ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ

Σε όλο το δρόμο, τη Νέλη τη γαργάλαγε επίμονα εκείνο το αίσθημα της ζήλειας.Είχε μαζευτεί στην άκρη του καθίσματος και ενώ ήθελε να του φωνάξει και να ζητήσει εξηγήσεις,έθαβε την επιθυμία της, βασανίζοντας τον εαυτό της.Μόλις έφτασαν, σχεδόν πετάχτηκε απο το αμάξι και χτύπησε τη πόρτα φεύγοντας με γοργό βήμα.Ο Έρικ είπε στον αέρα κουνώντας το κεφάλι ''Καλάααα''.Κλείδωσε το αμάξι και μέχρι να μπει μέσα είχε ήδη βγάλει τη ζώνη απο το παντελόνι του.Χωρίς να χάσει χρόνο την τράβηξε και της έδεσε τους καρπούς.Εκείνη σάστισε,κοιτούσε τα χέρια της και δεν ήξερε πως να αντιδράσει,ούτε τι ένιωθε δε καταλάβαινε.Δε μπορούσε να ξεχωρίσει τα συναισθήματα.''Τι κάνεις?''τον ρώτησε ξεψυχισμένα.Εκείνος έσφιξε τη ζώνη στους καρπούς της  ''Αυτά τα έχουμε πει''απάντησε και άπότομα τη γύρισε με το πρόσωπο στο τοίχο.Της σήκωσε τα χέρια και τα έδεσε σε μια σιδερένια βάση ενός φωτιστικού.Η Νέλη ένιωθε ανησυχία αλλά και έκσταση,εκείνος ο άντρας μπορούσε εύκολα να τη κάνει θύμα του, με έναν τρόπο που της πρόσφερε απόλαυση και ερωτισμό.Μέσα του υπήρχαν όλα,η προστασία,η τρυφερότητα,η απόλυτη σιγουριά και μια αγριάδα που δε συναντούσες συχνά.Στη ζωή της, δε την είχε κάνει να αισθανθεί κανείς τόσο γυναίκα, όσο αυτός.Ήταν το θυλικό και εκείνος ένα αρσενικό που ήξερε το τρόπο να παίρνει αυτό που επιθυμούσε.Και τη συγκεκριμένη στιγμή,αυτό ήταν η Νέλη.

Αργά ανασήκωσε το φόρεμά της απο τη μια πλευρά, ανοίγοντας το σκίσιμο που υπήρχε.Το γυμνό κορμί της τον ζάλιζε.''Άνοιξε τα πόδια σου μωρό μου''της ζήτησε και εκείνη το έκανε σιγά,όπως ταίριαζε στη στιγμή ''Μη στέκεσαι ίσια Νέλη.Σπάσε τη μέση σου για μένα''της έδινε οδηγίες και το σώμα της λύγισε.Τώρα βρισκόταν μπροστά του έτοιμη για κείνον.Η καρδιά του πάλευε να το σκάσει,θα μπορούσε να πάρει μια καρέκλα και να τη κοιτάει ώρες.Ακόμα και αν δε την άγγιζε ήταν ικανή να τον φτάσει στη κορύφωση, η εικόνα της και μόνο.Έκλεισε με τα χέρια του τη μέση της,κατάπιε δύσκολα και η ανάσα του ήταν ήδη βασανιστηκά ταραγμένη.Χάιδεψε τη πλάτη της και έπειτα τα δάχτυλα πέρασαν μπροστά μέσα απο το στενό ύφασμα.Άγγιζε τη κοιλιά και ανέβηκε μέχρι το στήθος της.Το κεφάλι της έπεσε προς τα πίσω καθώς το παγωμένο χέρι του, έκανε το δέρμα να ανατριχιάσει και την επιθυμία να μεγαλώσει.Ο Έρικ επέστρεψε στη μέση της και δυνατά μπήκε μέσα της.Ένας ηδονικός ήχος ξέφυγε απο τα χείλη της αφού δεν ήταν προετοιμασμένη.Αυτός έβγαινε αργά και έπειτα απότομα γλύστραγε πάλι μέσα της.Η Νέλη παραδινόταν,το κεφάλι πότε έπεφτε ανάμεσα στα δεμένα χέρια και πότε ακούμπαγε στο μπράτσο της, δαγκώνοντάς το.Ο Έρικ τη παρατηρούσε και συνέχισε μια αργά και μια άγρια.Μόλις έγινε πιο γρήγορος, την ένιωσε περισσότερο υγρή απο ποτέ και αυτό τον έκανε να χάνει το μυαλό του.Με το ένα χέρι της άρπαξε τα μαλλιά και στρίμωξε το κορμί της στο τοίχο δίχως να βγει απο μέσα της.Ο ρυθμός του πιο σταθερός και τα χείλη του στο αφτί της ''σε θέλω συνέχεια''άρχισε να της ψιθυρήζει ''δε μπορώ να σε βγάλω απο το μυαλό μου''συνέχισε και ταυτόχρονα τη κατακτούσε.Τα κορμιά τους χόρευαν σαν ένα σώμα και η θερμοκρασία έπιανε κόκκινο.Η Νέλη ασυγκράτητη, είχε ξεχάσει όχι μόνο τη ζήλεια αλλά και το όνομά της.Δεμένη στο έλεός του, ένιωσε τυχερή.Τι παράλογο πράγμα ο έρωτας,ο πόθος!Και οι δυό ταξίδευαν στο δικό τους κόσμο ξεχνώντας τα όσα αντιμετώπιζαν,ξεχνώντας εμπόδια και τσακωμούς.