ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΛΙΩΜΑ

Δε γύρισε σε εκείνη,δε γύρισε ούτε σπίτι του.Έμεινε να περπατάει στους δρόμους με ένα μπουκάλι βότκα στο χέρι.Ακόμα και ανάμεσα στο πλήθος, εκείνος ένιωθε μόνος,πέρναγε δίπλα απο τους ανθρώπους σα να ήταν αόρατοι.Άνοιγε το μπουκάλι και το έγερνε στο στόμα αφήνοντας το δυνατό υγρό να κάψει τα σωθηκά του.Πάλευε για να σκεφτεί μα το μυαλό είχε άρνηση,αντιστεκόταν με μανία και έτσι συνέχιζε να βαδίζει με προορισμό το πουθενά.Την έβλεπε μπροστά του,σε κάθε γωνία,σε κάθε πινακίδα η Νέλη ήταν εκεί για να τον σκοτώνει αργά,βασανιστηκά μα εκείνος δε σταματούσε τη διαδρομή χωρίς τέρμα.Η ώρα πέρασε,οι δρόμοι άδειασαν αλλά ο Έρικ παρέα με την ησυχία της νύχτας και το αλκοόλ,βάδιζε.Στον ίδιο πάντα ρυθμό,με την ίδια πάντα ένταση,βάδιζε.Έβαζε το μπουκάλι στο στόμα και κοιτώντας τα άστρα έπινε και εκεί την είδε ξανά.Ανάμεσα στ'άστρα το πρόσωπό της και κοντοστάθηκε με το κεφάλι ψηλά.Άρχισε να γελάει,το γέλιο δυνάμωνε και τα μάτια ακόμα στ'άστρα μέχρι που η ζάλη τον έκανε να ρίξει το κορμί μπροστά.-Πόσο μαλάκας είσαι-είπε στον εαυτό του και γελούσε.-Δε μιλάς ε?Τι να πεις?Οτι μια χορευτριούλα σε πήδηξε?- έβριζε και γέλαγε,σα μικρό παιδί γέλαγε.-Καλά να πάθεις ηλίθιε.Εσύ φταις!-συνέχιζε αμίληκτα τις κατηγορίες του.Ακόμα μια γουλιά και προσπάθησε να περπατήσει.Το αλκοόλ είχε κάνει τη δουλειά του και εκείνος παραπατούσε μα ακόμα γέλαγε. –Αγάπη και μαλακίες.Έρωτας?Ποιος έρωτας?ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΕΡΩΤΑ ΜΙΛΑΝΕ ΟΛΟΙ?-ούρλιαξε μα έπειτα ξαναγέλασε με την ίδια τη φωνή του. Το ποτό άδειασε και εκείνος το κοίταξε,το πρόσωπο σοβάρεψε στην όψη του γυαλιού και έτσι ξαφνικά έσπασε την άκρη του χτυπώντας το σε μια κολώνα.Απότομα, το κομμάτι που έμεινε στο χέρι,βρέθηκε στο λαιμό του.Το κράταγε εκεί,το πίεζε και οι κοφτερές μύτες έσκιζαν το δέρμα.Έκλεισε τα μάτια και ένιωσε τις σταγόνες απο το αίμα να κυλούν –γιατί μάτια μου?γιατί με σκότωσες έτσι?-είπε με μια φωνή γεμάτη θλίψη,πίκρα,πόνο και πίεσε λίγο ακόμα.Μια κραυγή ακούστηκε στο κόσμο,μια σπαρακτική κραυγή,η δική του, που μετά απο ώρες απραγίας την άφησε να βγει.Και εκείνη μην αντέχοντας εγκλωβισμένη μέσα του,ξεχύθηκε στον αέρα που σαν οδηγός τη πέταξε παντού.Είνε αρκετή όμως μια κραυγή?Είναι αρκετή για να σου διώξει την απελπισία?

Η Νέλη δε τον έβρισκε πουθενά και η ανησυχία της είχε φτάσει στα ύψη.Δε μπορούσε να κοιμηθεί και περπατούσε σα τρελή μέσα στο σπίτι.Κρατούσε το κινητό και τον καλούσε κάθε πέντε λεπτά και έπειτα μέσα στην απόγνωση της πήρε τον Στηβ.Μόλις τον άκουσε να της απαντάει έβαλε τα κλάματα ''Νέλη?Τι έπαθες?''τη ρώτησε εκείνος απότομα ''Δεν...δεν βρίσκω τον Έρικ πουθενά...θα τρελαθώ''του είπε εκείνη ανάμεσα στο κλάμα ''Τι εννοείς?Δεν ήρθε απο εσένα?''αναρωτήθηκε αυτός και όταν του αρνήθηκε έκλεισε το τηλέφωνό του αφήνοντάς τη να κλαίει μόνη μέσα στο φόβο.Δε στεκόταν πουθενά και δεν έκλεισε μάτι.Κάλεσε ξανά τον Στηβ μα το τηλέφωνο ήταν απενεργοποιημένο και ένιωσε θυμό. Και έπειτα έτσι απρόσμενα το κακό όνειρο ήρθε στο μυαλό να τη κάνει ακόμα χειρότερα.

Ο Στηβ μετά τη κλήση της Νέλης βγήκε έξω ψάχνοντας στα γνωστά μέρη σε μια προσπάθεια να τον βρει.Δοκίμασε και εκείνος να τον καλέσει στο κινητό αλλά δε τα κατάφερε.Οδηγούσε αργά και έριχνε τα μάτια δεξιά και αριστερά σα τρελός.Χτυπούσε το τιμόνι και έλεγε –που είσαι ρε μαλάκα?Που είσαι γαμώτο-συνέχιζε τη πορεία του και παραμιλούσε –μόλις σε βρω, την έβαψες- και ένα ρίγος τον διαπέρασε,το δέρμα ανατρίχιασε και στο μυαλό τρύπωσαν κακές σκέψεις.

Μετά απο ώρες αποφάσισε να πάει απο τη σχολή του και στρίβοντας για το στενό που ήταν η είσοδος τα φώτα έπεσαν στο πλατύσκαλο.Ο Έρικ είχε πετάξει τον εαυτό του εκεί,σχεδόν αναίσθητος.Ο Στηβ πήδηξε απο το αμάξι και σύρθηκε δίπλα του τρελαμένος.Το αίμα στο λαιμό του τον πάγωσε,έχασε το μυαλό του και άρχισε να τον χτυπάει στο πρόσωπο ''άνοιξε τα μάτια σου'' είπε και του σήκωσε τη πλάτη ακουμπώντας τον πάνω του.Τραγικές φιγούρες στην άκρη ενός σκαλιού.''Ξύπνα γαμώτο,τι έκανες?''έλεγε νευριασμένος ''ΑΝΟΙΞΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ''φώναξε στο τέλος και τον ένιωσε να κουνιέται.Έκλεισε το πρόσωπο του Έρικ στις παλάμες του ''Κοίτα με,κοίτα με ρε μαλάκα.Μη μου το κάνεις αυτό!''και έτσι το γκρι χρώμα τους άρχισε να φαίνεται και η καρδιά του Στηβ επέστρεψε στο στήθος να χτυπά ξανά.Τον κουβάλησε μέχρι μέσα και τον άφησε σε έναν καναπέ.Μύριζε τόσο αλκοόλ που το πρώτο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να του φτιάξει έναν καφέ.''Πιες''του είπε αυστηρά και ο Έρικ το κατέβασε μονομιάς.Ο Στηβ τράβηξε μια καρέκλα και έκατσε μπροστά του ''Τι έγινε?Που σκατά ήσουν? η Νέλη έχει πεθάνει''του δήλωσε και τα μάτια άστραψαν ''Όπου γουστάρω ήμουν''απάντησε με ύφος και έκανε το ξάδερφό του να τον κοιτάξει σοκαρισμένος ''Τι έγινε?Τι έπαθε ο λαιμός σου?''ρώτησε αμέσως μετά και τον είδε να απλώνεται με στυλ στον καναπέ ''Έμπλεξα.Μια γκόμενα ήταν λίγο πιο άγρια και μου άφησε σουβενίρ να τη θυμάμαι''απάντησε.Τα μάτια του Στηβ μίκρυναν,κάτι δε του άρεσε,κάτι δε πήγαινε σίγουρα καλά.Τον άφησε να αποκοιμηθεί στο καναπέ και έμεινε μαζί του όλη νύχτα.Κάποια στιγμή βγήκε κρυφά έξω και πήρε τη Νέλη.Δε της είπε και πολλά παρα μόνο πως ο Έρικ είχε βγει με κάποιους απο τη δουλειά και δεν είχε μπαταρία.Η εξήγησή του όμως δε την έπεισε και κλείνοντας το τηλέφωνο ένιωσε έναν παγωμένο αέρα.Ο Στηβ δε της είχε πει την αλήθεια,ήταν σίγουρη αλλά δε καταλάβαινε το λόγο. Εκείνο το βράδυ ήταν το χειρότερο όλων!Έτσι νόμιζαν!