φίλε.Είναι έγκυος''απάντησε ήρεμα με μια τρυφερότητα και ένα τόνο παραπονιάρικο.Ο ξάδερφός του χαμογέλασε πλατυά.Έκλεισε το λαιμό του Έρικ στις παλάμες του και κοιτάχτηκαν ''Τώρα τρέχα μαλάκα.Τρέχα''του πέταξε θέλοντας να τον πειράξει και γέλασαν παρέα σκεπτόμενοι εκείνο το παιδί.Έκατσαν για λίγο μαζί και στη κουβέντα ήρθε ο μικρός που η Λιάνα είχε παρουσιάσει.Ο Έρικ άρχισε να νιώθει τύψεις και έπρεπε να ξεκαθαρίσει και εκείνο το τοπίο.Το παιδί δεν έφταιγε σε τίποτα και η αδιαφορία που είχε δείξει ο Έρικ δε του άξιζε.