ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

Η ΕΞΟΔΟΣ

Ο Έρικ πήρε το κινητό της ήρεμα και το έφερα μπροστά στα μάτια του.Διάβαζε εκείνο το μήνυμα που η Νέλη είχε λάβει,εκείνο που τους έφερε σε τέτοιο σημείο.Αργούσε και εκείνη αναρωτιόταν,δυο γραμμές όλες κιόλας και αυτός είχε τα μάτια του ακόμα καρφωμένα στην οθόνη.Έτριβε τα χέρια μεταξύ τους και έπειτα στο παντελόνι της.Τον είδε να το κλείνει και να το ακουμπάει δίπλα του.Της γύρισε τη πλάτη και ελαφρά έγυρε ακουμπώντας πάνω στο γραφείο του.Ο Έρικ διαβάζοντας το μήνυμα, κατάλαβε οτι η Νέλη προτίμησε να του πει η ίδια για το παρελθόν παρά να αφήσει τους άλλους να το χρησιμοποιήσουν εναντίον τους.Μέσα του σεβάστηκε και εκτίμησε τη κίνηση της αμέσως.''Γιατί ήθελες να μου το κρύψεις?''τη ρώτησε χωρίς περικοπές και δισταγμούς.Δεν ήταν τέτοιος άντρας άλλωστε.

Εκείνη ακόμα στην ίδια θέση ''γιατί...γιατί εκείνος είναι ο πατέρας σου και γω...''προσπάθησε να πει και τη διέκοψε η φωνή του ''και εσύ?''τη προκάλεσε και έστριψε πρώτα το κεφάλι πάνω απο τον ώμο του και στη συνέχεια γύρισε ξανά σε εκείνη ''δεν ήθελα να γίνει κάτι εξαιτίας μου...είναι...είναι οικογένειά σου και γω...''ακόμα μερικές λέξεις μα εκείνος επέμενε ''και εσυ?''ρώτησε ξανά ''εγώ απλά μια γυναίκα που δε της αρέσει ούτε να σε δει να τσακώνεσαι με το πατέρα σου,ούτε και να σε χάσει.''απάντησε και αφού τη κοίταξε για λίγο έπειτα ζήτησε ''έλα εδώ''.Παρέμενε σοβαρός αλλά η Νέλη δίχως να σκεφτεί άρχισε να τον πλησιάζει.Όταν του έδειχνε υποταγή,τον τρέλαινε,τον αναστάτωνε.Έφτασε μπροστά του και προτίμησε να έχει τα μάτια της στο λαιμό του,τα χέρια κολλημένα στο σώμα και παρακαλούσε να την αγγίξει.Το άρωμά του ήταν η πρώτη αίσθηση που είχε απο εκείνον μετά απο τόσες μέρες.

''Δε πρόκειται να με χάσεις''της δήλωσε με τέτοια σιγουριά που ανατρίχιασε.Η φωνή του είχε τόση ένταση όση χρειαζόταν τα λόγια να φτάσουν μέχρι τα αφτιά της.''ξέρεις τι μου έκανες?...με πέθανες...τρελάθηκα...θύμωσα...ζήλεψα.'Επρεπε να μείνω μόνος για να καταλαγιάσει αυτός ο θυμός.''τον άκουγε με προσοχή και τα μάτια έμεναν στο ίδιο σημείο ''Σ'αγαπάω και το εννοώ,δεν έχω νιώσει έτσι ξανά και δε υπάρχει περίπτωση αυτό να το χαρίσω σε κανέναν.Όμως μη προσπαθήσεις ποτέ να μου κρύψεις κάτι,σιχαίνομαι τα ψέμματα και τα μυστικά.Οτι συμβαίνει, μαζί θα το ζούμε και θα το προσπερνάμε.Και ας είναι το χειρότερο.Το μήνυμα αυτό όμως,θα το λύσω μόνος μου.Έγινα κατανοητός?''ρώτησε στο τέλος και η Νέλη απλά κούνησε το κεφάλι της ''Το βράδυ θα βγούμε''είπε αμέσως μετά και την έκανε απότομα να τον κοιτάξει.Η καρδιά της χτυπούσε σα τρελή και ήθελε να πέσει στην αγκαλιά του, αλλά συγκρατήθηκε.Σήκωσε απλά το χέρι της και τον άγγιξε στο στήθος.Τα μάτια έκλεισαν και ένιωσε αυτή την επαφή.Το έσυρε αργά μέχρι το λαιμό του και έπειτα στο μάγουλο και τα μαλλιά.Κόλλησε το πρόσωπό της δίπλα στο δικό του ''μου έλειψες.Μου έλειψες πολύ''του ψιθύρησε και ένιωσε τη παλάμη του στη μέση της ''Τότε απόψε θα περιμένω να μου το δείξεις''απάντησε και τη φίλησε.Ήταν αργός,σα να ήθελε με τα χείλη του να αισθανθεί τα δικά της απ'άκρη σε άκρη.Έβγαλε τη γλώσσα του απαλά και εκείνη τον συνάντησε με τη δικιά της.Τα δαχτυλά πίεζαν το σώμα του, δείχνοντάς του πόσο τον ήθελε.Στο τέλος τη δάγκωσε ελαφρά στο κάτω χείλος και την άφησε.Η Νέλη έκανε μερικά βήματα πιο πίσω και έστριψε για να φύγει.Πριν βγει απο το γραφείο τον άκουσε να της λέει ''στις 8 να είσαι έτοιμη''.