ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΤΟΣΟ ΘΥΜΩΜΕΝΟΣ

Ο Έρικ την έριξε γρήγορα στο κρεβάτι και την εγκλώβισε με το σώμα του.''Άφησέ με''φώναζε και κούναγε απεγνωσμένα το κορμί της όπως μπορούσε.''Αυτό δε πρόκειται να γίνει'' της δήλωσε και με τα δυο χέρια του, δυνατά άνοιξε το πουκάμισό της.Τα κουμπιά πετάχτηκαν σα μικρές χάντρες τριγύρω και η Νέλη συνέχιζε τις απέλπιδες προσπάθειες να ξεφύγει. ''ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ.ΜΗ Μ'ΑΓΓΙΖΕΙΣ''ούρλιαζε και ο Έρικ έκλεισε στο ένα του χέρι τους καρπούς της.Τους κράτησε γερά πάνω απο το κεφάλι και το στόμα του γευόταν το λαιμό της.Τα πόδια της χτυπιόντουσαν απο κάτω του και σε κάθε φιλί του η Νέλη κουνιόταν και πιο πολύ ''ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ...ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΗ...ΕΙΜΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΝΑ ΣΕ ΧΩΡΙΣΩ''του πέταξε κραυγάζοντας.

Εκείνος τη κοίταξε στα μάτια ''Τι να κάνεις?''ρώτησε θέλοντας να επιβεβαιώσει πως είχε ακούσει σωστά ''Να σε χωρίσω''του επανέλλαβε σε πιο ήπιο τόνο.''Τόσο εύκολα θα με έδιωχνες Νέλη?''αναρωτήθηκε και εκείνη είπε λαχανιασμένη ''θα έπρεπε να πας μαζί της για να το κάνω?''τα λόγια της τον ενοχλούσαν αλλά παρέμενε στη θέση του.Σκεφτόταν,αμέσως ξεκίνησε να αναλογίζεται αυτά που άκουγε και αργά σηκώθηκε απο πάνω της.Στάθηκε όρθιος παραπέρα με τα χέρια στις τσέπες.Εκείνη σκεπάστηκε και έμεινε καθιστή στο κρεβάτι ''Πες μου τι είδες?Πες μου τι ένιωσες,τι κατάλαβες''της είπε και η ατμόσφαιρα άλλαξε,ένα πέπλο σοβαρότητας και λύπης τους τύλιξε.

''Όλη μέρα αδιαφορούσες,ήσουν προκλητικός μαζί της.Της έδωσες δικαιώματα και έπαιζες ένα παιχνίδι εις βάρος μου που δε καταλαβαίνω''απάντησε με σιγουριά.''Εκείνο το φιλί εσύ το προκάλεσες''είπε στο τέλος και τον είδε να σκύβει το κεφάλι.''Ξέρω πως είσαι ακόμα πληγωμένος αλλά δε γίνεται να με τιμωρείς έτσι.Δε το ανέχομαι!''η Νέλη έβγαζε απο μέσα της ότι φύλαγε,οτι τη βάραινε.Ο Έρικ πήρε μια βαθυά ανάσα ''Τι θα ήθελες να γίνει?Πως θα ήθελες να είμαι?''τη ρώτησε αμέσως χωρίς να τη κοιτάξει.''Όταν αποφασίζεις να συγχωρέσεις κάποιον και να μείνεις μαζί του δε ψάχνεις ευκαιρία για να τον πληγώσεις''απάντησε.Ο Έρικ περπάτησε λιγάκι πιο μακρυά με γυρισμένη πλάτη ''Δε με ρώτησες ποτέ πως ένιωσα εγώ τότε.Θύμωσες όταν φάνηκα απόμακρος και φωνάζοντας έτρεξες να φύγεις.Γιατί νομίζεις πως εγώ μπορώ να αντέχω περισσότερα απο σένα ή να ξεχνάω ευκολότερα?''της μιλούσε και νόμιζες πως πιο πολύ τα έλεγε στον αέρα,στον εαυτό του, παρά σε εκείνη.

Η Νέλη σηκώθηκε στα γόνατά της και έτσι προχώρησε στην άκρη του κρεβατιού ''Δε πιστεύω πως αντέχεις περισσότερα και δε σε ρώτησα πως νιώθεις γιατί νόμιζα πως μου το έδειχνες.Φαινόταν ο θυμός και η σκληρότητα αλλά ήξερα το λάθος μου και απλά θα προσπαθούσα να σε κάνω να αλλάξεις γνώμη.Ως εκεί όμως.Αν ξέρω, πως για να νιώσεις καλύτερα θα πρέπει να με πονάς, τότε δε μπορώ να το αντέξω.Δε μπορώ γιατι σ'αγαπάω και η εικόνα σου με άλλη, με σκοτώνει''σε εκείνο το δωμάτιο οι καρδιές άνοιγαν,τα συναισθήματα ξεχύνονταν.

 ''Δε σου έδειξα ούτε λίγο απ'όσα αισθάνθηκα όταν κατάλαβα οτι με κοιτούσες στα μάτια λέγοντας ψέμματα.Δεν άφησα στο ελάχιστο να φανεί πόσο κομμάτια έγινα όταν σε είδα να χορεύεις σε εκείνο το μαγαζί σχεδόν γυμνή.Ξέρεις γιατί?''ρώτησε στρέφοντας το πρόσωπο πάνω απο τον ώμο του αλλά δε πήρε απάντηση ''Γιατί η αγάπη μου Νέλη είναι πιο δύνατή απ'όλα αυτά.Δε σε χώρησα γιατί ήξερα πως μετά απο λίγο καιρό θα φάνταζαν αστείοι λόγοι μακρυά σου.Η αλήθεια είναι οτι η άφιξη της Λίλης μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω,απλά να παίξω για να νιώσω τη ζήλεια σου.Αυτή που σπάνια δείχνεις.Λάθος μου,το παιχνίδι ξέφυγε απο τον έλεγχό μου.Δε επιθυμούσα εκείνα τα αγγίγματα ούτε και το φιλί''προσπαθούσε να εξηγήσει και να απολογηθεί για αυτό που προκάλεσε.

Η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα γέμιζε τη Νέλη με χιλιάδες συναισθήματα,σκεφτόταν τα λόγια του,τα λάθη της και τα δικά του.Αν γύριζε το χρόνο πίσω όλα θα τα έκανε αλλιώς,απο εκείνη είχε ξεκινήσει όλο αυτό,απο το δικό της ψέμμα.Και ο Έρικ απο την άλλη, άρχισε να αμφιβάλει για τον εαυτό του.''Το εννοούσες αυτό που είπες πριν?Οτι σκέφτηκες να με χωρίσεις?''τη ρώτησε μετά απο πολλά λεπτά σιωπής.Η Νέλη άφησε τα δάκρυά που την έπνιγαν να κυλήσουν ''Με πλήγωσες''είπε με τρεμουλιαστή φωνή ''Με έκανες να νιώσω περιττή να σκεφτώ πως εκείνη...εκείνη τη θες στ'αλήθεια.Τα χέρια σου πάνω της και μετά...''έκρυψε το πρόσωπό της και γρήγορα τον ένιωσε να την αγγίζει.Έβγαλε δειλά τις παλάμες της και τον κοίταξε.Εκείνος παραμέρισε μερικές τούφες απο τα μαλλιά της,σκούπησε τα δάκρυα τρυφερά και έβαλε τα χείλη του στα δικά της,ίσα που ακουμπούσαν ''Συγνώμη,συγνώμη μωρό μου''ψιθύρησε και τα χείλη τώρα φιλούσαν τα κλαμένα βλέφαρά της ''συγνώμη μάτια μου,συγνώμη καρδιά μου''έλεγε ξανά και ξανά.Πέρασε τα χέρια του κάτω απο το σώμα της και τη πήρε στην αγκαλιά του.Η Νέλη έκλαψε χωμένη στο λαιμό του και εκείνος ένιωσε το πόνο που της είχε προκαλέσει.Ήταν τόσο θυμωμένος με τον εαυτό του,τόσο θυμωμένος!Και αμέσως σκέφτηκε πως εκείνα τα χαστούκια τα άξιζε,τα άξιζε πραγματικά!