İntikam Değişimi (TAMAMLANDI.)

"Hiçbir şeyi."

Sinsilik= Mert

Bu bölümü de okumadan bırakıyorum Hayaletler'im. Yazım yanlışlarını okuduğum zaman düzelteceğim. 👻

Duygusal şarkılar önerimdir. ;)

İyi Okumalar İntikam Ailesi...

---

Yalnız...

---

Can...

Koridorda çarptığım doktora "Pardon..." Deyip odaya doğru koşmaya devam ettim. Mert'i gördüğüm an oda numarasını da görmüştüm. Mert'in bir şey demesini beklemeden ilk önce odaya ben giriş yaptım.

Nefes, gözlerini tavana dikmiş duruyordu. Ama ben odaya pat diye dalınca yerinden sıçramıştı. Onu sapa sağlam gördüğüm an gidip sarıldım. Özlemiş ve deli gibi korkmuştum... Ona bir şey oldu diye ödüm patlamıştı ama şu an karşımdaydı ve ben ona sarılıyordum.

"Allah'ıma çok şükür, iyisin."

Sarılmama karşılık vermemesini yorgunluğuna verdim. Ondan ayrıldığımda ise bana boş bakan bir çift göz beklemiyordum. Sanki beni daha yeni görmüş gibi bir hali vardı. Kafasında ki sargı dikkatimi çekti. Kafamı arkaya çevirip Yağız'a baktım. Çekilmemi bekliyordu sarılmak için. Geri çekildim ve Yağız'la Nefes birbirlerine baktılar. Nefes bir anda ağlamaya başladı ve Yağız gidip ona sarıldığında karşılık verdi. Ne yani? Benimle konuşmuyor muydu?

Kapının orada duran Mert'e baktım. Yüzünde pis bir gülüş vardı. Benim hiç hoşuma gitmeyen bir gülüş... Dikkatimi yeniden Yağız'la Nefes'e verdim.

"Yağız, neredesin sen? Gözlerim hep seni aradı? Yoksa arkadaşını almaya mı gitmiştin?" Kaşlarıyla beni gösterdiği zaman felç geçirecek gibi hissetmiştim. Beni hatırlamıyor muydu yani? Ama nasıl?

"Nefes, Can o. Bizim arkadaşımız?"

"Onu hatırlamıyorum." diye fısıldadı.

Yağız bana baktı. Neler dönüp bittiğini anlamakta zorlanıyordum. Hafızasını kaybettiyse ne olacaktı?

"Nefes saçmalama ya! Can o! Senin "Can sen cansın." esprisini yaptığın kişi. Nasıl hatırlamıyorsun?"

"Hatırlamıyorum Yağız. Neden burada olduğumu dahi tam olarak hatırlamıyorum." Elimi alıma çarpma isteğim gittikçe çoğalırken köşeye çekildim. Her şeyi unutmuştu. Beni de.

Mert birbirine bağladığı kollarını bozdu ve kapıya dayadığı omzundan kendini ittirip odaya tam girdi. Nefes'in yanına gitti ve elini tuttu. Elini tutmak? Nefes'in tepkisiz kalması?

"Hatırlamıyorum diyor Yağız, daha fazla yorma meleğimi, dinlenmesi gerekiyor."

Meleğim mi? İçimde ki volkan hareketlenmeye başlamıştı. Onu yanından uzaklaştırmak, ellerini ayırmak istiyordum. Ancak kalbim o kadar çok itiraz ediyordu ki. Az öncekiler filmin fragmanıydı ve ben buna bile katlanamayacaksam burada kalıp filmi izlememe gerek yoktu. Yoksa dayanamayacaktım.

Tam odadan çıkacakken odaya doktor girdi. Ne diyeceğini merak ettiğim için kendimi durdurdum.

"Sizler Nefes Hanım'ın nesi oluyorsunuz?" 

Yağız elini kaldırıp "Kuzeniyim..." Dedi. Mert'de Nefes'in elini tuttuğu elini gösterip hem isteğimi hem de kalbimin durmasına sebep olacak o kelimeyi söyledi.