ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ

Η Νέλη δε έβγαζε λέξη,τη πονούσε αλλά δεν είχε σημασία.Τον είχε ξαναδει θυμωμένο, αυτή τη φορά όμως ήταν διαφορετικός,τόσο, που μπροστά του κανείς δε θα αντιδρούσε.Ο Έρικ άνοιξε τη πίσω πόρτα του αυτοκινήτου και σχεδόν τη πέταξε στο κάθισμα κλείνοντάς τη δυνατά.Εκείνη έβαλε τα πόδια πάνω και αφού σύρθηκε στη γωνία αγκάλιασε τον εαυτό της.Έκλεινε το σακάκι και πάλευε να καλυφθεί.Το κλάμα της θα μπορούσε να λυγίσει και τον πιο σκληρό αλλά όχι εκείνον.Ο Έρικ ευχαρίστησε τους υπόλοιπους που έμειναν για λίγο ακόμα απ'έξω.Και ενώ η Νέλη ένιωθε ντροπή, όχι μόνο γιατί την έπιασε ο Έρικ αλλά γιατί την είδαν έτσι και όλοι οι άλλοι,εκείνος ήταν εξοργισμένος για τα ψέμματα που του είπε και γιατι έμπλεξε τον εαυτό της έτσι δίχως να του πει μια λέξη.Μαζί με τη ζήλεια που φούντωνε μέσα του, καθώς θυμόταν τα βλέμματα όλων εκείνων και τις κραυγές τους,μεταμορφωνόταν σε αγρίμι έτοιμο να κατασπαράξει όποιον έμπαινε στο δρόμο του.Περπατούσε έξω απο το αμάξι και ο Στηβ απλώς τον παρακολουθούσε όρθιος δίπλα στη πόρτα που ήταν η Νέλη.Κάποια στιγμή σταμάτησε και γύρισε το κεφάλι σε μια ταμπέλα που βρισκόταν κοντά.Το σώμα του απότομα βρέθηκε μπροστά της και το χέρι του με βία τη χτυπούσε ξανά και ξανά.Η μπουνιά έπεφτε με οργή και εκείνη άλλαζε σχήμα.Αν ήταν ζωντανή,τώρα θα άφηνε τη τελευταία της πνοή.Μόλις σταμάτησε, έμεινε λαχανιασμένος με το χέρι του κόκκινο απο το αίμα.Ο Στηβ τον πλησίασε και έπιασε το σβέρκο του.Κοιτάχτηκαν στα μάτια ''Πάμε''το μόνο που του είπε και οι δυό άντρες μπήκαν στο αμάξι.Η Νέλη στην ίδια ακριβώς θέση πάλευε να μην ακούγεται,πίεζε τον εαυτό της και έπνιγε το κλάμα της.Ο Έρικ στη διαδρομή της έριξε μερικές ματιές και η επιθυμία να σπάσει το αμάξι ξύπναγε μέσα του.Όταν έφτασαν έξω απο το σπίτι της τον ακουσε να λέει στο Στηβ ''Πάρτην'' και έτσι εκείνος βγήκε απο το αμάξι και άνοιξε τη πίσω πόρτα, εκεί που η Νέλη ήταν κουλουριασμένη.Έβαλε απαλά τα χέρια του κάτω απο το σώμα της και τη σήκωσε αγκαλιά ''Έλα κοριτσάκι μου'' είπε τρυφερά.Ο Έρικ είχε ήδη φτάσει στην είσοδο και ξεκλείδωνε τη πόρτα.

Ο Στηβ μόλις μπήκαν μέσα την άφησε να πατήσει κάτω και εκείνη προσπάθησε να τρέξει στη σκάλα για να ντυθεί,αυτό ήθελε μόνο.Να πετάξει αυτά που φορούσε και να καλύψει το σώμα της απ'άκρη σ'άκρη.Άγρια όμως την άρπαξε ο Έρικ απο το χέρι πριν προλάβει να πατήσει το πρώτο σκαλοπάτι και έτσι πολύ γρήγορα βρέθηκε κολλημένη πάνω του δίχως να τον κοιτάει ''να...να ντυθω θε...θέλω μόνο.Σε...σε παρακαλώ''ψέλλησε ''Αργά το σκέφτηκες''της απάντησε απότομα και τη τράβηξε μέχρι τη κουζίνα.Στάθηκε όρθια σχεδόν στο κέντρο του δωματίου και έβαλε τα χέρια γύρω της ξανά.Τα πόδια της γυμνά και τα γόνατα ελαφρά λυγισμένα να τρέμουν.Το κεφάλι σκυμένο με τα μαλλιά να κρύβουν το πρόσωπο και τα δάκρυα να στάζουν.Ο Στηβ τρελαινόταν με την εικόνα της αλλά δε τολμούσε να τη πλησιάσει καθώς ο Έρικ θα αποφάσιζε για όλα.