PSİKOPAT LİSELİ 1!

Amaç Kendimi Öldürtmek!!

Bunları düşünürken abim bana seslendi;

~Bir sorun mu var?
diye sordu. Annem de;

•Babana mı birşey olmuş?
diye ordan o da sorunca;

+Hayır..Selim..Ölmüş.
diyebildim. "Ölmüş" kelimesini söyleyince kendimi yere bıraktım. Anıl koşarak yanıma geldi ve önümde diz çöktü. Bense olayları tam anlayamamıştım ama gözlerimden akan yaşı durduramıyordum.

~Hişş..Ağlama. Gel buraya.
dedi abim bana sarılarak. Hiçbir tepki vermiyordum.

~Defne kendine gel kızım!
dedi abim annem de yanıma gelerek;

•Emin miyiz öldüğüne?
diye sordu. Bu beni umutlandırmıştı. Kücük de olsa bir umut. Hemen abimden ayrılıp ayağa kalktım. Yürümekte zorluk çekiyordum. Sanki birileri ayaklarımı bağlamış gibiydi. Abim hemen koluma girerek yürümemde yardımcı olmuştu.

+Bırak beni! Kendim giderim.
diyip merdivenlerden indim ve arabaya bindim.

*Bayan iyi misiniz?
diye sordu Suny.

+Olanları biliyor musun?

*Evet Selim bey ölmüş.
dedi "Ölmüş" kelimesi beni her ne kadar yıksa da Selim i görmeliydim. Ölü ya da diri.

+Biraz önceki polisi tekrar arar mısın?

°Buyrun ben komser Levent?

+Selim nerde?

°Defne Hanım?

+Selim nerde diye bir soru sordum.
dedim sinirle. Adresi söyledikten sonra kapattım. Hastaneye gelmiştik. Danışmana gidip;

+Bıçaklı saldırı. Ağır yaralı. Selim Can Kara?
diye sordum kıza. Kız bilgisayara bakıp cevabı verdi;

•Morgta.
diyince içimdeki umut yok olmuştu. Yere çöktüm ağlamaya başladım. Kendimi hiç bu kadar yalnız hissetmemiştim. Belki de sevdiklerimi hiç kaybetmediğimdendir. Sinirle bağırıp çagırırken kolumdan biri tutup bana destek olmaya çalışıyordu. Ayağa kalktığımda benim yaşlarda bir genç olduğunu görmüştüm.

°Defne Hanım?
dedi sorar gözlerle.

+Sen kimsin?
diyebildim hıçkırıklarım arasında.

°Komser Levent. Selim Beyi bulan kişi.
dediğinde kendimi tutamadım ve tekrar yere oturacakken Levent tutmuştu. Karşıdaki banka götürüyordu. Oturtmuştu. Gidip su aldı ve;

+Nasıl oldu?
diye sordum.

°Bir kaç adam sahil kenarında hızla yaklaşıp bıçaklamışlar ve denize atmışlar.

+Onu görmek istiyorum.

°Bakın bu iyi bir fikir olmayabilir.

+Sana onu görmek istediğim söyledim!

°Pekala.
dedi ve ayağa kalktı onu takip ettim. En alt kata inmiştik. Kalın kapıyı zar zor açabilmişti. Bir sürü kapak vardı içeride birini açtı ve beyaz bir örtüyle kapalı olan kişinin suratını açıp Selim'i gördüğüm anda tekrar ağlamaya başlamış kendimi tutamaz hale gelmiştim. Ne olduysa benle konuştuktan sonra olmuştu. Keşke seni yalnız bırakmasaydım. Levent kapıyı kapatıp kalkmama yardımcı oluyordu. Hayatımın anlamı yok olmuştu birden. Eski günler aklıma geliyordu. Herşey bir kavgayla başlamıştı.

Levent beni buz gibi odadan çıkardığında Selim'i bir kez daha görmek için;

+Bırak beni!
diye bağırdım. Ve gidip kapıyı açıcakken Levent belimden tutup girmemi engeliyordu.