ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Αν μπορούσε να με ρωτήσει κάποιος τι τέλος θα ήθελα να έχει η ιστορία μου,θα απαντούσα κανένα.Κανένα τέλος δεν αξίζει να δώσεις σε μια ιστορία αγάπης.Να κρατάει για πάντα θα έπρεπε,να μη σταματά πουθενά,αυτό θα επιθυμούσα,αυτό θα λαχταρούσα.Σα τον ήλιο να μη σβήσει,σα τη γη να μη σταματήσει,σα την αγάπη να μη τελειώσει!

Αυτό το για πάντα που συχνά λέμε και ας ξέρουμε πως είναι ένα ψέμα.Να έκλεινα μικρά κομμάτια απ'όλους μας μέσα στους ήρωές μου και ο κάθενας μας να ανακάλυπτε σ'αυτά τον εαυτό του.Να γέλαγε μαζί τους,να έκλαιγε,να θύμωνε,να ένιωθε και πάντα σ'αυτούς να γύρναγε.Πάντα!

Μια ιστορία δίχως τέλος μένει ζωντανή,μπορείς να τρέχεις πίσω της και να θυμάσαι,να διαβάζεις ξανά και έπειτα να συνεχίζεις να προχωράς μαζί της,να εξελίσεσαι,να ζεις.Να κάνεις τις λέξεις της εικόνες,να βλέπεις τους ήρωες αλλιώς όσο μεγαλώνεις.Να αλλάζεις γνώμη,να μαθαίνεις,να εκπλήσεσαι και για πάντα να αγαπάς.

Μια ατελείωτη ιστορία με τον Έρικ να μη τα παρατάει ποτέ,να συγχωρεί και πολεμά.Με τον Στηβ να βλέπει το φως που όλοι έχουμε και ας ζήσαμε για λίγο στο σκοτάδι.Με τη Νάντια να προσπερνάει το παρελθόν που τη πόνεσε και να απλώνει το χέρι στο μέλλον.Με την Άννα γλυκά να σε κοιτάει και να νοιάζεται αληθινά.Και με τη Νέλη,με τη Νέλη να χορεύει την ίδια τη ζωή κρατώντας τη κόρη της απο το χέρι.Να σε προκαλεί να κλείσεις τα μάτια σε όλες τις στιγμές σου και να φτιάξεις τη δική σου μουσική.

Γιατί ο χορός της ζωής για τον καθένα μας είναι διαφορετικός.Μπορεί κάποιες φορές να κάνουμε τα ίδια βήματα αλλά αλλιώς ξεκινάμε και αλλιώς τελειώνουμε.Ένας χορός μοναδικός,με δικό του ρυθμό,ένταση,ανάσες,ψυχή και αγάπη.Είναι έκφραση,είναι χιλιάδες συναισθήματα δοσμένα με τον πιο υπέροχο τρόπο.Άλλες φορές βλέπεις μέσα του μια μάχη, δίχως όμως να πληγώνεται κανείς και άλλες πάλι βλέπεις τον έρωτα που σε μαγεύει.

Όπως και να νιώθεις, χόρεψε.Άσε το σώμα σου να μιλήσει για σένα, έχει τόσα περισσότερα να πει που με λόγια δε θα καταφέρεις ποτέ να εκφράσεις.Διάλεξε το παρτενέρ σου και παρέσυρέ τον στα βήματα αγάπης και μόνο το χέρι να του κρατάς,είναι αρκετό.

Σαν εκείνη που στάθηκε σε μια θεατρική σκηνή και χόρεψε,χόρεψε για όλους, φορώντας λευκά.Το χρώμα το καθάριο,το χρώμα της ψυχής.Κάθε κίνηση μια λέξη,κάθε στροφή ένα συναίσθημα και αυτή ολόκληρη η ζωή.Στο τέλος η μικρή της, εμφανίστηκε και ακολούθησε τα βήματα της μαμά της.Ακόμα και ένα τόσο δα μικρό πλάσμα είναι ικανό να χορέψει στο ρυθμό της ζωής.Ακόμα και ένα τόσο μικρό και αγνό πλασματάκι.

Και όλοι σηκώθηκα και όλοι τις θαύμασαν.Μα μέσα στο πλήθος κάποιοι ξεχώρισαν,κάποιοι ένωναν τα χέρια και δάκρυζαν.Ο Έρικ,η Άννα,ο Στηβ,η Νάντια,ο Κλάιν και η Έρικα.Τα μάτια τους σαν άστρα φώτιζαν και οι καρδιές έπαιζαν το χορό,χτυπούσαν στο όνομα της αγάπη.

Ο πατέρας της, εκείνη τη μουσική την έγραψε,την έκανε ιστορία,την ιστορία της κόρης του,της Νέλης.Και ποτέ δε τη τελείωσε, γιατί κανείς δε θέλει το παιδί του να έχει τέλος, ακόμα και ευτυχισμένο να είναι αυτό.Στη τελευταία σελίδα έγραψε αυτό που ο Έρικ της είχε χαράξει.

–Χορεύοντας οτι έχω κρυμμένο στη ψυχή μου.Χορεύοντας μαζί σου- ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ!

Έτσι και εγώ αυτή την ιστορία θα την αφήσω να χορεύει,δίχως κανένα τέλος.Γιατί ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ το κορμί μένει ζωντανό,γιατί ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ οι αισθήσεις μένουν ξύπνιες,γιατί ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ η δύναμη μεγαλώνει,γιατί ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ γελάς και κλαις,μαλώνεις και ερωτεύεσαι,γιατί ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ μπορείς και να αγαπάς.Απλά ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ!