ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

Νέλη...πάχυνες!

Ακόμα ένας βασανιστηκός μήνας πέρασε και η απόσταση μεταξύ τους αντί να βοηθήσει στις πληγές,εκείνες συνέχιζαν να αιμοραγούν αταμάτητα.Ο Έρικ πήγαινε σπάνια στο γραφείο και τα βράδυα τριγυρνούσε στα μπαρ πίνοντας.Πάλευε να προχωρήσει παρακάτω,έτσι νόμιζε τουλάχιστον μα όσο δε τα κατάφερνε τόσο κατέρρεε.Διάφορες γυναίκες τον πλησίαζαν και αυτός χωρίς να χάσει χρόνο, χάριζε τα φιλιά του αλλά κανένα δεν ήταν σα το δικό της,κανένα.Με κάποιες απ'αυτές βρέθηκε και στο κρεβάτι μα λίγο πριν τη πράξη πάντα πεταγόταν όρθιος και τις έδιωχνε.Το άγγιγμά τους τον ενοχλούσε,τα χέρια τους πάνω του τον πονούσαν.Κατέλληγε στο σπίτι ξημερώματα και πέταγε το σώμα του όπου έβρισκε για ώρες.Στο πατρικό του δε ξαναπήγε και η μητέρα του τον καλούσε κάθε μέρα παρακαλώντας τον να τη συναντήσει ''Μου λείπεις παιδί μου.Τι σου συμβαίνει?''του έλεγε και εκείνος απότομα απαντούσε ''παράτα με ρε μάνα'' κλείνοντας το τηλέφωνο αμέσως.Με τον πατέρα του δε είχαν μιλήσει απο τότε και όταν ήξερε πως εκείνος θα πάει στον εκδοτικό οίκο, ο Έρικ έφευγε,εξαφανιζόταν.Δεν άντεχε ούτε να τον δει ούτε να τον ακούσει,πάντα σκεφτόταν αυτή τη συνάντηση και πάντα η σκέψη κατέληγε να βλέπει τον εαυτό του να χτυπάει τον πατέρα του αλλύπητα.Ο Στηβ προσπάθησε πολλές φορές να του μιλήσει μα πάντα χώριζαν τσακωμένοι.Λέξη δεν έλεγε,κουβέντα δε του έπαιρναν και έμεναν απλοί θεατές στη καταστροφή του.Γιατί αυτό έκανε,κατάστρεφε τον εαυτό του και μαζί έπαιρνε και την εταιρία.Ο πατέρας του ανήμπορος πια να επέμβει κατάλαβε πως το σχέδιο του είχε φέρει αντίθετα αποτελέσματα απο εκείνα που υπολόγιζε.Η οικονομική κατάσταση της εταιρίας πήγαινε όλο και χειρότερα με τον Έρικ να αδιαφορεί για τα πάντα.Δεν ασχολιόταν ούτε με το παιδί και τη Λιάνα την είχε τελείως ξεχασμένη.Μια μέρα βρέθηκε έξω απο τη πόρτα του και εκείνος εξαγριωμένος την έδιωξε ''Μη ξαναπατήσεις εδώ.Τ'ΑΚΟΥΣ?''της φώναξε και έκλεισε τη πόρτα με δύναμη.Η Άννα πάντα έκλαιγε όταν τον έβλεπε και ήταν η μόνη που του ράγιζε τη καρδιά.Την αγκάλιαζε τρυφερά ''Μην ανησυχείς''έλεγε και το κλάμα της δυνάμωνε ''Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου?Με τρομάζεις''απαντούσε και ο Έρικ την έσφιγγε.Τι να της πει,πως να της μιλήσει και πάντα έμενε μόνος με όλα εκείνα που είχε μέσα του να τον βαραίνουν και να τον βυθίζουν στη θλίψη.Υπήρχαν μέρες που θύμωνε με τον εαυτό του και άλλες πάλι έπαιρνε ένα μπουκάλι αλκοόλ και καθόταν στο πάτωμα μέχρι να το αδειάσει,γελώντας και κλαίγοντας μαζί.