ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ

Ο Έρικ την ακούμπησε απαλά στο κρεβάτι και βγήκε απο μέσα της.Η Νέλη τον κοιτουσε με απορία.Εκείνος όμως χρειαζόταν χρόνο,πολύ χρόνο μαζί της,ήθελε να τη κάνει απόλυτα δικιά του.Με τον αντίχειρά του σήκωσε το πηγούνι της και ο λαιμός της ήταν πλέον στη διάθεσή του.Έβαλε το στόμα του και σέρνοντας τα χείλη μέχρι πάνω, έβγαζε τη γλώσσα του για να τη γευτεί.Το σώμα της Νέλη κουνιόταν όσο εκείνος έπαιζε αισθησιακά μαζί της.Το στόμα του ταξίδεψε παντού δίχως να αφήσει κανένα σημείο της ανέγγιχτο.Τη χάιδευε,τη φιλούσε,την κοιτούσε να αντιδρά,να γίνεται ανυπόμονη και ένιωθε τη καρδιά της να τρέμει μαζί της.Το χέρι του τρύπωσε ανάμεσα στα πόδια της και του φαινόταν απίστευτο πόσο έτοιμη ήταν για εκείνον,τόσο που και μόνο η αίσθησή της τον έκανε αγρίμι.Κράτησε τα πόδια της και αργά αποφάσισε να μπει ξανά μέσα της.Όπως ακριβώς το έκανε και εκείνη νωρίτερα.Δεν έπαιρνε τα μάτια του απο το πρόσωπό της που άλλαζε,σε κάθε είσοδό του γινόταν διαφορετικό και εκείνος το θαύμαζε.Ζωντανή εικόνα ηδονής,πάθους,έρωτα.Ο ήχος της φωνής της η απόδειξη πόσο τον ήθελε και ο Έρικ μπορεί να είχε τον έλεγχο αλλά όλα τα έκανε για εκείνη.Ο τρόπος που τη φιλούσε,που τη κατακτούσε ,που την άγγιζε, ήταν μόνο για κείνη.Δεν ήθελε αυτή τη νύχτα η Νέλη να τη ξεχάσει,μπορεί να ακολουθούσαν κιάλλες αλλά αυτή θα της θύμιζε πάντα τα όσα ένιωσε και χρειάστηκε χρόνο για να τα καταλάβει.Τα κορμιά χόρευαν και η χημεία τους ήταν εκρικτική.Ο Έρικ άρχισε να της ψυθηριζει και έγινε πιο γρήγορος.Τα λόγια του την έκαιγαν,τα χέρια της πίεζαν το δέρμα του,να το σημαδέψει ήθελε και πολλές φορές δε κρατιόταν,τα νύχια της άφηναν αχνές γραμμές που τον αναστάτωναν.Και ενώ τόση ώρα οι κινήσεις του ήταν όσο ήρεμες χρειαζόταν, ξαφνικά την άρπαξε δυνατά στο σώμα του και το αγρίμι που προσπαθούσε να φυλακίσει,ξύπνησε.Η Νέλη άνοιξε τα μάτια και τον κοιτούσε καθώς η απόλαυση της μεγάλωνε.Δεν είχε νιώσει έτσι ξανα,κανείς δεν έκανε έρωτα μαζί της με τέτοιο τρόπο και όσο της έδειχνε ποιος πραγματικά είχε τον έλεγχο, τόσο εκείνη ένιωθε μια περίεργη ανατριχίλα να παλεύει να βγει απο το σώμα της.Και όταν βγήκε, η Νέλη απότομα γατζώθηκε πάνω του και το κορμί μαζί με τη φωνή, έγιναν ανεξέλεγκτα.Έτρεμε,έλιωνε, σπαρταρούσε στα χέρια του και εκείνος τη κρατούσε γερά.Όταν άφησε το σώμα της ξανά να πέσει στο κρεβάτι, ένα δάκρυ κύλισε,δεν ήταν λύπης αλλά δεν ήξερε και το λόγο που αποφάσισε να βγει.Εκείνος τη χάιδεψε στο πρόσωπο με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης και σε πολύ λίγο συνέχισε να τη κατακτά αχόρταγα.Το δικό του σώμα έγινε πέτρα και έμπαινε μέσα της όλο και πιο δυνατά.Η Νέλη τον άγγιζε και όταν τελείωνε έκλεισε τα μάτια του και ένιωσε κάθε δευτερόλεπτο της στιγμής.Όσα αισθάνονταν, ενώθηκαν μαζί τους και ο Έρικ ήξερε πια οτι αυτή η γυναίκα θα ήταν δικιά του μέχρι τη τελευταία του ανάσα.Μέχρι το τέλος της ζωής του και αν δε τα κατάφερνε, τότε τη μέρα που θα την έχανε,θα πέθαινε την ίδια στιγμή.