ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ

Ο Έρικ έκανε ένα τηλεφώνημα και έπειτα ετοιμάστηκε για να φύγει.''Θα πας στο γραφείο?''τον ρώτησε ''Όχι ακόμα.Αργότερα.Εσύ έχεις ρεπό σήμερα''της πέταξε στο τέλος κάνοντας την να αντιδράσει αμέσως ''Αυτό να το ξεχάσεις!Δε θέλω χάρες επειδή...''απάντησε υποννοώντας πως δε θα εκμεταλλευόταν τα προνόμια της σχέσης τους.''Μάλιστα!Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι λοιπόν για να μην έχουμε θέματα αργότερα!''της είπε και στάθηκε μπροστά της με τα χέρια στις τσέπες.Ήταν σοβαρός ''Σε μια σχέση υπάρχουν ρόλοι.Αυτός του άντρα και εκείνος της γυναίκας.Χωρίζονται με μια κόκκινη γραμμή.Μη περνάς τη δικιά μου Νέλη.''της εξήγησε κάτι που στη πραγματικότητα ήξερε αλλά με αυτό το τρόπο δε το καταλάβαινε ''Δηλαδή?''αναρωτήθηκε ''Δηλαδή όταν αποφασίζω κάτι θέλω να το ακούς''της απάντησε και έμενε στη θέση του.Εκείνη σούφρωσε τα χείλη της ''Εγώ ξέρω πως σε μια σχέση για τις αποφάσεις το ζευγάρι συζητάει''δήλωσε με μια σιγουριά οτι θα ξεμπέρδευε νικήτρια απο τη κουβέντα ''Φυσικά αλλά θυμάσαι τι μου είπες πριν απο λίγο?''συνέχισε εκείνος ''Αυτό να το ξεχάσεις! Έτσι δεν είπες?''επανέλλαβε τα λόγια της και την είδε να κουνάει θετικά το κεφάλι ''Αυτό δεν είναι συζήτηση αλλά τσαμπουκάς που δε θα τον δεχτώ.Φρόντισε να το θυμάσαι στο εξής.Αν θες να αλλάξεις μια απόφαση μου βρες άλλο τρόπο.Και σήμερα έχεις ρεπό.''τα λόγια του την είχαν αποστομώσει και αποφάσισε να μη το τραβήξει παραπέρα.Άλλωστε ήταν τόσο ήρεμος που ξαφνικά όσα της είπε φαίνονταν λογικά.Ο Έρικ θα έβαζε τα όρια που ήθελε και μάλιστα πολύ γρήγορα,πίστευε πως για μια σωστή σχέση τα ξεκαθαρίσματα γίνονται απο την αρχή, για να ξέρει ο καθένας που πρέπει να βαδίζει και που όχι.Ήταν το αρσενικό και αυτό δεν έπρεπε να το ξεχάσει καμιά γυναίκα ακόμα και η Νέλη που μαζί της ήταν τρελά ερωτευμένος.

Έσκυψε κοντά στο αφτί της ''Μη με παρακούσεις μωρό μου'' της είπε και αφού τη φίλησε έφυγε.Η Νέλη έμεινε άγαλμα και σκεφτόταν.Το πρόβλημα δεν ήταν αυτα που τις είπε αλλά το πως την έκανε να νιώσει.Αυτή η κυριαρχική πλευρά του,ο τρόπος που επέβαλε τη θέση του,την αναστάτωσαν,την έκαναν να τον θέλει εκείνη ακριβώς τη στιγμή.Άθελά της στο μυαλό τον σύγκρινε με τον Πολ.Εκείνος επιβαλόταν με έναν τρόπο που την είχε οδηγήσει στη φυγή, μα ο Έρικ μόλις είχε επιβληθεί κάνοντας την να θέλει να πέσει στην αγκαλιά του.Και έτσι η ίδια, μόλις γνώριζε μια πτυχή του άντρα που μέχρι τώρα δεν ήξερε,δεν είχε συναντήσει ποτέ.

Ο Έρικ πράγματι δε πήγε στο γραφείο,είχε και αυτός το τρόπο του για να ξεδίνει.Έβαζε γάντια και ξέσπαγε πάνω σε έναν σάκο.Και εκείνος απο μικρό παιδί όποτε θύμωνε τρύπωνε στη σχολή του θείου του και χτυπούσε το άψυχο αντικείμενο μέχρι να νιώσει οτι αυτό που τον βάραινε το είχε τσακίσει.Αργότερα έκανε προπονήσεις και λάμβανε μέρος σε αγώνες.Ο πατέρας του ήταν πάντα αντίθετος αφού συχνά γυρνούσε σπίτι χτυπημένος, όμως ο Έρικ ποτέ δε τον άκουσε.Είχε κερδίσει τίτλους αλλά είχε χάσει κιόλας.Η μάνα του κάθε φορά που τον έβλεπε μετά απο αγώνα,έκλαιγε.Εκείνος την αγκάλιαζε λέγοντας της ''Ηρέμησε ρε μάνα αυτά είναι επιφανειακά,περνάνε''.Μέσα απ'αυτό το άθλημα έμαθε να μένει στη ζωή ήρεμος,συγκεντρωμένος και να μη τσακώνεται.Ήξερε πως τα χέρια του ήταν δυο όπλα που δεν έπρεπε να χρησιμοποιεί εναντίον κανενός παρά μόνο μέσα στο ρινγκ.Απο τότε που ανέλαβε τον εκδοτικό οίκο το μόνο που έκανε ήταν προπονήσεις και αποχώρησε απο τους αγώνες.